Το... soundtrack της «πράσινης» αποτυχίας...

Εδώ που φτάσαμε και έτσι όπως φτάσαμε θεωρώ πως δεν χρειάζεται να υπεραναλύσουμε το οτιδήποτε, αλλά να... τραγουδήσουμε! Ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να εμφανίζει εικόνα... εμποροπανήγυρης και θα ήταν άδικο να μην βγάλουμε στην κυκλοφορία το soundtrack του τελευταίου τριμήνου. Στο «πράσινο» CD περιέχονται τραγούδια από κάθε είδος τα οποία καλύπτουν την κάθε περίσταση. Του Κώστα Κουτσαυλή...



Η ιστορία του Παναθηναϊκού με τον Στραματσόνι κρατά από τα τέλη του 2015, όταν ο Γιάννης Αλαφούζος αποφάσισε πως «δεν πάει άλλο» με την πάρτη του Γιάννη Αναστασίου, ο οποίος είχε χάσει κάθε επαφή με το περιβάλλον. Στη θέση του ήρθε ένας φιλόδοξος Ιταλός προπονητής, με ισχνό βιογραφικό αλλά υπέρμετρη φιλοδοξία.

Ήδη από την χειμερινή μεταγραφική περίοδο των αυγών του 2016, ο Στραματσόνι είχε δείξει πως θα προσπαθήσει να βάλει το στίγμα του στην ομάδα, φέρνοντας ούτε λίγο ούτε πολύ «επτά νομά σε ένα δωμά», ήτοι εννέα καινούριους ποδοσφαιριστές. Βέβαια, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα αλλά και τα υπάρχοντα δεδομένα δεν θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε σαφή συμπεράσματα για το ποιόν του Ιταλού. Έτσι η επόμενη σεζόν θα τα φανέρωνε όλα...

Το πρώτο και το κύριο μέλημα του συλλόγου το καλοκαίρι που μας πέρασε ήταν η ουσιαστική του ενίσχυση με στόχο την επιστροφή της ομάδας στους ομίλους του Europa League. Έτσι κι αλλιώς, ο Παναθηναϊκός ήθελε να ξαναφωνάξει με πάθος πως «είναι Ευρωπαίος». Σε πρώτη φάση τα κατάφερε, βρίσκοντας τρόπο να μπει στους ομίλους «καθαρίζοντας» με σχετική ευκολία τη φάση των προκριματικών.

Την ώρα της κλήρωσης, οι οπαδοί περίμεναν πως και πως την έκβασή της, ώστε να επανέλθουν στα γνωστά ένδοξα ευρωπαϊκά τους ταξίδια σε πόλεις όπως το «Λονδίνο, το Άμστερνταμ ή το Βερολίνο...». Εν τέλει η κληρωτίδα έκανε τα κέφια τους, φέρνοντας στο διάβα του Παναθηναϊκού τον παλιό του γνώριμο, τον Άγιαξ...

Στο πρωτάθλημα δε, το ξεκίνημα φάνταζε το ιδανικό. Μια ομάδα η οποία φάνταζε σε δημοσιογράφους και κόσμο ως η καλύτερη των τελευταίων ετών έβγαζε υγεία και έβρισκε τον τρόπο να παίρνει αυτό που ήθελε. Το πρώτο στραβοπάτημα με τον Άγιαξ στη Λεωφόρο αντιμετωπίστηκε ως ''γκαντεμιά''... 

Ωστόσο η «μαγιά» κάπου φάνηκε πως χάλασε. Οι αρχές του Οκτώβρη έφεραν μαζί τους πολλαπλά προβλήματα φυσικής κατάστασης, απόρροια της ελλιπούς προετοιμασίας του καλοκαιριού. Άλλος έπιανε το πόδι του, άλλος βάσταγε το χέρι του, άλλος τους συνδέσμους του, άλλου του «πονούσε το στήθος»...

Κι ύστερα ήρθαν οι γκέλες. Η αναμέτρηση με την Ξάνθη σήμανε την αρχή του τέλους όλων των «τυφλών ελπίδων» που είχαν ποτίσει κόσμο και διοίκηση. Τα πρώτα σημάδια αποσύνθεσης είχαν φανεί πολύ πριν «αρχίσει η μουρμούρα», η οποία μετατράπηκε σε ηφαίστειο λόγω της «ταραχής» που προήλθε από την εμφάνιση της ομάδας στο Καραϊσκάκη.

