Το μυαλο μαζι με τα ποδαρια

Η νέα (ελκυστική και γρήγορη) βερσιόν του Παναθηναϊκού, μπορεί να μην έχει εξασφαλίσει (ακόμα) τίτλους, αλλά δημιουργεί σε φίλους και αντιπάλους την πεποίθηση πως η ομάδα δεν θα είναι εύκολη «λεία» για κανέναν στο επόμενο διάστημα. Γράφει, ο Κώστας Κουτσαυλής.


Στο «Μάρτιν Καρπένα» της Μάλαγα, ο Παναθηναϊκός εν' τέλει δεν έπαιξε και κέρδισε (μόνο) την Ουνικάχα, αλλά αναμετρήθηκε απέναντι στον ίδιο τον φετινό εαυτό του. Η εύκολη επικράτηση, δεν έδειξε μόνο το προφανές, πως οι παίκτες του Τζόρτζεβιτς διανύουν το καλό τους «φεγγάρι», αλλά έριξε οριστικά την «ταφόπλακα» στην αλλοπρόσαλλη χειμωνιάτικη έκδοση τους.

Στην Ισπανία, οι «πράσινοι», μετά από πολύ καιρό, μπήκαν αποφασισμένοι στο παρκέ. Ήξεραν πως να επιβάλλουν τον δικό τους ρυθμό, πράγμα που φάνηκε από το πρώτο δεκάλεπτο, με τους γηπεδούχους να «πνίγονται» από την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα τους σε άμυνα (επτά πόντοι παθητικό) και στην επίθεση (26 ενεργητικό). Σίγουρα, κρίνοντας από τα φετινά πεπραγμένα της ομάδας του Χουάν Πλάθα, ο Παναθηναϊκός δεν «σκότωσε» κανένα θηρίο το βράδυ της Τσικνοπέμπτης, αλλά, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, πείστηκε ο ίδιος (αλλά έπεισε και εμάς) πως έχει πλέον αλλάξει.

Τα σημάδια της αλλαγής, σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν μπορεί να φαίνονται αρκετά ως λεπτομέρειες, αλλά σαν γενική εικόνα, η «στροφή» οφείλεται σε δύο στοιχεία. Στην ταχύτητα αλλά και την πραγματική αίσθηση του απρόβλεπτου.


Ο Παναθηναϊκός πλέον δεν φοβάται να τρέξει. Όχι μόνο να τρέξει, αλλά να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις γι' αυτό. Ο Καλάθης, όταν πιέζει τον αντίπαλο playmaker στο κατέβασμα, γνωρίζει πως κλέβοντας τη μπάλα, θα βρει (εκτός του συνήθη ύποπτου Γκίστ) και τον Ουίλιαμς δίπλα του. Ο Διαμαντίδης γνωρίζει πως, με το που κατεβάσει ένα ριμπάουντ, οι συμπαίκτες του θα είναι ήδη στην πορεία προς το αντίπαλο καλάθι.

Στο σετ παιχνίδι, χάρη στις γεμάτες ρίσκο, αλλά προς το παρόν επιτυχημένες επιλογές, οι τρόποι για να ξεκλειδωθεί η αντίπαλη άμυνα έχουν αυξηθεί. Είτε με πλάτη (Γιάνκοβιτς, Πάβλοβιτς), είτε σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός (Καλάθης, Ουίλιαμς), είτε στο «ζωγραφιστό» (Ραντούλιτσα). 

Βλέποντας το χθεσινό παιχνίδι, ήταν πολύ λίγες οι στιγμές οι οποίες ήξερες πραγματικά το πως θα επιτεθεί η ομάδα. Κι αυτό λογίζεται ως προσόν της, ιδιαίτερα αν συγκρίνουμε τις αντίστοιχες βραδιές της ομάδας τον περασμένο Νοέμβρη, εκεί οπού (κακά τα ψέματα), η επίθεση στηριζόταν στους Διαμαντίδη, Φελντίν και Ραντούλιτσα.

Ο Παναθηναϊκός άλλαξε. Τρέχει, σκοράρει, δημιουργεί με μεγαλύτερη ευκολία. Βγάζει ενέργεια και υγεία πλέον. Όμως καλά καλά δεν έχουμε μπει στον Μάρτη. Οι «κούπες» και τα τρόπαια έρχονται ως γνωστόν αργότερα, τον Μάη.


Αντιπαρέρχομαι τα σημερινά πρωτοσέλιδα και την ευφορία της κοινής γνώμης. Η ομάδα δεν πήγε ακόμα σε κανένα Final-4, δεν σήκωσε κανένα «έβδομο». Καλά καλά δεν έχει κατακτήσει τον πρώτο τίτλο της σεζόν, ο οποίος έρχεται (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου) την Κυριακή, απέναντι στο Κερατσίνι.

Η αλλαγή του, φέρνει αισιοδοξία. Αρχικά γιατί η διαδικασία αυτή, έχει ξεκινήσει από τον προηγούμενο μήνα, ενώ προφανώς δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Τα αποτελέσματα αυτής θα φανούν στο «χειροκρότημα», εκεί στα μέσα Μαϊου με αρχές Ιουνίου. Δεν είμαι σίγουρος αν τελικά όλο αυτό βγει σε καλό και φέρει στο ΟΑΚΑ όλα όσα ποθεί η ομάδα και ο κόσμος.

Όμως αρχίζω και πείθομαι, σιγουρεύομαι στο θέμα των περαιτέρω εμφανίσεων. Έχω την εντύπωση πως η ομάδα από εδώ και στο εξής δεν θα αποτελέσει «βορά» για κανέναν. Πως θα έχει το απαραίτητο απόθεμα ενέργειας αλλά και τη διάθεση να μην παρατήσει κανένα παιχνίδι, ακόμα και αν βρεθεί (πράγμα πολύ λογικό) σε πολύ άσχημη μέρα. Με λίγα λόγια, παίρνω ως βάση, πάντα σύμφωνα με τα όσα μου έχει δείξει ο Παναθηναϊκός του 2016, πως δε θα υπάρξει άλλη βραδιά εφάμιλλη της Βαρκελώνης ή της τελευταίας επίσκεψης στο «ΣΕΦ».

Ο Τζόρτζεβιτς, κέρδισε το δεύτερο match ball μέσα στη χρονιά, μετά τις δύο σερί νίκες επί του ΟΣΦΠ τον Οκτώβρη. Έχει τη δυνατότητα, όσο προλάβει, να ολοκληρώσει τη δημιουργία μιας ομάδας που κακά τα ψέματα στοχεύει ψηλά. Πλέον όμως, βάσει εμφανίσεων και δεδομένων έχει περισσότερες πιθανότητες να πετύχει, από όσα έδειχνε προ διμήνου.Δεν είναι και λίγο να καταφέρνεις να αλλάζεις τα δεδομένα μεσούσης της σεζόν. Όμως πρέπει το «κεφάλι» να παραμείνει χαμηλά, ώστε να φανούν επί του πρακτέου, όσα η ομάδα δείχνει πως μπορεί πλέον να «χτυπήσει». 

Το μυαλό μαζί τα με τα «ποδάρια»


Ειλικρινά δεν ξέρω αν η ιστορία αυτή θυμίζει όντως την αντίστοιχη του Ολυμπιακού το 2012, η αν οι χειμερινές προσθήκες θα οδηγήσουν εν τέλει στο τρόπαιο της Euroleague, καθ ομοίωσιν του αιωνίου αντιπάλου. Πολλοί το λένε, πολλοί το πιστεύουν, αλλά μάλλον βιάζονται. Το σημαντικό και κύριο κομμάτι αισιοδοξίας, είναι πως οι «πράσινοι» έχουν αρχίσει να μπαίνουν προς αυτή την κατεύθυνση, βοηθούμενοι από την τύχη, τη δουλειά και την προσέγγιση step by step σε κάθε αγώνα.

Η ομάδα αυτή, έχει μυαλό (Διαμαντίδης, Φώτσης, Καλάθης, Τζόρτζεβιτς), απέκτησε και τα «ποδάρια» (Ουίλιαμς, Χέινς). Αν καταφέρει να συγκεράσει αρμονικά αυτά τα δυο στοιχεία, οι πιθανότητες να δούμε μεγάλα πράγματα το επόμενο τρίμηνο αυξάνονται κατά πολύ μεγάλο ποσοστό. Αν όχι, τότε μην απορήσει κανείς για μια ενδεχόμενη πολυεπίπεδη αποτυχία στο τέλος της σεζόν...

Αρθρογράφος: Kώστας Κουτσαυλής

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου