Η γιαγια και το "κουμπιουτιρ"

Επιστροφή για τον Κώστα Ζυγογιάννη και την «Ζιγκοστάθμιση». Φταίει η γιαγιά σου που δεν μπορούσε να καταλάβει το... «μαραφέτι» που κολλούσες για ώρες, η μήπως φταις εσύ που πραγματικά έχεις χάσει το νόημα της χρήσης του;

Θυμάμαι ώρες ώρες τη μακαρίτισσα τη γιαγιά μου που καθόταν κι έπλεκε όσο και καλά μας επιτηρούσε που παίζαμε. Κάθε «ηλεκτρονικής» φύσεως μαραφέτι που αραδιάζαμε τα εγγόνια της στο χαλί το έλεγε «κουμπιούτιρ».

Είτε laptop ήταν, είτε το χειριστήριο της τηλεόρασης, είτε το Gameboy μου, για τη γιαγιά ήταν το «κουμπιούτιρ». Οτιδήποτε με πάνω από δύο κουμπάκια έπαυε να είναι «διακόφτς» και γινόταν στο μυαλό της γιαγιάς «κουμπιούτιρ». Και θα μου πείτε: «Κι εμένα μου λείπει η γιαγιά μου ρε φίλε, αλλά τι με νοιάζουν εμένα όλα αυτά;». Σε νοιάζουν αγαπητέ αναγνώστη γιατί τείνεις να γεράσεις πριν την ώρα σου, να μοιάσεις στη ρυτιδιασμένη και σκυφτή γιαγιούλα μου.

Στα τέλη του ’15, το Youtube, μαζί με το καθιερωμένο πλέον βιντεάκι-ανασκόπηση των δημοφιλέστερων viral video της χρονιάς που μας πέρασε, εισήγαγε στη ζωή μας την καρτέλα trending. Πατώντας στην καρτέλα αυτή ο εκάστοτε χρήστης μπορεί να δει τα ανερχόμενα σε δημοτικότητα βίντεο για τη χώρα του, τις «τάσεις» της εποχής με άλλα λόγια. Και που το κακό μ αυτό; Προφανώς όχι στο feature αυτό καθ αυτό ή στην υλοποίηση του αλλά στο περιεχόμενο του. 

Όσες φορές έχω πατήσει την καρτέλα κατά λάθος (μιας και την τοποθέτησαν ακριβώς πάνω απ τις συνδρομές μου) βομβαρδίστηκα με ένα συνονθύλευμα από τα μπούτια της Σπυροπούλου, το τι φόρεσε η κάθε άλλη τυχάρπαστη τηλεπερσόνα κι αν ξέφυγε καμία «λεπτομέρεια» από τα ρούχα της, αλλά και μπόλικο Τάκη Τσουκαλά. Όλα αυτά σερβιρισμένα πάνω σε 450 διαφορετικά «ρεπορτάζ» για τη σωρό του Παντελίδη και το αν γδάρθηκε ο ίδιος στην άσφαλτο. Πάσης φύσεως κουτσομπολιά, κι ο κόσμος να τα βλέπει κατά χιλιάδες. Θα μου πεις… έτσι είναι η κουλτούρα στις μέρες μας, τα πάντα περιστρέφονται σαν χούλα-χουπ γύρω από τα media. Ζούμε στην εποχή της πληροφόρησης βρε αδερφέ...

Δεν διαφωνώ για τα τελευταία… Η πληροφόρηση αυτή όμως ξεφεύγει απ τα όρια στα πλαίσια ενός τόσο ισχυρού μέσου όπως το internet. Ο καθένας γράφει το μακρύ του και το κοντό του, κι αυτό είναι το καλό στην τελική, ελευθερία του λόγου. Δημοκρατία ζητάγατε στις πλατείες εξ άλλου. 

Το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με τον εκάστοτε γράφοντα της «είδησης» αλλά με τον αναγνώστη που είναι «χάπατο» και την πιστεύει ή τη αναμεταδίδει. Τα παραδείγματα πολλά. Πιο τρανταχτό και αναίσχυντο απ όλα κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι τα χίλια δυο blog που κυκλοφορούν ως «ειδησεογραφικές» σελίδες στο facebook και ΑΠΑΙΤΟΥΝ μ ένα σπαστικό pop-up (που πολλές φορές δεν φεύγει καν) να τους χαρίσεις το like σου πριν καν διαβάσεις την παπάτζα που σερβίρουν.

«Ντάξει ρε μαλ... Ζυγογιάννη, ένα like είναι πως κάνεις έτσι.» Έτσι κι αλλιώς με τη σέσουλα τα αραδιάζουμε τα like σε κάθε θηλυκό που προτάσσει στον ιντερνετικό φακό τα στήθια του, με την ελπίδα αναπαραγωγής τους είδους (sick). Κάθε φορά φίλε αναγνώστη που πατάς αυτό το like, (που δε σου φαίνεται και τόσο σημαντικό), για να δεις την υποτιθέμενη είδηση, αυτό σου το like εμφανίζεται στο feed των φίλων σου. Διαδίδεις δηλαδή την είδηση πριν καν την διαβάσεις. Για να μαθευτούν τα κουτσομπολιά και οι βρώμικες φήμες στην εποχή της γιαγιάς μου, έπρεπε να μαζευτούν οι γριές σε μια βεράντα, αφού έχουν γυρίσει όλο το χωριό να μάθουν τα μαντάτα, να ψήσουν τον ελληνικό καφέ και μετά ν αρχίσουν το μπίρι μπίρι. Κι όλα αυτά τα έχεις συμπυκνώσει εσύ σήμερα στο millisecond που σου παίρνει να κάνεις ένα κλικ.

Ωραία η τεχνολογία, σου λύνει τα χέρια, σου κάνει τη ζωή πιο εύκολη. Σαν τη γιαγιά μου όμως έχεις βολευτεί να τα λες όλα «κουμπιούτιρ». Αντί να κάνεις τη ζωή σου εύκολη την έκανες τεμπέλικη. Τα έχεις βάλει όλα κάτω απ τη σκεπή των social media, το δικό σου «κουμπιούτιρ», και νομίζεις ότι όλα σου τα προβλήματα λύθηκαν. Απ το facebook κάνεις το καμάκι σου, εκεί βρίσκεις του φίλους σου απ το στρατό, εκεί καταλήξανε τα άλμπουμ με τις φωτογραφίες σου, από κει ενημερώνεσαι. 

Το κακό είναι ότι αυτά σου αρκούνε, ότι δεν ψάχνεις παραπέρα, ούτε καν για την εγκυρότητα της είδησης που όχι μόνο διάβασες, αλλά την προμόταρες και σ αυτούς που λες φίλους σου. Και σαν κερασάκι στην τούρτα έχεις και το θράσος μετά να σε εξοργίζει η κάθε σκανδαλώδης τρολιά που εσύ της έδωσες διαστάσεις.

Φταίει το εκάστοτε τρολ που πέθανε τον Τσάκωνα και τον Παντελίδη ή εσύ που πριν καν δεις αν ισχύει η είδηση πήγες και το ρώταγες στη σελίδα τι ώρα είναι η κηδεία; Φταίνε τα ψεύτικα προφίλ που το παίζουνε γκόμενες για να σε δουλέψουν ή εσύ ο ίδιος που προμοτάρεις τον ανδρισμό σου, Δον Ζουαν του πληκτρολογίου, στέλνοντας τους κωδικούς για κάρτες για να σε πάρουν και καλά τηλέφωνο να κανονίσετε. Φταίνε τα τρολ που πρωτοσκαρφίζονται την εκάστοτε είδηση ή τα... «καρκινομπλόγκ» που ανέφερα παραπάνω που απλά την κάνουν copy-paste και στην πλασάρουν για δυό κλικ δημοτικότητας. Ή μήπως εσύ που τους τα δίνεις?

Πολλά τα παραδείγματα, πολλές φορές την πάτησες. Κι ακόμα σου φταίει το μέσο, ακόμα τα ρίχνεις στους άλλους. Δε μαθαίνεις απ τα λάθη σου γιατί αρνείσαι να μάθεις, σου αρκεί το να βαφτίζεις τα πάντα κουμπιούτιρ σα τη γιαγιά μου. Όλα θα λυθούν μέσα απ το facebook. Έφτιαξες και twitter τώρα εξ άλλου, να συμμετέχεις στους διαγωνισμούς της Μενεγάκη για καλλυντικά και κατσαρόλες… 

Η γιαγιά μου πάει, τα βλέπει από κάτω τα ραδίκια πλέον, άσε που δε με πείραζε και τόσο - έφτιαχνε και γαμώ τους μπακλαβάδες η μακαρίτισσα-. Για σένα όμως, που θα σε τρώω για αρκετό καιρό στη μάπα ακόμα, κανόνισε να κάνεις κάτι.

Αρθρογράφος: Unknown