Μετά την τριάρα, στο Κορωπί εκτυλίχθηκαν σκηνικά απείρου κάλλους. Από τη μία, οι εξαγριωμένοι οπαδοί φώναζαν το «σήκω και φύγε» προς τον Στραματσόνι και τον Αλαφούζο και από την άλλη μεριά, ο ισχυρός άνδρας της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, κατά την προσφιλή του τακτική καθησύχαζε τον Ιταλό: «Εγώ θα σ' αγαπώ κι ας μη σε νοιάζει...», του έλεγε.

Μετά από πολλές διαβουλεύσεις και ανακατατάξεις στα της ΠΑΕ (βλέπε Σπύρος Βλάχος), Στραματσόνι και Αλαφούζος πήραν την απόφαση να αφήσουν το «καρότο» και να πιάσουν το... μαστίγιο. Αρχικά, τα πρόστιμα έπεσαν με τη μορφή καταιγίδας... «Θα πληρώσεις» και συ Εμποκού και συ Βίκτορ Ιμπάρμπο, «φωτογράφε που τράβηξες τη φωτογραφία (με τον Πάρντο)».

Ο εμπρησμός στο σπίτι του Μπίκα οδήγησε στην προσωρινή διακοπή του πρωταθλήματος, η οποία θεωρητικά θα βόλευε τον Παναθηναϊκό που προσπαθούσε να σηκωθεί από τις απανωτές μπουνιές των τελευταίων ημερών. Η αναμέτρηση με τον Πανιώνιο θα έκρινε πολλά, αλλά τα «παιδιά απ' την Πλατεία» αποδείχθηκαν σκληρά καρύδια...

Έπειτα, ήρθε το «μάντρωμα», το γνωστό σε όλους μας... ritiro, η τελευταία ευκαιρία του Στραματσόνι να κάνει την ανατροπή και εν τέλει να σώσει τη θέση του στον πάγκο της ομάδας. Ο ίδιος είχε προσπαθήσει να περάσει αυτό το μέτρο και στο παρελθόν αλλά η παρέμβαση του «παράξενου παιδιού» Μάρκους Μπεργκ είχε γλιτώσει προσωρινά την ομάδα από τον εγκλεισμό σε ένα... διόλου «φθηνό ξενοδοχείο». 

Οι «πράσινοι» θεωρητικά θα ξόδευαν αυτή την εβδομάδα στο ξενοδοχείο προσπαθώντας να εξηγήσουν αν «φταίνε τα φεγγάρια» για αυτή τους την κατάντια, αλλά τους πρόλαβε το ταξίδι στην Κρήτη. Στην «πισίνα» του «Γεντί Κουλέ», ο Παναθηναϊκός πνίγηκε για ακόμη μια φορά και το σκηνικό των τελευταίων ημερών επαναλήφθηκε.

Αυτή την ώρα επικρατεί ένας αναβρασμός αναφορικά με το μέλλον του Στραματσόνι και του Αλαφούζου. Ο πρώτος θα αποτελέσει γρήγορα παρελθόν, καθώς απέτυχε να ξυπνήσει την ομάδα του με ένα τεχνητό σοκ χτυπώντας τους με... «venti quatro milla baci». Ο δεύτερος, αν και έκανε φιλότιμες προσπάθειες, γνωρίζει πως πλέον «όλοι τον φωνάζαν αρχηγό, μα (δεν) ήξερε ούτε να διατάζει»...

Τι θα συμβεί στο (άμεσο) μέλλον ουδείς μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια. Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτοί που την πληρώνουν είμαστε εμείς οι ρομαντικοί εναπομείναντες Παναθηναϊκοί, οι οποίοι είδαμε για πολλοστή φορά τα «χάλια» μας στο χορτάρι, «κάναμε ένα τσιγάρο και φύγαμε, διότι το 'χουμε ξαναδεί το έργο» και πλέον δεν μας φαίνεται τίποτα απίθανο...

Αρθρογράφος: Kώστας Κουτσαυλής

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου