Υπάρχουν άνθρωποι που είναι «μεγάλοι». Όχι σε ηλικία, αλλά σε ψυχή. Υπάρχουν και άλλοι που τα συναισθήματά τους πάνε... περίπατο. Δεν αγαπούν, δεν σέβονται. Αυτοί φυσικά, δεν θεωρούνται άνθρωποι. Θα τους χαρακτήριζα «κομμάτια κρέατος» που απλά περπατούν στη γη. Γράφει ο Κώστας Τάτσης.
Ίσως ο χαρακτηρισμός μου να είναι πολύ «χοντρός». Όμως όταν ένας τύπος εύχεται θανάτους και αρρώστιες, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.
Τις προάλλες χάζευα στο facebook προσπαθώντας να βρω κάτι ενδιαφέρον και να απασχοληθώ, μέχρι να πέσω στην «αγκαλιά του Μορφέα». Βλέπω λοιπόν ένα στάτους ενός γνωστού μου, ο οποίος χλεύαζε τους πρόσφυγες, μετανάστες, λαθρομετανάστες, τρομοκράτες, ή όπως διάολο τους αποκαλεί ο καθένας από μας.
Καυχιόταν λοιπόν πως το μωρό που κρατούσε στα χέρια του ο πρόσφυγας κάτω στο λιμάνι, απειλώντας να το πετάξει, ήταν ψεύτικο. Μια κούκλα αγορασμένη από πανηγύρι. Αρχικά σκέφτηκα, ότι δεν είναι δυνατόν να... θυμούνται περιστατικά περασμένων ημερών, ή και μηνών όταν από τότε μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά. Ύστερα, σκέφτηκα πως ο συγκεκριμένος απλά είδε αυτό που... ήθελε να δει. Αγνόησε το προφανές. Έχασε το δάσος, κοιτάζοντας ένα μονάχα «δέντρο».
Συνεχίζοντας να διαβάζω την ανάρτηση, κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά. Οι πρώτες «ευχές» έφτασαν. Να πεθάνουν όλοι οι πρόσφυγες, να πάθουν καρκίνο. Να σαπίσουν τα κόκαλά τους και να τους πετάξουν στον πάτο της θάλασσας. Να τους λούσουν με πετρέλαιο και να τους κάψουν στην πλατεία «Καραϊσκάκη» για... παραδειγματισμό. Να μην τους αφήνουμε να πατάνε στη χώρα μας τους «αρρωστιάρηδες». Άρα, μαχαίρια ανα χείρας και πάμε να βουλιάξουμε τις βάρκες στο Αιγαίο για να «ψοφήσουν» οι «εχθροί» μας. Να τους πυροβολήσει ο ένδοξος ελληνικός στρατός, αυτός ο ορθόδοξος με τις εκκλησίες και τις προσευχές, στο κεφάλι με πολυβόλα.
Ο κόσμος φίλες και φίλοι, δεν πάει καλά. Ευτυχώς ο συγκεκριμένος σβήστηκε άμεσα από τις λίστα των «διαδικτυακών φίλων» μου. Όχι, δεν του έκανα τη μούρη «κρέας». Αλλά όταν διαβάζω τέτοιου είδους κουβέντες, από ανθρώπους που κοντεύουν τα 40, ανακατεύομαι.
Δεν το χωράει ο νους μου. Μα καλά, εντάξει, δεν γουστάρει τους πρόσφυγες. Τους θεωρεί πληγή για την Ελλάδα καθώς, όπως ανέφερε, κουβαλούν «επικίνδυνους ιούς». Αλλά να εύχεται θανάτους; Ποιος νοήμων άνθρωπος εύχεται αρρώστιες και... τάφους στους γύρω του; Σε ποιον να το πεις και να το πιστέψει;
Αυτοί λοιπόν, άνθρωποι δεν είναι. Είναι αυτό που έγραψα στην αρχή. Κομμάτια κρέατος που περιφέρονται στη γη. Κομμάτια κρέατος που η μίζερη ζωή που κάνουν, δεν τους αφήνει να δουν καθαρά γύρω τους. Κρίμα γι’ αυτούς, που θα μεγαλώσουν χωρίς αληθινή αγάπη. Κρίμα για εμάς που διαβάζουμε τέτοια πράγματα και κλαίμε σκεπτόμενοι νεκρά μωρά σε θάλασσες. Κρίμα για τα μικρά παιδιά που μεγαλώνουν με τέτοια πρότυπα.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου