Η Μυρτώ Μουζάκη σχολιάζει το ζήτημα του σεξισμού και πώς αυτός καθορίζει τις ζωές μας, σε ένα ακόμα «Last Week Today».
H Αντζελίνα Τζολί ήρθε στην Ελλάδα, ως πρέσβυρα καλής θελήσεως για να αξιολογήσει την κατάσταση με τους πρόσφυγες. Λογικό να δίνουν και να παίρνουν τα σχόλια για την εμφάνισή της εδώ, αλλά με μία λεπτομέρεια. Για την εμφάνισή της μόνο. Από τα δέκα άρθρα γνώμης που γράφονται, τα οκτώ (τουλάχιστον) έχουν να κάνουν με τα μποτάκια, το μαύρο φόρεμα, το χτένισμα, την αδυνατισμένη σιλουέτα της και η μειοψηφία για το σκοπό της επίσκεψής της. Τα μεγαλύτερα περιοδικά της Αμερικής (πχ. Vogue) τη φιλοξενούν, για άλλη μια φορά, στα εξώφυλλά τους ή τα "σαλόνια" τους, τηρώντας ευλαβικά σιγή ιχθύος στο πρόβλημα για το οποίο κλήθηκε να βοηθήσει.
Άλλο ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι η περίπτωση της Αμάλ Αλαμουντίν ή, πιο σωστά, Αμάλ Κλούνεϊ Αλαμουντίν. Κρατήστε το... "Κλούνεϊ", διότι πρόκειται για μια λέξη κλειδί. Μία παγκοσμίου φήμης δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ικανή, πανέξυπνη, με τεράστια εμπειρία στο αντικείμενό της, με σπουδές στα πιο γνωστά πανεπιστήμια του κόσμου παντρεύεται 50χρονο, "γκριζαρισμένο" ηθοποιό και παίρνει το επώνυμό του. Από τη στιγμή που παντρεύονται πρωταγωνιστεί στα tabloids με αντικείμενο κρίσης ούτε τις ικανότητές της, ούτε την επαγγελματική της πορεία, αλλά το στυλ της στα ρούχα, τα καπέλα και τις γόβες.
Τελευταίο και πιο στοχευμένο, το παράδειγμα της Caitlyn Jenner, γνωστή παλαιότερα και ως... Bruce Jenner. Πριν την επέμβαση αλλαγής φύλου, ως Bruce, ήταν γνωστός για τις αθλητικές του επιδόσεις, για το χρυσό του μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες. Αμέσως μετά την αλλαγή φύλου η βάση της "κρίσης" δόθηκε στη σιλουέτα, τα ρούχα και τα μαλλιά. Αν αυτό δεν είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα της πατριαρχικής κοινωνίας, τότε πιο είναι;
Το ότι ο κόσμος είναι "ένας ανδροκρατούμενος χώρος" δεν είναι κάτι καινούριο, είναι όμως τουλάχιστον υποκριτικό και αφελές να πιστεύουν πολλοί πως η γυναίκα έχει κατοχυρώσει ίσα δικαιώματα με τον άνδρα. Ο φεμινισμός είναι ένα κίνημα που υποστηρίζει ακριβώς αυτό, την ισονομία, την απόδοση της δικαιοσύνης στα δύο φύλα, γιατί η πατριαρχία λειτουργεί και αντίστροφα, βλάπτοντας και καθορίζοντας και τους άνδρες.
Το στερεότυπο του στιβαρού, βαρβάτου άνδρα, που δεν κλαίει, δε λυγίζει, δεν αισθάνεται είναι και αυτό ένα από τα αποτελέσματα της μισογυνίστικης κοινωνίας που ζούμε. Όπως αντίστοιχα, οι πολλαπλοί ρόλοι της γυναίκας ως μητέρα, κόρη, ερωμένη, εργαζόμενη, νοικοκυρά.
Τα στερεότυπα είναι εξαντλητικά για τους δέκτες τους και ο κόσμος έχει προχωρήσει αρκετά για συνεχίζουμε να ζούμε με αυτά. Μπορούμε λοιπόν, ο καθένας από εμάς λίγο λίγο, σκεπτόμενοι κριτικά, να αποφασίζουμε πόσο βλαβερά είναι και πόσο δυσκολεύουν τη ζωή μας με τις ψεύτικες υποχρεώσεις και ρόλους που μας επιβάλλουν και να τα απορρίπτουμε.
*Το παρακάτω βίντεο δείχνει πώς θα ήταν εναλλακτικά ο κόσμος εάν ήταν γυναικοκρατούμενος και τα στερεότυπα επιβάλλονταν από τη μεριά των γυναικών:
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου