Οι συγχρονοι "Γαλατες"

Εκεί που η μουσική συναντά τον πολιτισμό, εκεί που οι μπύρες ρέουν άφθονες, βρίσκει κανείς ένα διαφορετικό «Χωρίο», το «Γαλατικό Χωριό». Το Μix This συνάντησε τους εμπνευστές του και σας παρουσιάζει μερικές πλευρές της ιστορίας και της παράδοσης που έχουν «χτίσει» οι σύγχρονοι «Γαλάτες» της Χαλκίδας.


Βρίσκεται λίγο πιο έξω από το κέντρο της Χαλκίδας, δίπλα στη θάλασσα. Εδώ και τέσσερα χρόνια έχει γίνει όχι μόνο στέκι αλλά και σημείο αναφοράς στην εναλλακτική διασκέδαση και ψυχαγωγίας της πόλης.  Ναι… Το «Γαλατικό Χωριό» δεν είναι απλά ένα μαγαζί που παίζει ροκ μουσική και που σερβίρει μπύρες, παρόλο που αριθμεί πάνω από 80 διαφορετικά είδη μπύρας.  Για τους ίδιους τους εμπνευστές, τον Βαγγέλη και τον Μίμη, ξεκίνησε ως ανάγκη, πλέον είναι «μια ιδέα και μια προσπάθεια για μια νέα προσέγγιση στη μουσική και στον πολιτισμό» όπως τονίζουν χαρακτηριστικά. Πώς;  Προβάλλοντας ντοκιμαντέρ, διοργανώνοντας εκδρομές εκτός πόλης, πηγαίνοντας σε μια συναυλία.

Μην κάνοντας μακροπρόθεσμα σχέδια για το μαγαζί, μας ανοίγουν της πόρτες του δικού τους «Χωριού» και μας καλούν να το γνωρίσουμε…


- Πώς σας ήρθε η ιδέα για πρώτη φορά να ξεκινήσετε το μαγαζί αυτό;

 «Ήταν ανάγκη, δεν ήταν ιδέα. Το λέω αυτό γιατί και οι δυο κάποιους μήνες πριν ανοίξει το μαγαζί είχαμε μείνει άνεργοι.  Δουλεύαμε στον ιδιωτικό τομέα, σε εργοστάσια. Πρώτα έμεινε άνεργος ο Μίμης και μετά εγώ. Ήταν  2012, δύσκολο να βρεις δουλειά. Δεν είχαμε κάποια παράδοση ή το μικρόβιο του  «επιχειρείν». Απλά είπαμε όπως έχουν κάνει πολλοί συνομήλικοι μας ή και μικρότεροι σε ηλικία από εμάς να προχωρήσουμε σε αυτήν την κίνηση. Έτσι  ανοίξαμε το μαγαζί».

- Το όνομα του μαγαζιού «Γαλατικό χωριό». Πώς προέκυψε;

«Το όνομα Γαλατικό χωριό είναι αυτό που μας έμεινε από μια πρώτη ιδέα που είχαμε. Ξεκινώντας μια συζήτηση εγώ, ο Μίμης και ένας άλλος φίλος, ο οποίος τελικά δεν ακολούθησε. θέλαμε να νοικιάσουμε ένα χώρο ο οποίος θα αποτελούνταν από πολλά μικρά μαγαζιά. Η ιδέα ήταν η εξής: Να ανοίξει ένας χώρος που θα έχει ένα καφενείο, μια ψησταριά, ένα ρακάδικο, ένα με σκληρό ποτό και ίσως και μια μπυραρία. Να είναι το ισόγειο ενός εμπορικού κέντρου, με μια κοινή πλατεία μπροστά και η διακόσμηση να είναι λίγο πολύ ίδια σε όλα τα μαγαζιά, ώστε όλο αυτό μαζί  να μας κάνει το Γαλατικό χωριό. Τελικά αυτό δεν προχώρησε. Μας έμεινε όμως το όνομα διότι είναι κάτι που μας αντιπροσωπεύει ως ανθρώπους. Και εμένα και το Μίμη και πάρα πολύ κόσμο ο οποίος είτε εργάζεται εδώ πέρα είτε το έχει ως στέκι του. Σαν όνομα συμβολίζει την αντίσταση που έδειχναν οι Γαλάτες  απέναντι στους κατακτητές Ρωμαίους. Εμείς το μεταφέραμε στη σύγχρονη εποχή και κυρίως πολιτισμικά».


- Πώς δημιουργήθηκε ο χώρος; 

 «Ο χώρος δεν δημιουργήθηκε μόνο από εμένα και τον Μίμη. Φτιάχτηκε από συνταξιούχους μέχρι φοιτητές. Πριν καν ξεκινήσει το μαγαζί ,υπήρξε στιγμή που είχα μετρήσει πάνω από 35 άτομα από τα οποία, άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο, βοήθησαν. Κάποιοι σε τεχνικά θέματα, κάποιοι σε κάτι άλλο και όλοι μαζί βοηθήσαμε να στηθεί αυτό το μαγαζί με πολύ χαμηλό μπάτζετ, πολύ λίγα χρήματα. Αυτό και εγώ και ο Μίμης δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ.  Ήταν και ο λόγος για το πια άτομα θα δουλέψουν εδώ. Δεν το βάλαμε ως προϋπόθεση απλά θα ξεκινήσεις με αυτούς  που σε βοήθησαν και που σε βοηθούν μέχρι και τώρα. Δεν έχει σημασία που είμαστε στον τέταρτο χρόνο. Ακόμα και τώρα τα παιδιά αυτά είναι εδώ μέσα και δουλεύουν και αυτό είναι το σημαντικό. Το να φτιαχτεί ένα ωραίο μαγαζί φτιάχνεται αυτό όμως μπορεί μέσα σε μερικούς μήνες να μην ισχύει και να μείνει απλά ένα ωραίο μαγαζί. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει εδώ, το «Χωριό» είναι κάτι παραπάνω για όλους μας».

- Αρά λοιπόν από την οπτική τη δίκια σας αλλά και των παιδιών που δούλεψαν για να στηθεί όλο αυτό, είναι μια συλλογική προσπάθεια που διαρκώς εξελίσσεται.

Μιμ: «Ότι θέλει να εξελίσσεται στον κόσμο πρέπει να είναι συλλογικό. Εξέλιξη χωρίς συλλογικότητα δεν υπάρχει. Ο ατομικισμός είναι κάτι που βγαίνει στον κόσμο. Ο κόσμος δεν είναι χαζός . Ο κόσμος αντιλαμβάνεται τα πάντα.  Εδώ μέσα έχει ανάγκη να συζητάει για τα πολιτικά, για τα προσωπικά του, για τους φίλους του. Είναι πολύ βασικό αυτό. Αυτήν τη ανάγκη προσπαθεί να καλύψει ο άλλος και αυτό προσπαθούμε να δώσουμε και εμείς σε όποιος έρχεται στο μαγαζί. Δεν ενδιαφερόμαστε απλώς να πουλήσουμε μπύρες αλλά και να καλύψουμε την ανάγκη του κόσμου να συζητήσει και  να επικοινωνήσει. Είναι κάτι που το παίρνει πολύ δυνατά από τον χώρο εδώ».

Βαγ: «Ακόμα, στο μαγαζί μπορείς να δεις μεμονωμένα άτομα. Να φύγει δηλαδή κάποιος από το σπίτι του, χωρίς να έχει κανονίσει παρέα και να έρθει εδώ να πει μια μπύρα, ένα καφέ, διότι ξέρει ότι κάποιον θα βρει να περάσει την ώρα του. Δεν θα μείνει κάποια στιγμή μόνος». 


- Είναι οι πελάτες που διαλέγουν το μαγαζί  ή το ίδιο το μαγαζί επιλέγει τους πελάτες του;

«Το ότι έχουμε αποκλείσει σαν μαγαζί ένα κομμάτι του κόσμου το έχουμε αποκλείσει από την αρχή. Δηλαδή όταν έχεις ένα μαγαζί που  το έχουν κουμουνιστές, που δεν τα πηγαίνουν καλά με τους ρατσιστές και με το φασισμό, που προβάλουν αντιφασιστικά ντοκιμαντέρ, έχεις αποκλείσει όλους τους φασίστες.  Επιπλέον, όταν παίζεις ροκ μουσική έχεις αποκλείσει έναν κόσμο που δεν ακούει ροκ μουσική. Όταν δεν προσφέρεις σκληρό ποτό έχεις αποκλείσει ένα κομμάτι που δεν πίνει μπύρες και που προτιμά τα βαριά ποτά. Ε… αν τους αποκλείσεις όλους αυτούς είναι αρκετοί για να γεμίσει το μαγαζί. Εσύ δίνεις την επιλογή του κόσμου να διαλέξει αυτόν τον χώρο. Γι’ αυτό  και νομίζω ότι έχει γίνει στέκι για πάρα πολλούς».

- Άρα λοιπόν είναι κάτι και από τα 2. Και εσείς επιλέγετε εμμέσως πλην σαφώς τον κόσμο αλλά και ο κόσμος εσάς.

«Εμείς μάλλον αποκλείουμε και οι άλλοι επιλέγουν. Αυτό είναι το σωστό». 

- Αυτό  που κάνετε με τις κάλπες, τις εκλογές. Πώς ξεκίνησε σαν ιδέα, πώς καταλήγετε στα θέματα; Ο κόσμος  ανταποκρίνεται; 

«Όταν θέλεις να πεις ότι συμμετέχει ο κόσμος που έρχεται στο μαγαζί πρέπει να τον βάζεις σε μια διαδικασία συλλογική. Οι συλλογικές προσπάθειες που κάνει  το μαγαζί χωρίζονται. Μπορεί να υπάρχουν πράγματα να απευθύνονται σε ορισμένο αριθμό ατόμων άλλα θέλεις και κάτι μαζικό και γρήγορο που να καταλαβαίνει ο κόσμος ότι είναι μέρος αυτού του κομματιού και αυτής της προσπάθειας που γίνεται. Κάνουμε αρκετές δράσεις, όπως όταν είχαμε συγκεντρώσει πράγματα για τους προσφυγές.  Θέλαμε όμως και κάτι που να συμμετέχει όλος ο κόσμος. Είπαμε ότι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κομμάτια του μαγαζιού είναι η μουσική. Αρά να βάλουμε τον κόσμο  να διαλέγει αυτός την μουσική. Να μας δίνει αυτός  το στίγμα τι είναι το πιο ωραίο που ακούει στα αυτιά του. Μπήκαμε έτσι στην διαδικασία των εκλογών. Έχουμε κάνει για το αγαπημένο soundtrack, για το αγαπημένο συγκρότημα, για το καλύτερο συγκρότημα, τώρα κάναμε για την αγαπημένη μας μπάντα, στο ιντερνέτ τρέχει το αγαπημένο μας video clip. Με αυτόν τον τρόπο ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου, το οποίο φτάνει τα 1000 και παραπάνω άτομα κάθε φορά βάζει έστω ένα μικρό λιθαράκι, λέγοντας την άποψη του. Ακόμα κι αν πρόκειται για θέματα τόσο εύκολα όπως η μουσική». 


- Υπάρχει κάποια στιγμή σε αυτά τα τέσσερα χρονιά που σου έχει μείνει χαραγμένη γιατί είναι υπερβολικά αστεία;

«Ήταν 6 Δεκεμβρίου 2013. Ο Βαγγέλης είχε γενέθλια. Στολίζαμε  το μαγαζί για Χριστούγεννα, κάποια στιγμή παίρνω τις χαρτόκουτες, τις πετάω στο τζάκι και λέω θα το κάψω.  Και πηρέ φωτιά το μαγαζί. Γυρίζει ο Βαγγέλης από τις διακοπές, βρίσκει ένα πυροσβεστικό απ’ έξω και νομίζει ότι έχουν σταματήσει για καφέ. Μόνο για καφέ δεν είχαν σταματήσει. Του άναψα το μεγαλύτερο κερί γενεθλίων. Έξι μετρά κερί».

- Το «Ηλία ρίχτο» πώς ξεκίνησε σαν ιδέα;

«Ξεκίνησε με αφορμή  τη μεγάλη αυτή ταινία, το Βιετνάμ. Στο κλείσιμο του μαγαζιού στις διακοπές να αδειάζουν όλα τα ψυγεία. Κρατάμε το μαγαζί ανοιχτό μέχρι να αδειάσουν τα ψυγεία. Την  πρώτη χρονιά αδειάσαμε περίπου στη 1 η ώρα, την 2η χρονιά μετά τις 10:30 δεν είχαμε να σερβίρουμε μπύρες, την 3η χρονιά ήταν ακόμα χειρότερα, γεμάτο μέσα και έξω το μαγαζί και υπήρχαν και πολλοί που κάθονταν απέναντι στη θάλασσα. Το 4ο ‘‘Ηλία ρίχτο’’ μάλλον δεν θα γίνει εδώ. Θα γίνει σε κάποιον μεγαλύτερο χώρο, κάτι σαν φεστιβάλ».

Για κλείσιμο οι «Γαλάτες» ευχήθηκαν στο νεοσύστατο Mix This:

«Το μεγαλύτερο όπλο αυτή τη στιγμή στον κόσμο είναι η ενημέρωση . Έχετε μπει σε αυτή την διαδικασία και διαχειρίζεστε αυτό το όπλο. Θέλει φιλότιμο και προσπάθεια και εσείς και έχετε και κάνετε και τα δύο. Νομίζω θα πάτε καλά γιατί είστε καλά παιδιά, είστε προοδευτικοί άνθρωποι και γενικότερα μέσα σε όλη αυτή την προσπάθεια του χαβαλέ περνάτε και κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα που όσοι τα διαβάζουν και τα αντιλαμβάνονται τους προκαλεί ένα πολίτικο-διασκεδαστικό συναίσθημα. Θα τα καταφέρετε. Εξάλλου όλα τα μεγάλα πράγματα από μικρά ξεκίνησαν».  

Συνέντευξη: Κώστας Σορόπουλος, Κώστας Κουτσαυλής
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Κρουστάλη

Βρείτε το "Γαλατικό Χωριό:


Αρθρογράφος: Κώστας Σορόπουλος

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου