Lineage II: Μεγαλωνει… γερα παιδια (pics)

Το Lineage II όλοι το έχετε ακουστά. Άλλοι περισσότερο από ακουστά. Ο Ανδρέας, ένας true gamer μας μιλά για την... καψούρα του το παιχνίδι. Η Ανδριάνα Βούτου έχει απορίες και ο Ανδρέας θα τις λύσει όλες.

Τα games είναι ένας αναπαυτικός τρόπος διασκέδασης θα έλεγα. Κάθεσαι στο σπίτι σου, στον μεγάλο καναπέ σου ή την πολυθρόνα του γραφείου και ολόκληροι κόσμοι ανοίγονται μπροστά σου. Το Lineage II είναι από τα παιχνίδια που υπάρχουν από το 2003 μέχρι και σήμερα. Συνεχίζει ακάθεκτα να προσελκύει κόσμο (αναρωτιέμαι το γιατί προσωπικά) και κρατά ψηλά τον πήχη.

Κατατάσσεται στην κατηγορία MMORPG (Massively Multiplayer Online Role Playing Games ) δηλαδή, είναι ένα παιχνίδι ρόλων στο οποίο συναναστρέφεσαι με χιλιάδες άλλους παίκτες που έχουν τους ίδιους στόχους (την κορυφή). Συναντήσαμε έναν φανατικό gamer  του Lineage II, τον Ανδρέα και μας μίλησε για το παιχνίδι που μαζί του πέρασε εφηβικά και φοιτητικά χρόνια (και συνεχίζει).

- Τι είναι για σένα το Lineage II;

"Θα σου πω βασικά, τι δεν είναι για μένα το Lineage II. Δεν είναι απλά ένα παιχνίδι. Δεν χαλαρώνω και δεν ξεκουράζομαι όταν παίζω αλλά το ακριβώς αντίθετο. Είναι μια «τράπεζα» κατάθεσης ελεύθερου χρόνου. Όλα τα αγόρια, κατά κύριο λόγο, από μικρή ηλικία φανταζόμασταν την ύπαρξη ενός άλλου, μαγικού κόσμου με ξωτικά, νεράιδες, τοξότες, ιππότες που θα χωρά κι εμάς μέσα του. Αυτό είναι το Lineage II, μια παιδική φαντασίωση που γίνεται πραγματικότητα".

- Πώς ξεκίνησες να παίζεις και γιατί συνεχίζεις μέχρι και σήμερα;

"Πρόλαβα την εποχή που τα internet café ήταν στα high τους. Επειδή κοντεύω και τα 30 πρέπει να πω πως τότε το internet στο σπίτι ήταν ανύπαρκτο ή είδος πολυτελείας. Ξεκινήσαμε λοιπόν, η παρέα του internet café της γειτονιάς το νέο και άγνωστο παιχνίδι. Και κολλήσαμε, τόσο απλά! Το ότι συνεχίζω να παίζω μέχρι και σήμερα σημαίνει πως είμαι gamer βαθιά μέχρι το μεδούλι. Σημαίνει επίσης, ότι και το Lineage ΙΙ έκανε σωστά τη… δουλειά του. «’Έχτισε» έναν κόσμο μέσα μου που δεν μπορείς να τον απαρνηθείς έτσι απλά. Είναι αρρώστια"!

- Συνήθως γύρω από μια επιτυχία, στήνονται «μαγαζάκια». Τι σημαίνει «εμπόριο» στο Lineage II;

"Πρώτα από όλα, θα σου πω την δική μου οπτική. Το Lineage II για μένα δεν είναι μπίζνα. Το έχω πληρώσει με χρόνο και χρήμα, αλλά δε με έχει πληρώσει ποτέ πίσω. Ξέρω βέβαια, προσωπικά, κόσμο που πέρασε σε άλλο επίπεδο. Από διασκέδαση έγινε δουλειά. Με διάφορους τρόπους, νόμιμους in game και μη, ξεκίνησαν να βγάζουν χρήματα, αρκετά ως πολλά, πουλώντας χαρακτήρες και «adena» (το χρήμα του παιχνιδιού)".

- Μπορεί να μη σε… πλήρωσε το Lineage II, αλλά συνεχίζεις να παίζεις ακάθεκτα. Τελικά, τι σου έδωσε προσωπικά το παιχνίδι;

"Αρχικά, επειδή ξεκίνησα από μικρή ηλικία να παίζω σε καθημερινή βάση, μου έδωσε βαθύτερη γνώση των υπολογιστών. Έτσι, μετέπειτα ασχολήθηκα με την πληροφορική και επαγγελματικά τελειώνοντας και το αντίστοιχο πανεπιστήμιο. Επίσης, τα πρώτα χρόνια σαν φοιτητής, εκμεταλλεύτηκα αυτή τη γνώση και βρήκα δουλειά σε internet cafe που προτιμούσαν και τους gamers. Βελτίωσα τα αγγλικά μου αφού έπρεπε όλοι να έχουμε έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας. Το σημαντικότερο όμως, είναι οι άνθρωποι που μαζί «λιώναμε» πάνω από τα πληκτρολόγια. Οι περισσότεροι πλέον, είναι φίλοι, αν και πάρα πολλούς τους ξέρω μόνο ως pixels".

- Φαίνεται ο αληθινός χαρακτήρας ενός ατόμου μέσα από τα pixels στο παιχνίδι;

"Είναι δυο διαφορετικοί κόσμοι, ο πραγματικός και αυτός του game που συνυπάρχουν. Είναι όμως, σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Αν έχεις ηγετικές τάσεις σαν άνθρωπος, για παράδειγμα, και στο παιχνίδι θα θελήσεις να είσαι leader. Αν είσαι οξύθυμος και με το παραμικρό κάνεις τον πανικό, τότε και στο παιχνίδι θα έχεις αντίστοιχη συμπεριφορά. Οπότε ναι, ο χαρακτήρας σου στο παιχνίδι είναι ένας αντικατοπτρισμός του πραγματικού σου «εγώ»".

- Το Lineage II είναι παγκόσμιας εμβέλειας παιχνίδι, άρα παίζουν παίκτες από ολόκληρο τον πλανήτη. Τι βιώματα έχεις από την ελληνική κοινότητα του game όλα αυτά τα χρόνια;

"Θα σου απαντήσω με ερώτηση. Πότε οι Έλληνες ήταν μαζί, ενωμένοι, μονιασμένοι για να είναι μέσα σε ένα game που ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος; Αυτό πάντα μας έφερνε σε μειονεκτική θέση ως community, αν και οι ξένοι παραδέχονται το skill μας".

- Σαν γυναίκα δε γίνεται να μη σε ρωτήσω. Τι παίζει με το γυναικείο community γενικά στο game;

"Ωραία ερώτηση αρχικά. Είναι δυο τα community, το in-game και το out-game. Το πρώτο φυσικά, ομορφαίνει την καθημερινότητα μας και το δεύτερο δεν μας αφήνει να «λιώσουμε». Για το in-game που με ρωτάς θα σου πω μόνο τούτο: Το «νινί» σέρνει καράβι. Δεν υπάρχει καμιά διαφορά με την πραγματική ζωή. Trust me"!

- Επειδή σε βλέπω «καμένο» θα τολμήσω να ρωτήσω. Πες τα μας όλα τα παράπονα σου για το out-game γυναικείο community.

"Είναι οι κοπέλες μας που δεν ασχολούνται με το παιχνίδι καθόλου, αλλά και γενικότερα με τα games. Επειδή δεν καταλαβαίνουν την «κάψα» μας να «λογκάρουμε» για… λιώσιμο, μας γκρινιάζουν. Δεν μας αφήνουν να παίξουμε και η μια ώρα τους φαίνεται υπεραρκετός χρόνος για να κυνηγάς και να σκοτώνεις τερατάκια".

- Ποια εθνικότητα θεωρείς Pro και ποια Noob στο game;

"Γενικά, είναι δύσκολο να κατατάξεις μια ολόκληρη εθνικότητα σε Pro και Νoob αλλά οι Κινέζοι και οι Ιάπωνες είναι οι καλύτεροι. Οι άνθρωποι απλά δεν παίζονται, είναι «κομπιουτεράκια». Τώρα για τους «νουμπάδες» θα πω πως το ανατολικό μπλοκ, δεν ήταν στις προτιμήσεις μας".

- Τέλος, θέλω να μου πεις ως true gamer αγαπημένο class και «top of the tops» στιγμή στο παιχνίδι!

"Προσωπικά, επειδή έπαιζα χρόνια archer είναι το αγαπημένο μου class. Ωστόσο, μου αρέσει πάρα πολύ και ο healer γιατί πλέον, έχω μεγαλώσει και απολαμβάνω περισσότερο το να βοηθάω τη φάση. Να είμαι αυτός που κάνει τη «βρώμικη δουλειά» για τους άλλους πίσω από τα… φώτα"!

"Αγαπημένη στιγμή είναι κάθε siege, πολιορκία κάστρου κοινώς. Ωστόσο, δε θα ξεχάσω ποτέ τη πρώτη φορά που πήραμε κάστρο σαν ελληνική ομάδα (είχαμε αφήσει άφωνους τους ξένους που έτριβαν τα μάτια τους) και την πρώτη φορά που βγήκα «Hero» στον official server".

Υ.Γ: Ευχαριστώ για τη συνέντευξη και τώρα πάω να «εξπάρω» για να πάρω το level στον L2 EU classic. Το siege της Κυριακής με περιμένει!

Αρθρογράφος: Ανδριάνα Βούτου