Ο Χρήστος Βαρδάτσικος επιστρέφει με τις σκόρπιες σκέψεις που έκανε για σήμερα, Δευτέρα. Αυτήν τη φορά στο στόχαστρό του βρίσκονται τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που μόλις ξεκίνησαν.
Ξανάρχισαν όλα τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα το Σαββατοκύριακο
(είπαμε, τα ευρωπαϊκά) και φυσικά τίποτα δε θα μείνει ασχολίαστο.
-Το ότι σε
όλο τον κόσμο οι προπονητές του καναπέ είναι είδος εν αφθονία είναι πασίγνωστο.
Το ότι η δύναμη της Μπαρτσελόνα είναι η μπροστινή της τριάδα επίσης. Όταν όμως
αυτή η τριάδα σπάσει, τότε χρειάζεται ο κανονικός προπονητής. Γι' αυτό, ενώ τον
Πεπ Γκουαρδιόλα τον εκθείαζαν σε καθημερινή βάση, ο Λουίς Ενρίκε περνάει σχεδόν
απαρατήρητος, παρότι η δουλειά του δεν είναι αμελητέα. Είναι η κακή μοίρα που
σε φέρνει να αντικαθιστάς θρύλους.
-Από πέρυσι λέγαμε όλοι ότι δεν είναι
δυνατόν οι Μέσι, Νεϊμάρ και Σουάρες να ανταπεξέλθουν σε τόσο μεγάλο αριθμό
αγώνων. Και παρά το ότι φέτος το ρόστερ της Μπάρτσα γέμισε, αναδείχτηκε ο λόγος
που στο συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού είναι αναντικατάστατοι. Το μεγαλύτερο
πλεονέκτημα που προσφέρουν στην ομάδα δεν είναι ούτε η τεχνική τους, ούτε η
ευχέρεια στο σκοράρισμα. Καλοί είναι γι' αυτά και οι Γκόμες, Αλκάθερ. Είναι το
ότι μπορούν να δημιουργήσουν φάσεις μόνο οι τρεις τους, χωρίς να χρειάζεται η
ομάδα να φέρει επιπλέον παίκτες στην επίθεση για να τους συνδράμει, οπότε
έχοντας επτά να καλύπτουν τα μετόπισθεν, η αμυντική θωράκιση είναι δεδομένη. Η
έλλειψη έστω και του ενός, αναγκάζει τη Μπαρτσελόνα να ανεβάσει τις γραμμές της
για να δημιουργήσει κινδύνους, κάνοντας τη αυτόματα πολύ ευάλωτη στις
αντεπιθέσεις. Αυτό αποτυπώθηκε πεντακάθαρα στα παιχνίδια της Πριμέρα, όπου με
τις απουσίες είναι είτε φοβική, είτε ασταθής. Πιστεύω ότι δεν αρκεί μόνο μια
χρονιά για να λυθεί αυτό το πρόβλημα και θα πάει έτσι μέχρι τέλους.
-Η υπομονή
δεν περισσεύει στο δημοσιογραφικό κλάδο κι αφού η Ατλέτικο νίκησε κατά κράτος
τη Μπάγερν και άκουσε διθυράμβους, τώρα διαβάζουμε ότι ο Σιμεόνε βαρέθηκε. Δε
βαρέθηκε ο Σιμεόνε τη δουλειά του, τις κωλοτούμπες όμως τις βαρέθηκα εγώ. Όλα
αυτά είναι για λαϊκή κατανάλωση. Απλά ο τρόπος παιχνιδιού της που στηρίζεται
στην απόλυτη ομοιογένεια δεν αρέσκεται στις πολλές αλλαγές παικτών κάθε χρόνο.
Όταν κάποια στιγμή παρουσιαστεί η παραμικρή έλλειψη χημείας, που ομάδες σαν τη
Ρεάλ δε συγχωρούν, το πρόβλημα διογκώνεται. Και παρότι φέτος η Ατλέτικο έχει
ίσως το καλύτερο ρόστερ των τελευταίων ετών, στην Πριμέρα ακόμα και η τρίτη
θέση είναι επισφαλής. Το Champions League βέβαια είναι άλλη ιστορία. Εκεί τα
πλεονεκτήματά της θα αναδειχθούν, ειδικά σε ματς που μπορεί να στηθεί αμυντικά.
Άλλωστε, όπως έχω αναφέρει ξανά, είναι η πιο ιταλική ομάδα της Ευρώπης. Για τη
Ρεάλ δε θα πω πολλά, παρά μόνο το ότι ο Μόντριτς είναι όσο σημαντικός ήταν ο
Τσάβι για τη Μπαρτσελόνα.
-Και μιας που αναφέρθηκα στη Μπάγερν, το μόνο που
μπορεί να εξηγήσει την πορεία της είναι ο κορεσμός. Γιατί με τέτοιο ρόστερ σε
αυτό το πρωτάθλημα, θέλει προσπάθεια να χάσεις βαθμούς σε παραπάνω από 3-4
έδρες. Οι περισσότεροι στέκονται στην εύκολη λύση της αδυναμίας του Αντσελότι
στους μαραθώνιους (εδώ έχασε πρωτάθλημα από τη Μονπελιέ του Νικολέν), αλλά δε
μου αρκεί αυτό. Ούτε το επίπεδο της Μπουντεσλίγκα έχει αλλάξει ιδιαίτερα φέτος.
Υπό παρακολούθηση.
-Η Λειψία μπορεί να κάνει το μπαμ φέτος, αλλά η Red Bull
κάνει σοβαρή δουλειά εδώ και χρόνια. Δεν ήταν τυχαία η αγορά της ομάδας στην 5η
κατηγορία, ενώ με την οικονομική της ισχύ θα μπορούσε να λειτουργήσει πολύ πιο
βραχυπρόθεσμα και να κυνηγήσει με μεγαλύτερη ζέση ένα σύλλογο με ιστορία στα
σαλόνια. Οι δε επιλογές είναι εντυπωσιακά επιτυχείς έως τώρα. Ο Χάζενχουτλ
(σκόρερ της Καζινό Σάλτσμπουργκ στο 1-3 της Φιλαδέλφειας με την ΑΕΚ το '94, για
τους παλαιότερους) είναι λίρα εκατό, αλλά οι ελπιδοφόροι Γερμανοί ή
γερμανοτραφείς προπονητές είναι έτσι κι αλλιώς αρκετοί. Οι αποκτήσεις παικτών
για όποιον δε στέκεται στα ποσά, δεν είναι νεοπλουτίστικες. Μία και μία τις
βρίσκω, χωρίς να είναι φτηνές. Με 8 εκατομμύρια κατέβασε ο Ζέλκε στη
Μπουντεσλίγκα 2, 15 κόστισε ο παικταράς Κεϊτά, το ίδιο περίπου ο Μπερκ, ενώ
αποκάλυψη είναι ο Φόρσμπεργκ επιτρέποντας στην συμπαγή άμυνα να μη δέχεται
μεγάλη πίεση. Επειδή την κόβω δεμένη και πολύ ταλαντούχα, δε θα ξεφουσκώσει. Αν
δεν τραυματιστεί κάποιο κομβικό εργαλείο και με δεδομένη την παντοτινή αστάθεια
των υπολοίπων ομάδων, τα προκριματικά του Champions League δεν τα χάνει.
-Τραγικό θέαμα παρουσιάζει η Σάντερλαντ, αλλά συνεχίζεται η εκνευριστική
κατάσταση των τελευταίων ετών να ευνοείται από τις συγκυρίες και να τσιμπάει
βαθμούς. Στη μέση του πουθενά που μεγάλωσα, έμαθα να συμπαθώ τις γεωγραφικά
απομονωμένες ομάδες, αλλά αν καταφέρει να σωθεί και φέτος, τι να πω. Μάλλον ο
πρόεδρός της είναι ο κλώνος του Γιάννη Κομπότη.
-Μαχητικά ξεκίνησε ο Πραντέλι
στη Βαλένθια, ωστόσο δεν τον βλέπω καλά. Πολύ φοβάμαι ότι οι μέρες του είναι
μετρημένες. Το Μεστάγια δεν ικανοποιείται ποτέ και η Ισπανία δεν είναι Αγγλία
να σε περιμένουν να στρώσεις ομάδα με τον καιρό. Αν δεν παίρνεις βαθμούς ούτε
με τη δυναμική που προσφέρει ο νέος προπονητής, πότε περιμένεις να πάρεις;;
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου