Η απεργία (;) στα ΜΜΕ μας άφησε ολίγον τι πίσω στις εξελίξεις και ο Κώστας Κουτσαυλής προσπαθεί να μαζέψει το κολάζ της επικαιρότητας των τελευταίων ημερών. Σαν ένα συνοδευτικό για τον πρωινό καφέ και τα κουλουράκια.
Μεγάλη Τετάρτη σήμερα και ο Χριστός ετοιμάζεται σιγά σιγά να περάσει για άλλη μια φορά των «παθών του τον τάραχο». Μόνο που στη δική μας γωνιά, σ' αυτή τη χώρα, έχουμε από καιρό «σωματοποιήσει» τα ψυχοσωματικά μας προβλήματα. Τόσο πολύ, που τα «μπιμπίκια» που βγάζουμε σαν να έχουν πάψει να μας ενοχλούν.
Η Παναγιά δεν ξέρω αν στέκεται πάνω από την Ελλάδα, όπως διατείνονται κάποιοι, αλλά η «Παναγιά της Τήνου» σίγουρα... μπαλατζάρει. Η ιστορία με το πλοίο που έγερνε μπροστά στα μάτια μας και μάλιστα εντός λιμένα σε άλλους προσέφερε γέλιο, ενώ άλλοι δεν έκρυψαν το λογοτεχνικό τους ταλέντο, παρομοιάζοντας το έρμο αυτό πλοίο με την πολιτική κατάσταση της χώρας. Τυπικά δεμένοι είμαστε και μεις, στα ευρωπαϊκά λιμάνια, όμως αυτό δε μας εμποδίζει να «γέρνουμε».
Γείραν τα ελατόκλαρα (που λέει και η Φυλιώ Πυργάκη), γείραν και οι διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς. Κοιτάμε το ημερολόγιο και βλέπουμε πως πλησιάζουμε το Μάη και το καλοκαιράκι. Πλέον δεν μας αγγίζουνε όλες οι «φθαρμένες παραστάσεις» των Βρυξελλών και των Eurogroup. Είναι γνωστό πλέον (και χιλιοπαιγμένο) το σενάριο που θέλει κάθε νέο μνημόνιο να έρχεται στις ζωές μας, αφού πρώτιστα οι διαπραγματεύσεις έχουν ναυαγήσει μια, δυο, τρεις, τέσσερις και βάλε φορές.
Και οι δημοσιογράφοι τι κάνουν; Έκαναν απεργία την οποία στη συντριπτική τους πλειοψηφία σαμποτάρανε οι ίδιοι με ξεκάθαρη γραμμή από τους ίδιους τους εργοδότες τους. Μάλιστα προέταξαν τη δικαιολογία της «κάλυψης των γεγονότων με την Τρόικα και το ξεγύμνωμα των πολιτικών της κυβέρνησης». Με τις απεργίες λέει βοηθάς τον Τσίπρα να μας σύρει στο γκρεμό, καλύπτοντας με τη σιωπή σου τις πράξεις του.
Αστείο. Λιγότερο αστείο από το γεγονός πως όσοι τα βροντοφώναζαν αυτά, τάχα μου δήθεν για συμφέρον του λαού, είχαν βάλει ρολόγια αντίστροφης μέτρησης για την «επικείμενη χρεωκοπία», ή έκλαιγαν on camera για το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα που θα μας έκανε Βουλγαρία. Εν' τέλει αυτοί που φώναζαν για το καλό του κοσμάκη και της πληροφόρησης, αυτοί την έσπασαν και την έκαναν χίλια κομμάτια.
Τα είδη της απεργίας είναι πολλά. Τα είδη της πάλης είναι καμπόσα και αυτά. Η απεργοσπασία όμως είναι μια και σε κάθε περίπτωση καθίσταται θέμα μεμπτό και καταδικαστέο. Και δεν σώζεται ούτε με τα αγωνιστικά πρωτοσέλιδα, ούτε με τα banner στο ίντερνετ.
Γνωρίζοντας όμως λιγουλάκι ιστορία, κοιτάμε με περισσή καχυποψία τα πεπραγμένα του ΣΚΑΪ της SportDay και των λοιπών «φιλολαϊκών ΜΜΕ». Ποτέ η σύμπλευση με την εργοδοσία δεν έβγαλε σε μακροπρόθεσμο καλό, όσο κι αν (προς το παρόν) τους δίνει το δικαίωμα να διατηρούν τα κεκτημένα τους.
Εμείς εδώ, ως Mix This, αποτελούμενοι κατά το ήμισυ (και λίγο παραπάνω) από εν δυνάμει δημοσιογράφους, σεβαστήκαμε την απόφαση του οργάνου της ΠΟΕΣΥ, ως συλλογική. Τη συνείδησή μας την έχουμε καθαρή, όπως και την κρίση μας παράλληλα, βλέποντας την ΕΣΗΕΑ να διώχνει τα ίδια της τα (ιντερνετικά) παιδιά από τους κόλπους της, αντιμετωπίζοντας τους ως ξώγαμα μη αναγνωρίζοντας τα δικαιώματά τους από καιρό και (δυστυχώς) για καιρό...
Όσο για εμάς, είμαστε πάλι εδώ Ανδρέα!
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου