Η Αμερικη Trump-αλιστηκε

Ο Donald J. Trump είναι ο 45^ος Πρόεδρος των ΗΠΑ έπειτα από μια (προ)εκλογική διαδικασία-θρίλερ και σαρώνοντας σε ψήφους Εκλεκτόρων, Βουλής Αντιπροσώπων και Γερουσίας. Τι λέει η εκλογή του για την αμερικανική -κι όχι μόνο- κοινωνία αλλά και για την επόμενη μέρα; Γράφει η Ελένη Ριζάκη.

Σύμφωνα με την εκλογική τους παράδοση, την Τρίτη, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην πολύμηνη διαμάχη Κλίντον-Τραμπ στέφοντας ως Πρόεδρό τους τον τελευταίο. Είναι γεγονός! Στις ΗΠΑ μια μερίδα ψηφοφόρων πιστεύουν ακράδαντα πως ένας ψυχοπαθής φασίστας με αμύθητα πλούτη μπορεί να δουλέψει σοβαρά προς όφελός τους. Αυτό δε σημαίνει πως κι η Χίλαρι θα ήταν καλύτερη επιλογή. Τουναντίον, όπως είπε κι ο Ελληνοαμερικάνος δημοσιογράφος Τζορτζ Στεφανόπουλος στο Έθνος, «αυτή ήταν η πιο βρώμικη προεκλογική μάχη στην ιστορία των ΗΠΑ», επειδή οι Αμερικανοί είχαν να διαλέξουν το μικρότερο κακό. Οι μόνες ελπίδες της Κλίντον να κερδίσει τα πλήθη ήταν το φύλο της και το γεγονός ότι εκπροσωπούσε τους «προοδευτικούς». Κατά τ’ άλλα θα συνέχιζε την ίδια καταστροφική εξωτερική πολιτική με τις γνωστές πλέον υπόγειες μεθόδους της.

Πάντα πίστευα πως είσαι ό,τι ψηφίζεις. Επομένως, ο αμερικανικός λαός είναι κι επίσημα πολιτικά ανίδεος και συναισθηματικά ανώριμος. Δε μου αρέσει να κατακρίνω τη λαϊκή βούληση αλλά όταν καταντάω να την κακοχαρακτηρίζω, χρειάζεται.

Είναι τέτοιο το εκλογικό τους σύστημα που λέει πολλά όχι μόνο για το ρόλο του λαού αλλά και για τον τρόπο που λειτουργεί το αμερικανικό κράτος. Οι ψηφοφόροι ναι μεν πήγαν και ψήφισαν αλλά ο Πρόεδρός τους εκλέχθηκε επειδή πήρε την πλειοψηφία των Εκλεκτόρων. Γιατί σε ψήφους υπερείχε η Κλίντον. Συμπληρωματικά, το Κολέγιο των Εκλεκτόρων έχει τις ρίζες του στις απαρχές του αμερικανικού έθνους και σε εποχές χωρίς επαρκή επικοινωνία και πληροφόρηση, με εντελώς διαφορετικές συνθήκες από τις σημερινές. Έχουμε λοιπόν ένα λαό-κομπάρσο που ζει σε μια εικονική δημοκρατία. Βασικά ζει σε μια συνηθισμένη και καλοσχεδιασμένη αστική δημοκρατία, που προσπαθεί να ελέγχει διακριτικά αλλά πετυχημένα το λαό της και να προφυλάσσει τα συμφέροντά της. Αυτός ο λαός αν είχε μυαλό ή χιούμορ θα έπρεπε στην καλύτερη να ακολουθήσει τη συμβουλή της Σούζαν Σάραντον: να ψηφίσει τους υπόλοιπους υποψήφιους και να γρονθοκοπήσει το δικομματισμό. Αυτό τουλάχιστον θα ήταν το πιο ακραίο που θα έκανε πιστεύω. Εδώ ο εκλογέας είναι πολιτικά ανίδεος.

Οι πολίτες των ΗΠΑ στην πλειοψηφία τους φαίνεται να είναι γαλουχημένοι με ένα τρίπτυχο συντηρητικό μάντρα: «πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια». Το κυρίαρχο κατεστημένο για να παραμείνει κυρίαρχο χρειάζεται μια μονίμως συντηρητική κοινωνία. Τα τελευταία χρόνια ανέδειξε προοδευτικά στοιχεία αλλά παραμένει άγνωστο αν θα καταφέρει να αλλάξει ποτέ. Μιλάμε για μια κοινωνία που πλειοψηφικά έχει υποτυπώδη εκπαίδευση, τεράστιες οικονομικές ανισότητες κι είναι εγκλωβισμένη σε πρότυπα που της πασάρουν η τηλεόραση κι η βιομηχανία του θεάματος. Μένει μόνο σε αυτά που θα ακούσει και βρίσκεται σε πλήρη άγνοια. Έχουν αποκοπεί σχεδόν όλες εκείνες οι φωνές που θα την αφυπνίσουν και καταλήγει για άλλη μια φορά στο συντηρητισμό και την εκμετάλλευση. Ο σκηνοθέτης Μάικλ Μουρ σε ένα ρεαλιστικό κείμενό του τον Ιουλίο, απαριθμούσε τους 5 λόγους που θα βγει ο Τραμπ. Ο 5^ος ήταν ότι οι Αμερικανοί είναι ελεγχόμενοι από το κράτος, την αστυνομία και την οικονομική εξουσία, σε τέτοιο σημείο που η κάλπη είναι το μόνο μέρος όπου είναι ελεύθεροι. Αντιμετωπίζουν τις εκλογές ως ένα αντιδραστικό παιχνίδι, όχι μια σοβαρή απόφαση για το μέλλον τους: «Τώρα θα ψηφίσω ό,τι γουστάρω και δε θα δώσω λογαριασμό σε κανένα!». Εδώ ο εκλογέας είναι συναισθηματικά ανώριμος.

Μπορεί οι παραπάνω περιγραφές να φτιάχνουν το προφίλ του Αμερικανού ψηφοφόρου αλλά αν το καλοσκεφτούμε κάπως έτσι είναι κι η Ευρώπη. Και πώς θα μπορούσε να μην είναι αφού μιλάμε για δημοκρατία στα πλαίσια του καπιταλισμού κι η Αμερική είναι η Μέκκα του; Απλά η διαφορά είναι πως εδώ υπάρχουν κάποιες περισσότερες πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες. Οι πολίτες είναι περισσότερο διαβασμένοι αλλά και πάλι εγκλωβισμένοι στην κυρίαρχη ιδεολογία, καθώς διδάσκονται πρότυπα γνώσεων: οι σωστές κι οι λάθος. Μπορεί οι Ευρωπαίοι να θεωρούν πως είναι πολιτισμικά ανώτεροι από τους Αμερικανούς, αλλά ειδικά τον τελευταίο καιρό βλέπουμε μια, δυστυχώς αυξανόμενη, μερίδα να δείχνει το αντίθετο. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι και στη γηραιά ήπειρο παρατηρείται ανοιχτή στροφή στο συντηρητισμό. Ψηφοφόροι πολιτικά ανίδεοι και συναισθηματικά ανώριμοι έβαλαν τη Χρυσή Αυγή στη Βουλή, εξέλεξαν ακροδεξιά κυβέρνηση στην Αυστρία, προτίθενται να φτάσουν τα ποσοστά της Λεπέν στο Θεό και τώρα εξέλεξαν πλανητάρχη τον Τραμπ. Τον Τραμπ! Που τον υποστήριξε με νύχια και με δόντια η Κου Κλουξ Κλαν, του έδωσε συγχαρητήρια ο Μιχαλολιάκος και μερικές από τις προγραμματικές του δηλώσεις ήταν: τείχος με το Μεξικό κι έλεγχος στη διαδικτυακή πληροφόρηση και καλά για αποφυγή ριζοσπαστικοποίησης ισλαμιστών. Δηλαδή είναι τραγικό…τώρα έχει ελπίδες και το παγκόσμιο φασισταριό! Πού είναι αυτοί που διαβάζουν; Πού είναι αυτοί που μαθαίνουν από την ιστορία; Είναι συναισθηματική ωριμότητα το να πεις «δεν ήξερα τι ψήφιζα»; Σίγουρα δεν είναι όταν εξακολουθείς να υποστηρίζεις το ναζιστή που μαχαιρώνει, για να θυμηθούμε και τα δικά μας.

Ο Donald Trump σήμερα μετράει τη δεύτερη μέρα του ως πλανητάρχης. Στο νικητήριο λόγο του υποσχέθηκε πως θα είναι Πρόεδρος όλων των Αμερικανών. Μπορεί να φωνάζει όσο θέλει για ενωμένη Αμερική αλλά η ολοκληρωτική προεκλογική του ρητορική δε νομίζω πως θα ξεπεραστεί εύκολα σε μια Αμερική που βουλιάζει καθημερινά, αργά και σταθερά, μέσα στη δική της οικονομική κρίση και ψάχνει απεγνωσμένα να βρει θύτες. Η υπερβολική υποστήριξή του στην οπλοκατοχή –περισσότερο από κάθε κλασικό Ρεπουμπλικάνο- σημαίνει ότι οι οπλοβιομηχανίες ίσως επένδυσαν πολλά περισσότερα απ’ ό,τι συνήθως. Που αυτό σημαίνει ότι περιμένουν άμεσα κέρδη. Που αυτό σημαίνει ότι με τον Trump θα δούμε πολύ σύντομα νέα σύρραξη κι άγνωστο το πώς θα εξελιχθεί. Η μόνη ελπίδα; Ο λαός. Μια, κάποια ελπίδα; Να τη δει Τσίπρας ο Trump.

Κι όλα αυτά από ψήφο οργής. God bless όλους μας και κυρίως το λαό των ΗΠΑ.

Αρθρογράφος: Unknown