Μπορεί τα Χριστούγεννα να πλησιάζουν, αλλά υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να φέρουν το καλοκαίρι σε κάθε περίοδο της χρονιάς. Μία από αυτούς είναι και η Νατάσα Τζαβάρα που γράφει για το δικό της καλοκαίρι στο Mix this.
Σε ένα μήνα και κάτι τα λαμπάκια, τα μελομακάρονα, οι γαλοπούλες και ο Άγιος Βασίλης θα έχουν την τιμητική τους. Μα καλά, ποια Χριστούγεννα; Εδώ έχουμε ακόμα καλοκαίρι! Ο ήλιος καθημερινά έρχεται κι αράζει στον ουρανό διώχνοντας κάθε σύννεφο με τις υπεροπτικές, ηλιόλουστες ακτίνες του κι εμείς βάζουμε κοντομάνικα και βγαίνουμε στα αστικά γρασίδια για να τον απολαύσουμε. Ορμώμενη από τις συνεχείς του επισκέψεις, πήγα λίγους μήνες πίσω και πιο συγκεκριμένα στις αυγουστιάτικες διακοπές μου στο υπέροχο νησί της Ικαρίας.
Αν θέλαμε να παρομοιάσουμε την Ικαρία με κάτι, αυτό θα ήταν η ίδια η ζωή. Είναι όμορφη σαν κι εκείνη και ταυτόχρονα δύσκολη κι απαιτητική για να μπορέσεις να προσαρμοστείς και να ανακαλύψεις τα πολύτιμα μυστικά της. Έχει δύο λιμάνια- Εύδηλος κι Άγιος Κήρυκος- κι ανάλογα με το που θα μείνεις μπορείς να διαλέξεις ποιο από τα δύο σε εξυπηρετεί. Οι μετακινήσεις στο νησί καθίστανται λίγο δύσκολες, εκτός αν είσαι των δίκυκλων, όπου μπορείς να νοικιάσεις, ενώ αν είσαι του αυτοκινήτου καλύτερα να φέρεις μαζί. Διαφορετικά βγάλε τα αθλητικά σου παπούτσια από την ντουλάπα, ετοιμάσου για περπάτημα κι εξοπλίσου με χαμόγελο και υπομονή, γιατί τα ωτοστόπ θα είναι το μέσο μετακίνησης σε όλο το νησί. Οι βόλτες πάνω στις καρότσες αγροτικών των ντόπιων έχουν μπόλικο σουρεαλισμό, αρκετό γέλιο και παράλληλα ανταλλάζεις εμπειρίες με τους «συνεπιβάτες» σου για το νησί και την διαμονή.
Η Ικαρία διαθέτει άγρια ομορφιά που σε αιχμαλωτίζει μονομιάς και θάλασσες που σε παρασέρνουν γλυκά, μα με ένα τους ξαφνικό κύμα, σε εκτοξεύουν στην άλλη άκρη. Κάτι σαν τον έρωτα ο οποίος στην αρχή σε τραβάει σε μια υπέροχη δίνη συναισθημάτων και ξαφνικά μπορεί να σε διαλύσει εκεί που δεν το περιμένεις. Άπειρες οι παραλίες που δεν χωράνε σε ένα κείμενο, γι’ αυτό από την μία θα επιλέξω τις Σεϋχέλλες που είναι από τις πιο ξακουστές για τα γαλάζια της νερά, τη λευκή άμμο και τα βότσαλα που μοιάζουν σαν ψεύτικα.
Από την άλλη, από τις καλύτερες θάλασσες που μπορείς να δεις είναι ο Νας, ένας κόλπος περιτριγυρισμένος από βράχους. Πίσω συναντάς μια λίμνη και το καταπράσινο φαράγγι του ποταμού Χάλαρη, όπου μπορείς να στήσεις την σκηνή σου. Μετά από λίγο περπάτημα κι αναρρίχηση θα βρεις τον καταρράκτη. Η διαδρομή μέχρι εκεί είναι τέλεια και σε αποζημιώνει για τις ενδεχόμενες γλίστρες όταν θα ανεβαίνεις τα βράχια. Η φύση κάνει τα μαγικά της και πολλές φορές θα πιάσεις τον εαυτό σου να λέει «Πωωω ρε φίλε!» ακούγοντας τον αντίλαλο της φωνής σου.
Κάθε χωριό του νησιού μυρίζει φιλοξενία και φαγητάκι μαμάς, καθώς παντού μπορείς να φας υπέροχο φαγητό με πολύ καλές τιμές. Μην παραλείψεις να πας στον Χριστό Ραχών, είτε πρωί είτε βράδυ, που έχει φοβερά μαγαζάκια για να πιεις το ποτό σου. Εκεί υπάρχει εργαστήριο με χειροποίητα παραδοσιακά γλυκά από τον «Γυναικείο Συνεταιρισμό Ραχών» κι ένας υπέροχος φούρνος στην αρχή του χωριού που δεν ξέρεις τι να πρωτοπάρεις. Γενικά οι κάτοικοι είναι τόσο μπροστά που ενώ ένα βράδυ έπεσε το ρεύμα, όλα συνέχιζαν την κανονική τους ροή με την βοήθεια κεριών.
Στο ίδιο χωριό γίνεται ένα από τα μεγαλύτερα πανηγύρια του νησιού, στις 6 Αυγούστου, προς τιμήν του Ιησού Χριστού. Μεθυστικά όλα τα πανηγύρια της Ικαρίας που ισοδυναμούν με ελευθερία και πνοή ευτυχίας που σε εξυψώνει. Πολλοί, μεγάλοι κύκλοι από ανθρώπους που χορεύουν είτε ξέρουν είτε όχι μέχρι να σταματήσουν οι μουσικοί, Έλληνες, ξένοι, ντόπιοι, διακοπάριοι, μικροί, μεγάλοι. Μαζί. Χωρίς τίποτα να τους διαχωρίζει, όπως θα έπρεπε να είναι ο κόσμος μας. Ένα άλλο γεγονός που ενώνει ντόπιους και μη, είναι ο αγώνας-θεσμός που διοργανώνει ο καθηγητής φυσικής αγωγής και δρομέας Βαγγέλης Κοτσαμπάς κάθε χρόνο: το Ikaria Run που γίνεται στην Πλαγιά Ικαρίας, με αγώνες 5, 10 χιλιομέτρων κι εναλλακτικό περίπατο 2 χιλιομέτρων. Αν είσαι φαν του αθλήματος είναι κάτι που σίγουρα πρέπει να ζήσεις.
Μαγικό νησί η Ικαρία! Την ερωτεύεσαι είτε με την πρώτη ματιά αν είσαι τύπος που εμμένει στην εμφάνιση, είτε σταδιακά αν είσαι από τους πιο συναισθηματικούς. Κι αυτός ο έρωτας, αν και είναι θύμα χωρικής και χρονικής απόστασης και δεν ανανεώνεται με ενδιάμεσες επαφές, διαρκεί για πάντα. Όπως και το καλοκαίρι στην Ελλάδα. Κι αυτό για πάντα διαρκεί. Βρίσκεται μέσα μας και περιμένει κάτι τέτοια πρωινά σαν τα σημερινά για να βγει προς τα έξω και να κάνει τις μέρες μας διπλά αισιόδοξες. Τόσο αισιόδοξες που μέχρι και τα προαναφερόμενα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια τείνουμε να συμπαθήσουμε όσοι δεν τα πάμε καλά με τις γιορτές και τις περιμένουμε μόνο για τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες.
Υ.Γ.: Η φωτογραφία του άρθρου τραβήχτηκε ένα μεσημέρι που περπατούσαμε μέχρι τον κεντρικό δρόμο όπου ψάχναμε για ωτοστόπ.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου