Η φετινή Eurovision πλησιάζει και το Mix This, ξεκινάει ένα εβδομαδιαίο θεματικό αφιέρωμα στις συμμετοχές της Ελλάδας στον θεσμό. Τέταρτο μέρος με την περίοδο των «παχιών αγελάδων» (2001-2009), του Σάκη, της Έλενας και της Άννας.
Στο ευρωπανηγύρι αυτό, σαν λαός υπάρχουμε, είτε το θέλουμε είτε όχι. Βασικά, είτε πατώνουμε (ως συνήθως) είτε όχι (σπανίως). Εδώ και 42 ολόκληρα χρόνια, επιμένουμε να χώνουμε τη μύτη μας (ενίοτε και τα λεφτά μας) τραγουδώντας.
Η Eurovision, ο θεσμός αυτός, αν τον εξετάσει κανείς με χιούμορ και χαλαρότητα θα βρει αρκετά ελληνικά διαμαντάκια. Από αυτόν τον σκοπό θα το εξετάσουμε και εμείς σαν Mix This, πάντα με χιούμορ, αλλά και καυστική διάθεση.
Μέρος τέταρτο και συγκινητικό. Μιλάμε για την οκταετία της... χαράς (μη πω τίποτα πιο βαρύ). Τότε που όλα πήγαιναν καλά, είχαμε λεφτά, σηκώναμε Euro, Eurobasket, Eurovision, Ολυμπιακούς Αγώνες, παγκόσμια πρωταθλήματα τάβλι Κ-19 και πάει λέγοντας...
2001 - Die for you (Antique)
(3η θέση, 147 πόντοι)
Νέα χιλιετία, νέα ήθη, νέα έθιμα. Το πατατράκ του 1998, έκανε να σβηστεί τρία χρόνια. Κι όταν ξαναεμφανιστήκαμε, οι εν Ελλάδι υπεύθυνοι δώσανε το χρίσμα στον Νίκο και την Έλενα, δύο παιδιά άγνωστα στη χώρα μας αλλά με όνομα στη Σουηδία. Για πρώτη φορά είχαμε ξένο τίτλο και μικτό κομμάτι με αγγλικό ρεφρέν. Όπως και να 'χει, η εμφάνιση της εκθαμβωτικής (19 χρονης τότε) Παπαρίζου, μαζί με το γεγονός πως για τους υπόλοιπους ήμασταν το αουτσάιντερ, μας έδωσαν την τρίτη θέση. Η Έλενα από τότε μπήκε στη ζωή μας (ευτυχώς), αλλά και ο θεσμός, ο οποίος έγινε βορά στα μεσημεριανάδικα... Οπότε τι Γιάννης τι Γιαννάκης.
2002 - S.A.G.A.P.O (Μιχάλης Ρακιντζής)(17η θέση, 27 πόντοι)
Την αγάπη μου στον Μιχάλη Ρακιντζή την έχω δηλώσει και παλαιότερα σ' αυτό εδώ το μπλογκ. Ο τύπος δεν μάσησε, έφτιαξε κομμάτι, ντύθηκε ρομπότ, πήγε Εσθονία και... ξεφτυλίστηκε. Δυστυχώς. Γιατί ήταν μπροστά από την εποχή του, φέρνοντας την electro μουσική στον θεσμό. Όπως και να 'χει, τα αποτυχημένα ανδροειδή που φώναζαν ΣΑΓΚΑΠΟ άφησαν ασυγκίνητη την υπόλοιπη Ευρώπη βυθίζοντας μας. Μιχάλη σ' αγαπάμε ρε, μη μασάς! Και δε μάσησε ο παιχταράς...
2003 - Never let you go (Μαντώ)
(17η θέση, 25 πόντοι)
Όποιον και να ρωτήσεις για εκείνη τη χρονιά και το τραγούδι της Μαντούς, μάλλον δε θα θυμάται καν τους στίχους αυτής της μπαλάντας. Θα θυμάται κάτι άλλο. Το πλούσιο μπούστο της τραγουδίστριας, το οποίο φαινόταν (άδικα) φυλακισμένο πίσω από τα κορδόνια. Για εμας τους μπασκετικούς, θύμιζε τις χρωματιστές μπάλες στους διαγωνισμούς του All Star Game. Είχε ρε παιδί μου μια βαρύτητα. Αλλά οι άτιμοι οι ευρωπαίοι δε μάσησαν, δε γούσταραν, έτσι κάναμε το back to back. Στην 17η θέση...
2004 - Shake it (Σάκης Ρουβάς)(3η θέση, 252 πόντοι)
Αυτή η χρονιά είχε κάτι το μαγικό. Σηκώσαμε σχεδόν τα πάντα. Το «Πειρατικό» σάλπαρε στην Πορτογαλία, στους Ολυμπιακούς μαζέψαμε 17 μετάλλια (άσχετα αν μια ντουζίνα από αυτά είχαν αρκετά κιλά ντόπας μέσα τους). Γενικά ήμασταν όλη μέρα στους δρόμους πανηγυρίζοντας. Την αρχή έκανε το brand name «Σάκης Ρουβάς¬ στην Κωνσταντινούπολη. Το παλικάρι χόρεψε, βγήκε με το οικοδομικό φανελάκι το μινέρβα σαν σωστός άνδρας, χόρεψε τα κορίτσα και βγήκε τρίτος.
* Ρε Σάκη, από την αρχή ήσουν όλο γούτσου γούτσου και καφεδάκια με τη Ρουσλάνα. Σ' έφαγε αγόρι μου, αυτή βγήκε πρώτη με τις αγριοφωνάρες της και εσένα σε χαντακώσανε. Τότε δεύτερος ήταν ο άλλος ο παλίκαρος, ο delije Ζέλικο Γιοκσίμοβιτς από τη Σερβία.
2005 - My number one (Έλενα Παπαρίζου)(1η θέση, 230 πόντοι)
Ανήμερα της γιορτής της, η Ελενάρα έβγαλε τα κάλλη της, έβγαλε τη λύρα της, έβγαλε το πάθος της και μας έδωσε επιτέλους την πρωτιά. Μια πρωτιά που πληρώνουμε αδρά ακόμα και σήμερα (ηθελέστα και παθέστα). Όπως και να έχει, η Ουκρανία εκείνη τη μέρα βάφτηκε μπλε και εμείς ξαναβγήκαμε στους δρόμους ενώ τα πανηγύρια για το Euro 2004 δεν είχαν ακόμα κοπάσει. Δώσε πανηγύρι στο λαό. Λίγους μήνες μετά, στη Σερβία, ήρθε η σειρά των παιδιών του Παναγιώτη Γιαννάκη, μετά απο 18 χρόνια, να ανέβουν στην κορυφή της μπασκετικής Ευρώπης. Σήκωσέ το λέμε...
* Χίλια ευχαριστούμε στην Έλενα γι' αυτή αλλά και γι' αυτή την εμφάνιση. Μας προσέφερε άφθονο υλικό προς μελέτη στην εφηβεία μας, σε όλους εμάς των 90's! Απλά συγκίνησις!
2006 - Everything (Άννα Βίσση)(9η θέση, 128 πόντοι)
Οικοδεσπότες σε μια γιορτή που κυνηγούσαμε να την φέρουμε στα μέρη μας για χρόνια. Ατραξιόν αποφασίστηκε να είναι η (κατά πολλούς μην παρεξηγηθώ από τους Βανδικούς) εθνική μας σταρ, Άννα Βίσση. Το repeat ήταν εξ ορισμού δύσκολο, η Αννούλα χτυπήθηκε στα πατώματα, λερώνοντας το φθηνούλικο (70.000 ευρώ) φόρεμα που της είχε ράψει ο Γκοτιέ, είχε και φαρυγγίτιδα. Εν τέλει μας έβγαλε ένατους και όλοι μαζί παρακολουθήσαμε τους επικούς Lordi να μεταφέρουν τον διαγωνισμό στη Φινλανδία, με ένα επικό metal κομμάτι. Έ ρε δουλειά που είχε η Ελένη Λουκά τότε...
2007 - Γεια σου Μαρία (Σαρμπέλ)
(7η θέση, 139 πόντοι)
Ένα κομμάτι για σένα από μένα κράτα, είσαι αυτό που μ' αρέσει μια σοκολάτα. Η επιτυχία αυτή λίγο καιρό πριν, έφτανε και περίσσευε στον Σαρμπέλ για να τον στείλει εκπρόσωπό μας στη Φινλανδία. Εντάξει, όλοι είπανε πως έπρεπε να γυρίσουμε στα παλιά, γιατί για μια τριετία ήμασταν στα ψηλά. Ένα ερώτημα έχω ρε παιδιά. Που στο διάολο χάθηκε ο Σαρμπέλ; Όποιος γνωρίσει ας απαντήσει!
2008 - My Secret Combination (Καλομοίρα)
(3η θέση, 218 πόντοι)
Το γλυκογουτσούνικο αμερικανοθρεμμένο Καλομοιράκι, αφού έκανε ένα πέρασμα ως (250ή) κόρη του Γιάγκου Δράκου, αψήφησε τα εκατομμύρια της... Giant και πήγε στη Eurovision. Το κομμάτι που επιλέχθηκε της ταίριαζε ταμάμ και έτσι, η Μπρίτνει Σπίαρς των Βαλκανίων (ωιμέ) έλαβε την τρίτη θέση. Μετέπειτα χάθηκε και αυτή, αλλά τουλάχιστον γνωρίζουμε πως γύρισε στην Αμερική, παντρεύτηκε, νοικοκυρεύτηκε, έγινε και μητέρα. Βρήκε το Secret Combination της και τελειώσε, έκανε την τύχη της...
2009 - This is our night (Σάκης Ρουβάς)
(7η θέση, 120 πόντοι)
Τα χρόνια του παροξυσμού και του πανηγυριού ξεκίνησαν με Σάκη και έμελε να κλείσουν με τον ίδιο. Αψηφώντας την παράδοση (που λένε και οι στοιχηματζήδες) που δεν μας χαριζόταν στις επανεμφανίσεις καλλιτεχνών, ο Ρουβάς έκλεισε τα μάτια στα γούρια και είπε «This is my night». Βέβαια, οι χορογράφοι δεν έριξαν και πολλή δουλειά, προσφέροντάς μας μια κόπια του Shake It. Κωλοτούμπες, χαιδέματα, φανελάκια και μπόνους αυτό το κάτι σαν συρραπτικό που άνοιγε πίσω από τον Σάκη όσο ο ίδιος τραγουδούσε. Ε ο ίδιος δεν πολυασχολήθηκε. Γύρισε, έγινε παρουσιαστής, έκανε παιδιά, έκανε ταινία. Τα υπόλοιπα τα ξέρετε...
Με τον Σάκη κλείνει και ο κύκλος των «παχιών αγελάδων». Λίγους μήνες μετά, ο Γιώργος Παπανδρέου από το Καστελόριζο μας έμπαζε με τα μπούνια στο ΔΝΤ. Από εκείνο το σημείο και έπειτα, από τη μια ησυχάσαμε από όλη αυτή τη μούρλα των μεσημεριανάδικων για τον θεσμό. Από την άλλη όμως ο κόσμος άρχισε να πεινάει και (ορθώς) άρχισε να ασχολείται με την επιβίωσή του.
Πάντως, παρά τα προβλήματα, η Ελλάδα συνέχισε να προσπαθεί στον θεσμό. Το πως θα το μάθουμε, ή καλύτερα θα το ξαναθυμηθούμε (καθότι πρόσφατο) στο πέμπτο και τελευταίο μέρος του αφιερώματός μας. Ως τότε, stay tuned!
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου