Ο θόρυβος που είχε δημιουργηθεί από τα social media αναφορικά με την έκθεση «Μετέωρο Βήμα» έφτασε και στα αυτιά μας. Ο Κώστας Κουτσαυλής και η Μυρτώ Μουζάκη βρέθηκαν στο μετρό του Συντάγματος και μίλησαν με τον Πάνο Ζάχαρη, έναν από τους συμμετέχοντες σκιτσογράφους για αυτή την πρωτοβουλία.
Τις τελευταίες μέρες πολλά από τα προφίλ των επαφών μας στα social media έκαναν λόγο για μία πρωτότυπη και συνάμα καταγγελτική πρωτοβουλία των Ελλήνων σκιτσογράφων. Έτσι, πήραμε την απόφαση να βρεθούμε στον εκθεσιακό χώρο του μετρό του Συντάγματος για να δούμε "ιδίοις όμμασι" τι συμβαίνει.
Αφού περιηγηθήκαμε και θαυμάσαμε πλήθος δημοσιευμένων, από 28 σκιτσογράφους, έργων, βρήκαμε, για καλή μας τύχη, έναν εξ αυτών, τον Πάνο Ζάχαρη, σκιτσογράφο στην εφημερίδα "Το Ποντίκι" για να μας δώσει περαιτέρω πληροφορίες.
«Η έκθεση καταγράφει, με τη δύναμη της εικόνας, πτυχές του δράματος των προσφύγων, της αλληλεγγύης των ανθρώπων απέναντί τους και της βαρβαρότητας των υπευθύνων»
Το εγχείρημα αυτό, είναι αφιερωμένο στη μνήμη του σκιτσογράφου Γιάννη Καλαϊτζή και εγκαινιάστηκε τη Δευτέρα 9 Μαΐου, παραμένοντας ανοιχτό στο κοινό έως τις 14 Μαΐου, από τις 9 το πρωί έως τις 9 το βράδυ.
Έργα του Γιάννη Καλαϊτζή θα παρουσιαστούν στην έκθεση, ενώ επίσης συμμετέχουν οι: Τάσος Αναστασίου, Κώστας Βλάχος, Δημήτρης Γεωργοπάλης, Κώστας Γρηγοριάδης, Σπύρος Δερβενιώτης, Dranis – Γιάννης Δράκος, Πάνος Ζάχαρης, Πέτρος Ζερβός, Γιάννης Ιωάννου, Μιχάλης Κουντούρης, Γιάννης Κυριακόπουλος (ΚΥΡ), Ηλίας Μακρής, Πάνος Μαραγκός, Παναγιώτης Μήλας, Βασίλης Μητρόπουλος (BAS), Κώστας Μητρόπουλος, Παναγιώτης Μητσομπόνος, Έφη Ξένου, Βασίλης Παπαγεωργίου, Βαγγέλης Παυλίδης, Ανδρέας Πετρουλάκης, Κωνσταντίνος Ρουγγέρης, Soloup, Στάθης (Σταυρόπουλος), Μαρία Τζαμπούρα, Δημήτρης Χαντζόπουλος, Βαγγέλης Χερουβείμ.
Βρήκαμε τον Πάνο αρκετά χαρούμενο καθώς η έκθεση έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες εκείνου αλλά και όσων συμμετείχαν σε αυτό το εγχείρημα αποκαλύπτοντάς μας πως θα ανοίξει τα φτερά της και για το εξωτερικό.
«Τα εγκαίνια της έκθεσης έγιναν στη Ρόδο (σ.σ. από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, Π. Παυλόπουλο) αλλά μέχρι στιγμής έχει περάσει από το Αγαθονήσι, τη Λέρο και την Κω, ενώ θα "πετάξει" και στις Βρυξέλλες, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και ίσως στο Παρίσι και το Λονδίνο. Τα καλά νέα είναι πως πήρε "παράταση" μέχρι και το Σάββατο, οπότε προλαβαίνετε να περάσετε από το Σύνταγμα και να δείτε και μόνοι σας τα έργα...»
Τον ρωτήσαμε για τη διοργάνωση αυτού του εγχειρήματος και μας είπε πως το βασικό τους πρόβλημα ήταν (τι άλλο;) η χρηματοδότηση.
«Διατηρούμε μία λέσχη η οποία συντηρείται οριακά, οπότε απευθυνθήκαμε στην περιφέρεια Αιγαίου και την ΕΣΗΕΑ οι οποίες στήριξαν πολύ σημαντικά την προσπάθειά μας. Επίσης η Προεδρία της Δημοκρατίας βοήθησε στο να φιλοξενηθεί η έκθεση στο μετρό του Συντάγματος.»
Αυτό που ο ίδιος επαναλάμβανε με καμάρι στην κουβέντα μας ήταν πέρα των αρχικών προσδοκιών τους ανταπόκριση του κόσμου (ιδιαίτερα των νέων) οι οποίοι από την πρώτη μέρα λειτουργίας της έκθεσης έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον.
«Μέχρι στιγμής έχουν έρθει άτομα από όλες τις ηλικίες και τις τάξεις. Πιτσιρίκια, φοιτητές, γονείς, πρόσφυγες και για τους περισσότερους είναι μία γροθιά στο στομάχι. Για αυτό άλλωστε έχει τόσο μεγάλη επιτυχία: επειδή γίνεται σε μία γλώσσα η οποία είναι διεθνής. Η εικόνα έχει δύναμη και είναι πανανθρώπινη, το τι επιλέγει να καταλάβει ο καθένας, είναι δικό του θέμα»
Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι είναι η αντιμετώπιση των ίδιων των προσφύγων στη θέα των σκίτσων που περιγράφουν κατά ένα μεγάλο βαθμό τις προσωπικές τους ιστορίες, αλλά και όσα πέρασαν και περνούν το τελευταίο διάστημα.
«Γενικά οι αντιδράσεις του κόσμου αλλά και των ίδιων των προσφύγων είναι αμέτρητες όσες μέρες είμαστε εδώ. Για παράδειγμα εχθές (σσ. την Τετάρτη) ήρθαν δύο προσφυγοπούλες και βλέποντας τα έργα βούρκωσαν από συγκίνηση»
«Διατηρούμε μία λέσχη η οποία συντηρείται οριακά, οπότε απευθυνθήκαμε στην περιφέρεια Αιγαίου και την ΕΣΗΕΑ οι οποίες στήριξαν πολύ σημαντικά την προσπάθειά μας. Επίσης η Προεδρία της Δημοκρατίας βοήθησε στο να φιλοξενηθεί η έκθεση στο μετρό του Συντάγματος.»
Αυτό που ο ίδιος επαναλάμβανε με καμάρι στην κουβέντα μας ήταν πέρα των αρχικών προσδοκιών τους ανταπόκριση του κόσμου (ιδιαίτερα των νέων) οι οποίοι από την πρώτη μέρα λειτουργίας της έκθεσης έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον.
«Μέχρι στιγμής έχουν έρθει άτομα από όλες τις ηλικίες και τις τάξεις. Πιτσιρίκια, φοιτητές, γονείς, πρόσφυγες και για τους περισσότερους είναι μία γροθιά στο στομάχι. Για αυτό άλλωστε έχει τόσο μεγάλη επιτυχία: επειδή γίνεται σε μία γλώσσα η οποία είναι διεθνής. Η εικόνα έχει δύναμη και είναι πανανθρώπινη, το τι επιλέγει να καταλάβει ο καθένας, είναι δικό του θέμα»
Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι είναι η αντιμετώπιση των ίδιων των προσφύγων στη θέα των σκίτσων που περιγράφουν κατά ένα μεγάλο βαθμό τις προσωπικές τους ιστορίες, αλλά και όσα πέρασαν και περνούν το τελευταίο διάστημα.
«Γενικά οι αντιδράσεις του κόσμου αλλά και των ίδιων των προσφύγων είναι αμέτρητες όσες μέρες είμαστε εδώ. Για παράδειγμα εχθές (σσ. την Τετάρτη) ήρθαν δύο προσφυγοπούλες και βλέποντας τα έργα βούρκωσαν από συγκίνηση»
Στη συνέχεια, τον ρωτήσαμε για το λόγο που 28 σκιτσογράφοι έλαβαν αυτή την πρωτοβουλία και τι μήνυμα θέλουν να περάσουν μέσω αυτής.
«Όσοι συμμετέχουμε στην έκθεση, είμαστε ένα μωσαϊκό απόψεων και εμπειριών, προερχόμενοι από διαφορετικούς "χώρους" και ιδεολογίες. Αυτό όμως που βγαίνει στην έκθεση είναι κοινό. Είναι πως οι πρόσφυγες δεν είναι το πρόβλημα. Είναι έργα που δείχνουν ποιος σκοτώνει, ποιος ευθύνεται πραγματικά για την κατάσταση και ποια είναι τα πραγματικά θύματα. Δεν είναι μία έκθεση που βγάζει φόβο ή συμφέρον»
Τέλος, ζητήσαμε την άποψή του για το ρόλο του σκιτσογράφου απέναντι στις εξελίξεις.
«Ένας σκιτσογράφος είναι δημοσιογράφος και η δημοσιογραφία απαντάει ή θα έπρεπε να απαντάει στο ερώτημα «τι συμβαίνει» Αν η δημοσιογραφία έχει έστω και μία επίφαση αντικειμενικότητας, ο σκιτσογράφος δεν έχει, λέει ξεκάθαρα τη γνώμη του. Είναι ο πιο χυδαίος προπαγανδιστής (λέει χαριτολογώντας) γιατί ενώ έχει μία αλήθεια, δεν τη λέει ευθέως, αλλά με πρόσωπα, χρώματα, φάτσες, εκφράσεις»
Φεύγοντας από το χώρο συνειδητοποιήσαμε από πρώτο χέρι πόσα μηνύματα και συναισθήματα μπορεί να προκαλέσει ένα σκίτσο. Δεν είναι απαραίτητο να έχει λέξεις, ούτε να είναι εντυπωσιακό, αρκεί το χέρι που το δημιούργησε να κρατάει σταθερή την πένα στη συνείδησή του.
Ο Πάνος όπως και οι υπόλοιποι 27 μπορεί να έχουν αρκετές ηλικιακές ή ιδεολογικές διαφορές, όμως κατάφεραν μέσω των έργων τους να περάσουν το δικό τους μήνυμα: οι πρόσφυγες δε φταίνε σε τίποτα.
Ευχαριστούμε τον Πάνο Ζάχαρη για τον πολύτιμο χρόνο που διέθεσε για να μας μιλήσει και ευχόμαστε καλή συνέχεια στο ταξίδι της έκθεσης.
Φεύγοντας από το χώρο συνειδητοποιήσαμε από πρώτο χέρι πόσα μηνύματα και συναισθήματα μπορεί να προκαλέσει ένα σκίτσο. Δεν είναι απαραίτητο να έχει λέξεις, ούτε να είναι εντυπωσιακό, αρκεί το χέρι που το δημιούργησε να κρατάει σταθερή την πένα στη συνείδησή του.
Ο Πάνος όπως και οι υπόλοιποι 27 μπορεί να έχουν αρκετές ηλικιακές ή ιδεολογικές διαφορές, όμως κατάφεραν μέσω των έργων τους να περάσουν το δικό τους μήνυμα: οι πρόσφυγες δε φταίνε σε τίποτα.
Ευχαριστούμε τον Πάνο Ζάχαρη για τον πολύτιμο χρόνο που διέθεσε για να μας μιλήσει και ευχόμαστε καλή συνέχεια στο ταξίδι της έκθεσης.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου