Η Ανδριάνα Βούτου βρέθηκε... εκτός έδρας και μας διηγείται τα καθέκαστα από το Στάδιο Geoffroy- Guichard της όμορφης πόλης Saint Etienne. Είδε την ιστορική πρόκριση της Πολωνίας, είδε και το καλυτερο γκολ της διοργάνωσης ως τώρα. Τι άλλο μένει;
Όχι, δε μιλάω για όλο το ματς που ήταν μια... σούπα, μιλάω γι αυτά τα τελευταία λεπτά που από ότι φαίνεται είναι το χαρακτηριστικό του Euro 2016. Όλα ξεκίνησαν αργά και βασανιστικά, χωρίς ιδιαίτερες φάσεις. Η Πολωνία όπως και στην Μασσαλία στον αγώνα με την Ουκρανία μπήκε μέσα σαν το λιοντάρι στο Κολοσσαίο. Μετά το πρώτο ημίχρονο αντιστράφηκαν οι όροι κι έτσι, η σκυτάλη δώθηκε στην Ελβετία που μετατράπηκε εκείνη σε θεριό. Ναι, είμαι υπερβολική στις περιγραφές μου, το ξέρω αλλά τι να κάνουμε. Γυναίκεια φύση...
Στο σουτ του Lewandowski στο 50' όλοι περίμεναν για τα γνωστά ''θαύματα' που κάνει το αστέρι της Πολωνίας. Όλα τα μάτια καρφωμένα πάνω του. Είναι τρομακτικός μέσα στο γήπεδο. Βλέποντας τον να κινείται, φαντάζομουν ότι αν ήμουν αντίπαλος του (εδώ γελάμε ελεύθερα), θα τον φοβόμουν. Μια επιβλητική παρουσία με αυτά τα σκληρά χαρακτηριστικά του Βορρά. To γκολ του Shaqiri στο 82' ήρθε για να ξεχάσουμε εκείνο του Blaszczykowski. Δεν ήταν μόνο η ισοφάριση που κρατούσε ''ζωντανούς'' τους Ελβετούς αλλά κι αυτό το απίστευτο ψαλιδάκι που πέτυχε ο Ελβετός. Τι γκολάρα ήταν αυτή βρε παικταρά μου!
Κι αφού μια... ανάσα πριν το τέλος τα είδαμε όλα με το καλύτερο γκολ της διοργάνωσης, πήγαμε στην διαδικασία των πέναλντι όπου ο Xhaka αστοχώντας έδωσε το ''εισιτήριο'' στην Πολωνία να περάσει στα προημιτελικά. Η ιστορία γι'αυτήν την ομάδα δεν τελείωσε ούτε απόψε. Γράφει ακόμη η πένα το δικό της έπος. Γιατί δεν έχει σημασία ο προορισμός πάντα, αλλά το ταξίδι...
Υ.Γ: Chris, φίλε μου Πολωνέ, σε ευχαριστώ που με πήρες τηλέφωνο στην μεγαλύτερη σου έξαρση χαράς για να μου θυμίσεις λίγο από το δικό μας μεγαλείο ως εθνική. Σε κάθε μικρή ή μεγάλη επιτυχία...
Υ.Γ 2: Το Stade Velodrome είναι πιο όμορφο. Να τα λέμε κι αυτά!
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου