Ευτυχώς που στον μπασκετικό Παναθηναϊκό, η λογική πρυτανεύει (έστω και οριακά) της γκρίνιας. Η σημερινή νίκη κόντρα στα παιδιά του Σάρας, σύμφωνα με τον τρόπο που ήρθε αλλά και τις συνθήκες που επικρατούσαν, μπορεί να χαρακτηριστεί ως μεγάλη. Του Κώστα Κουτσαυλή.
Κατά την αίσθησή μου, οι 7000 (περίπου) οπαδοί του Παναθηναϊκού έπραξαν το σωστό, λίγο πριν τους καταβάλλει ο αδιόρατος κίνδυνος της μιζέριας από το πρώτο επίσημο ματς της Ευρωλίγκας. Είτε λόγω μπασκετικής ευφυίας είτε λόγω προσαρμοστικότητας, το κοινό κατάλαβε πως η φετινή ομάδα δε θα ομοιάζει στο ελάχιστο με τις προηγούμενες, σε θετική ή αρνητική ανάλυση.
Ειλικρινά, περίμενε κανείς να δει κάτι διαφορετικό από την ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή; Ίσως λίγο πιο άνετη νίκη, τηρουμένων των αναλογιών, ωστόσο σε γενική ανάλυση οι ιδιαίτερες συνθήκες που περιβάλλουν το φετινό ρόστερ, εμφανίστηκαν μέχρι κεραίας. Προσωπικά, είμαι αρκετά χαρούμενος που βγήκε, έστω και δύσκολα, αυτή η υποχρέωση. Έτσι όπως θα έπρεπε να αισθάνεται κάθε σώφρων φίλος της ομάδας, γνωρίζοντας τις αντικειμενικές δυσκολίες που έχουν παρουσιαστεί και επιζητούν άμεσης λύσης από το προπονητικό team.
Μια νέα ομάδα, η οποία ζήτημα αν έχει πραγματοποιήσει μια ντουζίνα προπονήσεις όλη παρέα, έπαιξε στην πρεμιέρα μιας νέας (αντικειμενικά) διοργάνωσης, η οποία πλέον δεν συγχωρεί τη χαλάρωση και τις οποιεσδήποτε απώλειες εκτός προγράμματος. Ένα ρόστερ που πριν καλά καλά αρχίσει η σεζόν μετρά μια μεγάλη απώλεια, λόγω μιας ακόμα μεγαλύτερης μαλακίας (Τζέιμς), με έναν παίκτη που το καλοκαίρι έβγαζε εξτραδάκια στην Κίνα (Σίνγκλετον) έπαιξε στο άδειο ΟΑΚΑ κόντρα σε κάποιους που δεν τους ένοιαζε κι αν έχαναν απόψε. Συν τοις άλλοις, πλέον, το νούμερο «13» δε βρίσκεται εντός παρκέ, αλλά στην οροφή του γηπέδου.
Τι άλλο θα μπορούσε να σχολιαστεί... Οποιοδήποτε πλάνο, οποιοσδήποτε αυτοματισμός ή γενική κατεύθυνση εννοείται πως θα πάει στο βρόντο όταν παρουσιαστεί το πρώτο βραχυκύκλωμα, όπως και έγινε απόψε. Ο Παναθηναϊκός ΔΕΝ είναι υπερηχητικός. Έχει τα φόντα στο να γίνει κάποια στιγμή εκεί κοντά στο Δεκέμβρη, αλλά ακόμα ψάχνεται. Είναι πραγματική ευλογία που οι «πράσινοι» ξεκίνησαν με το δεξί καθώς αυτή η εξέλιξη αγοράζει πολύτιμο χρόνο σε Πεδουλάκη και παίκτες ώστε να κατανέμουν και να κατανοήσουν τους λόγους για τους οποίους αποκτήθηκαν.
Οι «πράσινοι» κέρδισαν με την ψυχή στο στόμα την ετοιμοπόλεμη και εκπληκτική (ως ομάδα) Ζαλγκίρις του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, ενός ανθρώπου που (ευτυχώς για εμάς) αποδεικνύει με τον καιρό πως οι εκτιμήσεις του «Ζοτς» για το μέλλον της καριέρας του Λιθουανού ήταν πέρα για πέρα αληθινές και σωστές. Ο Σάρας είναι έτοιμος προπονητής, άλλα δεν έχει φτάσει ακόμα τα επίπεδα τα οποία μπορεί να προσεγγίσει, αν λάβουμε υπόψιν το υψηλό μπασκετικό IQ του...
Καταλήγοντας... Όχι άλλη γκρίνια! Η εκκίνηση της φετινής σεζόν, είναι ΑΠΕΙΡΩΣ δυσκολότερη από αυτή του 2012. Μέχρι ο Παναθηναϊκός να φορτσάρει, αν και εφόσον δεν παρουσιαστούν άλλες κακοτοπιές μπροστά του, οφείλει στην Ευρώπη να παίρνει τα ματς που του αναλογούν έστω και με 0.5 πόντους διαφορά, ειδάλλως η πρόκριση μπορεί να παραστρατήσει πριν την Πρωτοχρονιά.
Όσο για την Ελλάδα, τα πράγματα που ισχύουν είναι πάνω-κάτω τα ίδια, αν και προσωπικά εκτιμώ πως στο Φάληρο, οι «πράσινοι» είναι το ξεκάθαρο αουτσάιντερ, με τον Ολυμπιακό να έχει τουλάχιστον καταφέρει να παρουσιάσει μια δεμένη, πλην μπερδεμένη κι αυτή με τη σειρά της, ομάδα...
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου