Αυτό το είπε ο Μπαλζάκ, όχι εγώ. Τώρα για ποιο λόγο το είπε, μη με ρωτήσετε. Εγώ απλά θα κάνω μερικές υποθέσεις. Γράφει ο Κων/νος Δέδες.
Μπορεί ο άνθρωπος την ώρα που έκανε το διάλειμμά του, να διάβαζε εφημερίδες. Μπορεί οι εφημερίδες που διάβαζε να ήταν χαμηλού επιπέδου για έναν μεγάλο συγγραφέα όπως αυτός. Μπορεί οι εφημερίδες που διάβαζε, να ήταν όντως ένα μπουρδέλο γιατί ο δημοσιογράφος που υπέγραφε το κείμενο, έγραφε για την κοπέλα που τον παράτησε και όχι την είδηση. Μπορεί.
Τα χρόνια πέρασαν, εφημερίδες υπάρχουν σχεδόν σε όλες τις χώρες και οι περισσότερες είναι -όσο άσχημο και αν ακούγεται- ένα μπουρδέλο. Δυστυχώς, όμως, θα μπω στη διαδικασία να ξεκαθαρίσω -για την τιμή του ρομαντισμού που με διακατέχει- ποιο έχει μεγαλύτερη πελατεία. Το διαδίκτυο ή οι εφημερίδες; Ποιο από τα δύο είναι μεγαλύτερο μπουρδέλο; Η σύγκριση θα είναι το πιο πιθανό ατυχής και αυτό γιατί όσες εφημερίδες είναι εν ζωή, χρησιμοποιούν πληροφορίες από το Ίντερνετ. Ένα είναι σίγουρο, όμως, το χαρτί έχει άλλη χάρη. Μια οθόνη απλά ανεβάζει σταδιακά τους βαθμούς της μυωπίας σου (όσοι έχουν).
Προσωπικά προτιμώ να διαβάζω μια χθεσινή εφημερίδα, παρά να κάνω «σκρολινγκ» στο Facebook για να βρω ειδήσεις. To Facebook είναι μια πονεμένη ιστορία. Αυτό είναι με διαφορά το μεγαλύτερο μπουρδέλο της σκέψης. Ο καθένας μπορεί και δημοσιεύει την πιο χαζή του σκέψη και αυτόματα να παίρνει επαίνους. Ξέρετε, αυτό το χεράκι με τον αντίχειρα προς τα πάνω. Είναι αρκετό για να καταλάβει κανείς τον ξεσπεσμό της δημοσιογραφίας μέσα από εκεί. Κλικς, κλικς, κλικς και πάλι κλικς. «Απίστευτο: γυναίκα έχει τέσσερις θηλές». «Σοκ: Πέθανε η κουτσή Γεωργία από το Μπρούσκο». Το ποιο;
Δυστυχώς δεν είναι μόνο ιντερνετικό φαινόμενο αυτό. Υπάρχουν και «εφημερίδες» που κάνουν ακριβώς το ίδιο. Υπάρχει όμως μια σημαντική διαφορά. Στις εφημερίδες μπορείς να επιλέξεις τι ακριβώς θα διαβάσεις, ενώ στο διαδίκτυο, ακόμα και σελίδες που κάποτε έκαναν και κάνουν κατά καιρούς καλή δουλειά, σε βάζουν με το ζόρι να διαβάσεις (στο εμφανίζουν στο πλάι) για το «πως κατάφερε η Μαρία αλε-μπάντιο-σολ της γειτονιάς να αποπλανήσει τον Δον Χούλιο). Δε με νοιάζει «συνάδελφε», απλά δε με νοιάζει.
Την ώρα που το χαρτί «αργοσβήνει», το Ίντερνετ έχει χτίσει τη δική του αυτοκρατορία. Έχει τα καλά του, έχει και τα άσχημά του. Όπως όλα στη ζωή. Τελικά δεν έβγαλα άκρη για το ποιο είναι μεγαλύτερο μπουρδέλο. Ίσως το διαδίκτυο, χωρίς να είμαι απόλυτα σίγουρος. Πολλές φορές, λένε, πως η μουσική που ακούμε, είναι αυτό που είμαστε. Αρχίζω και πιστεύω πιο έντονα από ποτέ το ίδιο και για αυτά που διαβάζουμε καθημερινά. Αυτά που διαβάζουμε, αυτό είμαστε.
Υ.Γ. Στηρίξτε σελίδες που δεν έχουν διαφημίσεις και τεράστια προβολή. Εκεί η δουλειά είναι «καθαρή».
Υ.Γ.1 Καλό Euro να έχουμε.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου