Οι σκόρπιες σκέψεις της Δευτέρας

Μετά κι από το χθεσινό, επεισοδιακό αγώνα της Εθνικής Ελλάδος με τη Βοσνία στα πλαίσια των προκριματικών για το Μουντιάλ του 2018, ο Χρήστος Βαρδάτσικος σχολιάζει όλα όσα συνέβησαν -κι όχι μόνο- με το γνωστό καυστικό του χιούμορ.





Αφού πέρασα και σήμερα το σκόπελο της απόλυσης (δε θα τη γλυτώνω για πολύ), πάμε να ταράξουμε τα νερά, αν βέβαια μας δίνει κανείς σημασία.


-Δεν τα κατάφερε η εθνική να πάρει κάτι περισσότερο από το βαθμό, που όμως, όπως εξελίχθηκε η κατάσταση, είναι σούπερ επιτυχία. Επειδή οφείλω να είμαι δίκαιος, είχα πει προχθές ότι το παιχνίδι τακτικά μας ταιριάζει, δεν υπολόγισα όμως τη μεγάλη ποιοτική διαφορά στο χώρο του κέντρου ενώ και ο Πιάνιτς τελικά το έκανε μαγικό. Με το σκορ εναντίον μας, το παιχνίδι πήγε σε μια μορφή που δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε σε υψηλό επίπεδο, σε τέτοιες περιπτώσεις, αντιπαρατάσεις, πάθος και προσοχή σε όσα στημένα σου δοθούν: τα πετύχαμε και τα δύο. Κυρίως οι παίκτες έδειξαν πάθος για τη σημαία, που για εμένα σημαίνει τα πάντα. 

-Δε μου άρεσε το σκληρό παιχνίδι -ακόμα κι αν έτσι μπορούσαμε να τους αντιμετωπίσουμε- και το ότι δε γέμισε το "Καραϊσκάκης". Ούτε βέβαια τα καραγκιοζιλίκια από ασφαλή απόσταση στην εξέδρα, από άτομα που λίγα ξέρουν και καταλαβαίνουν για αυτά που λένε και γράφουν. Μετά χαράς να τους διαφωτίσω για το συγκεκριμένο πόλεμο. Θα τιμωρηθούμε αυστηρά όπως μας αξίζει. Η φιλοξενία είναι ιερό πράγμα. 


-Δεν έχω αντίρρηση στο να αυξηθούν τα έσοδα των ομάδων. Πραγματικά όμως, το νέο σύστημα της Ευρωλίγκας έχει ξενερώσει τον πιο φανατικό υποστηρικτή της: εμένα, αφού δε βρίσκω ούτε ένα επιπλέον όφελος πέραν του κέρδους. Γνωρίζω πολύ καλά τη διοργάνωση και φοβάμαι ότι θα δούμε αδιάφορα παιχνίδια. Καμία ομάδα δεν τα παράτησε, ακόμα κι όταν είχε αποκλεισθεί ή προκριθεί. Ωστόσο το βαθμολογικό ενδιαφέρον και το σασπένς που συνεπάγεται, μειώθηκε δραματικά. Φοβάμαι ότι όλοι θα περιμένουν τo φάιναλ φορ και ήδη νοσταλγώ τη διοργάνωση των προηγούμενων χρόνων(όπως και το μισθό μου των προηγούμενων χρόνων). 

-Πηγαίο χιούμορ διαθέτουν οι διοικήσεις των μεγάλων ΠΑΕ, το οποίο αποκαλύπτουν κάθε φορά που πρέπει να σχολιάσουν επίσημα το πρόβλημα της βίας. Οι -μέσω κύκλων- διαφορές προκαλούν θυμηδία έτσι κι αλλιώς. Επειδή όλοι γνωρίζονται με όλους, φαντάζομαι πως όταν συναντιούνται, βάζουν στοίχημα ποιος έβγαλε την πιο μπριόζα ανακοίνωση. Τέτοια α λα καρτ υπεράσπιση της νομιμότητας θα τη ζήλευαν και οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας. Μέσα σε αυτό το ρομαντικό κλίμα, στο τέλος θα τους καλέσουν να σφουγγαρίσουν τα αίματα. 

-Επειδή έχουμε σούρει τα εξ' αμάξης στους big 4 -και λίγα λέμε δηλαδή- οφείλω να αναγνωρίσω κάτι. Κι οι τέσσερις είναι πραγματικοί οπαδοί των ομάδων που διοικούν. Όχι από τις κινήσεις τους, που πέφτουν σαν τα κοράκια στα χρήματα του Champions League -άσχετα αν τα αρπάζει συνέχεια ο ίδιος κόρακας με τη συνδρομή των εντός γηπέδου ομόχρωμών του- αλλά επειδή απλά το ξέρουμε για τον καθένα. Το ότι αναγνωρίζω ασφαλώς ότι αυτό συμβαίνει, δε σημαίνει ότι το θεωρώ και προσόν. Κι επειδή στην Ελλάδα έχει επικρατήσει να θεωρούμε τον επενδυτή ως το κορόιδο που θα μας γεμίσει λεφτά, όχι αυτόν που είναι καλό για όλους μας να κερδίσει από αυτό που κάνει, να υπενθυμίσω στους οξύθυμους οπαδούς να μην τους ζορίζουν και πολύ. Η ΑΕΚ έμαθε με οδυνηρό τρόπο ποιο είναι το άλλο μονοπάτι. 


-Ο Γιόβεβιτς στον ΠΑΟ; Επειδή ο τραγέλαφος έχει και τα όριά του, αν ποτέ αυτός ο παικταράς έρθει, δεσμεύομαι να ξυρίσω το κεφάλι μου και να κάνω γυμνή φωτογράφιση στο "Παράγκα και Όραμα". Μη δω καμιά θαυμάστρια να στέλνει αιτήματα στην ΠΑΕ, Αλαφούζος είναι αυτός...

-Αν δεν το έχω χάσει τελείως (δεν είναι και σίγουρο), με τόσες εμβόλιμες αγωνιστικές στη Σουπερλίγκα, Wednesday is the new Sunday. 

-Ακόμα και να κάνει ήττα η μπασκετική ΑΕΚ, οι σημαίες στα γραφεία των εκπροσώπων των άνεργων καλαθοσφαιριστών κυματίζουν μεσίστιες. 

-Η δουλειά του Πασκουάλ θα φανεί αργά ή γρήγορα. Το θέμα είναι να μη ξενερώσει με τις τεράστιες μάχες στα παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος και νοσταλγήσει τις προπονήσεις για να δει λίγο ανταγωνισμό. 


-Άρχισαν τα καθιερωμένα σενάρια από το εξωτερικό για τους νεαρούς παίκτες του Ολυμπιακού. Τσάμπα πήγαν τόσα μνημόνια. Παρεμπιπτόντως, μην ακούτε τι λένε. Ο Μανθάτης είναι πολύ πιο έτοιμος από τον Ρέτσο. 

Αρθρογράφος: Unknown

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου