Ο Δημήτρης Διαμαντίδης πέρασε (και επίσημα) στο ευρωπαϊκό μπασκετικό πάνθεον, σε μια τελετή που θύμισε (λόγω προχειρότητας) απονομή «βραβείου» στην επαρχία. Ο Παναθηναϊκός πέτυχε το μίνιμουμ περνώντας στους προημιτελικούς της διοργάνωσης. Και μετά;
Το καθήκον του ο Παναθηναϊκός το έκανε. Σε μια βραδιά που η κάμερα στράφηκε ολοκληρωτικά επάνω στον Δημήτρη Διαμαντίδη και την τυπική πλέον είσοδό του στο ευρωπαϊκό Hall of Fame (θα επανέλθω σε λίγο σε αυτή τη... ντροπή), η ομάδα έπαιξε είκοσι λεπτά μπάσκετ και είκοσι λεπτά «βόλους», κέρδισε με 76-60 την Τσεντεβίτα, πετυχαίνοντας το μίνιμουμ.
Όπου μίνιμουμ και πρόκριση στους προημιτελικούς της διοργάνωσης. Ένας στόχος που τέθηκε το καλοκαίρι και υλοποιήθηκε με εντυπωσιακό μεν, αλλά ασταθές «ντεμαράζ» αγώνων στο Top-16. Ο Παναθηναϊκός, είτε κερδίσει είτε όχι την Εφές στην Τουρκία, δεν έχει την πολυτέλεια πλέον να σκέφτεται τον αντίπαλό του στα νοκ-άουτ παιχνίδια. Το μόνο που τον απασχολεί, αν του «κάτσει», (όπως του «έκατσε» σήμερα με την ήττα της ομάδας του Ίβκοβιτς), είναι αν τελικά καταφέρει να περάσει με το πλεονέκτημα έδρας στην αγκαλιά του.
Πολλοί, μετά το ματς με τη Νταρουσάφακα, είχαν μπει ήδη στη διαδικασία της επιλογής. Η συντριπτική πλειοψηφία, τότε, αλλά και σήμερα, «προσεύχεται» για το διασταύρωμα με την Λαμποράλ Κούτσα. Άλλοι, λιγότεροι μεν αλλά ισχυρογνώμονες δε, εύχονται το έταιρο ισπανικό συναπάντημα, με τον Παναθηναϊκό να ταξιδεύει στη Μαδρίτη ή τη Βαρκελώνη. Τέλος, το μόνο απευκταίο σενάριο, ακούει στο όνομα ΤΣΣΚΑ.
Ποιον θα ήθελε η ομάδα για αντίπαλο; Σωστή απάντηση δεν υπάρχει. Ούτε τέλεια διασταύρωση.
Η Ρεάλ, (αν καταφέρει το σώσει και περάσει έστω και στο τέλος), δεν τρομάζει όπως κάποτε, αλλά με το πλεονέκτημα έδρας στα χέρια της, οι «πράσινοι» θα αναστενάξουν. Η Μπαρτσελόνα και αυτή δεν τρομάζει, αλλά δεν είναι και του πεταματού. Η ΤΣΣΚΑ αποδεδειγμένα, είτε από πλευράς φορμαρίσματος, είτε έμψυχου δυναμικού, ίσως φαντάζει ακλόνητη. Για τη Λαμποράλ που αποτελεί ευσεβή πόθο για την πλειοψηφία, ποιος είναι σίγουρος πως η παρέα του συγκλονιστικού Μπουρούση, θα πει στην ομάδα του Τζόρτζεβιτς «περάστε»;
Ο Παναθηναϊκός, εδώ και λίγα χρόνια, δυστυχώς, δεν έχει την πολυτέλεια να διαλέγει αντίπαλο. Σίγουρα, δεν έχει φτάσει στο επίπεδο να τον επιλέγουν οι υπόλοιποι, όμως τον τίτλο του φαβορί δεν θα μπορέσει να τον κουβαλήσει στις πλάτες του, πηγαίνοντας στο Top-16 με μειονέκτημα έδρας. Ίσως ούτε και με πλεονέκτημα!
Άρα το Final-8, είναι ξανά το ταβάνι του; Αυτό θα το αποδείξει η ίδια η ομάδα σε αυτή την κουραστική σειρά αγώνων που έπεται. Από εδώ και πέρα, δεδομένου του αντιπάλου που θα έρθει, αλλά και της αγωνιστικής διάθεσης και πληρότητας (χτυπάμε ξύλο) της ομάδας, ο,τι κι αν πετύχουν οι «πράσινοι» θα έχει ξεπεράσει τα όρια του «πρέπει», αγγίζοντας τη λογική και τα βαδίζοντας προς τα μονοπάτια της υπέρβασης.
Η ομάδα δεν ξεγράφεται, ούτε θεωρείται ως ανεπαρκής προς διάκριση. Απλά είναι τόσο αλλοπρόσαλλη, κυρίως στα ζητήματα της θέλησης και του ρυθμού. Εκεί που λες πως σε πείθει, την επόμενη στιγμή, όλοι οι δισταγμοί σου βγαίνουν στην επιφάνεια. Ο Σάλε μαθαίνει, η ομάδα μαθαίνει. Αλλά από εδώ και πέρα, δεν θα υπάρξουν άλλα περιθώρια για μάθηση, ο χρόνος μετρά αντίστροφα και κάθε λάθος φαίνεται διπλό, ως και μοιραίο.
Δηλαδή, η ομάδα δε θα την «παλέψει» για περαιτέρω; Εδώ μπαίνει ο παράγοντας του «what if». Το ερωτηματικό και η πιθανή έκπληξη. Ο ορισμός της θέλησης και της δύναμης για διάκριση. Το πνεύμα της υπέρβασης. Κάτι που μόνο ο κύριος Δημήτρης (τον οποίο βράβευσαν τόσο πρόχειρα ο Μπερτομέου και η παρέα του, σαν να κέρδισε τον πρώτο λαχνό στο πανηγύρι της Κάτω Λαμπούσας), μπορεί να το κάνει.
Σήμερα, όπως και συνολικά όλη τη χρονιά, απέδειξε πως το κάθε ματς γι' αυτόν θα είναι μια μικρή γιορτή, μέχρι το οριστικό πέσιμο της αυλαίας. Μπορεί ο αλλόκοτος και άπειρος Παναθηναϊκός του Τζόρτζεβιτς να χαρίζει στιγμές χαράς και θλίψης σε σύντομο διάστημα. Ο Διαμαντίδης όμως, έχει αποδείξει πως δεν θέλει θλιμμένους στη γιορτή του, στην τελευταία του παράσταση στα παρκέ.
Γι' αυτόν τουλάχιστον, υπάρχει η βεβαιότητα πως θα βγει μπροστά, ακόμα και στα 36 του για να πάει την ομάδα ένα βήμα παραπέρα. Αν εμπνεύσει και τους υπόλοιπους (δεν εξαιρείται και ο Σάλε) τότε ειλικρινά, η ομάδα μπορεί να μην έχει βρει ακόμα το ταβάνι της. Μπορεί να το ακουμπήσει εκεί στα μέσα του Μάη.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου