Άσπρο και μαύρο σε ερυθρόλευκο φόντο

Ο μπασκετικός Ολυμπιακός αυτοσυγχύζεται χωρίς προφανή λόγο και μοιραία συγχύζει. Μπερδεύεται χωρίς καν οι συνθήκες να προϊδεάζουν για την αλλαγή του κλίματος και όσα πρέπει να αλλάξουν ορίζονται και άγονται από την απλή λογική. Γράφει στο Mix This, o Μπάμπης Λάμπρου

Πριν από δύο εβδομάδες υπερενθουσιασμός. Σήμερα γκρίνιες. Πριν από δύο εβδομάδες το «γνωστό υγιές κλίμα στα αποδυτήρια που αποτελεί τη βάση για τις επιτυχίες του μπασκετικού Ολυμπιακού από το 2012 και μετά». Σήμερα τιμωρία Γκριν και μήνυμα με πολλαπλούς αποδέκτες. Πριν από δύο εβδομάδες σχεδόν όλοι οι παίκτες σε καλή κατάσταση, εκτεταμένο ροτέισιον, ξεκάθαροι ρόλοι. Σήμερα χρησιμοποίηση κυρίως επτά παικτών, απανωτά ντεφορμαρίσματα, μάτια παικτών που δεν γυαλίζουν.

Αυτά που γίνονται στον Ολυμπιακό φέτος και αυτά που επικοινωνούνται σε κάνουν να απορείς πώς το άσπρο μεταλλάσσεται σε μαύρο με μία μονοκονδυλιά του ενός δευτερολέπτου. Γιατί το κλίμα «χάλασε», γιατί η ομάδα δεν αποδίδει το μπάσκετ που έδειξε στα πρώτα της ματς ότι μπορεί να αποδώσει, ενθουσιάζοντας τους οπαδούς της, αλλά και αρκετούς τρίτους;

Ο μπασκετικός Ολυμπιακός αυτοσυγχύζεται χωρίς προφανή λόγο και μοιραία συγχύζει. Μπερδεύεται χωρίς καν οι συνθήκες να προϊδεάζουν για την αλλαγή του κλίματος και όσα πρέπει να αλλάξουν ορίζονται και άγονται από την απλή λογική. Από βασικές παραμέτρους, από ζητήματα, που σε κανονικές συνθήκες δεν θα έπρεπε καν να γίνονται θέματα συζήτησης και ανάλυσης.

«Διπλό» μόνο στη Βιτόρια
Υπάρχουν ορισμένα δεδομένα, τα οποία δεν έχουν να κάνουν μόνο με τη φετινή έως τώρα πορεία των «ερυθρολεύκων», αλλά έρχονται ως συνέχεια από πέρυσι. Η ομάδα έχει «χτίσει» φανερά μία διαφορά στην απόδοσή της σε ό,τι έχει να κάνει με τα εντός και τα εκτός έδρας παιχνίδια της στην Ευρωλίγκα. Από το περσινό Top 16 μέχρι και τον φετινό Νοέμβρη, οι Πειραιώτες μετρούν μόλις δύο «διπλά» (σε 10 παιχνίδια), αμφότερα στο ίδιο γήπεδο, απέναντι στην ίδια ομάδα, την Μπασκόνια. Γεγονός ανησυχητικό, το οποίο δυστυχώς παραμερίζεται, διότι τη δεδομένη στιγμή --φαίνεται να- υπάρχουν ακόμη πιο σοβαρά θέματα.

Ροτέισιον και κλίμα
Η σεζόν ξεκίνησε με παραδοχές από όλους ότι θα είναι τελείως διαφορετική από αυτές που είχαμε συνηθίσει. Αρκετά κλαμπ μεγάλωσαν το ρόστερ τους, έχουν φτιάξει ειδικά προγράμματα προπόνησης και συντήρησης, ώστε οι παίκτες να αντέξουν τα περισσότερα παιχνίδια στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκας.

Στο ίδιο κλίμα και ο Ολυμπιακός με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο να δείχνει αρχικά να εμπιστεύεται όλα τα διαθέσιμα εργαλεία του, παίρνοντας ενέργεια και καλές στιγμές από όλο το «ερυθρόλευκο» δυναμικό. Ένα μήνα μετά, το ροτέισιον, ξαφνικά, έχει κλείσει σε τέτοιο βαθμό που κάνει αρκετούς να αναρωτιούνται πώς θα βγει η χρονιά αν π.χ. ο Πρίντεζης παίζει από τώρα 30+ λεπτά.

Η αλήθεια είναι ότι η λεγόμενη δεύτερη πεντάδα, ειδικά στο ματς με τη Γαλατασαράι, «γκρέμισε» με ευκολία όσα «έχτισαν» οι βασικοί στο ξεκίνημα της αναμέτρησης, ωστόσο η εικόνα ορισμένων παικτών, πέρα από τη δική τους ευθύνη, εμπεριέχει και αυτή του προπονητή τους.

Περιπτώσεις όπως ο Χάκετ ή ο Παπαπέτρου, οι οποίοι ξεκίνησαν φουριόζοι φέτος, είδαν να μην ανταμείβονται με λεπτά συμμετοχής, ακόμη και στην περίοδο του φορμαρίσματός του και κάπου είναι λογικό να «ξενερώσουν», βλέποντας τον κόουτς να εμπιστεύεται περισσότερο συγκεκριμένους παίκτες, ανεξαρτήτως της απόδοσής τους.

Είναι φανερό ότι ο Σφαιρόπουλος, που φέτος θα κριθεί όσο δεν έχει κριθεί τις δύο προηγούμενες σεζόν μαζί, κινδυνεύει να «χάσει» ψυχολογικά ορισμένους από τους παίκτες του, έστω κι αν εκείνοι υποτίθεται ότι όντως είναι επαγγελματίες και πρέπει να σέβονται τις αποφάσεις του.

Ο Γκριν «πλήρωσε τη νύφη» για τα παράπονα που προφανώς εξέφρασε με τον δικό του τρόπο, όμως η αγωνιστική συμπεριφορά αρκετών ακόμη (μέχρι και ο Λοτζέσκι παρατηρήθηκε σε κάποια ματς να παίζει χωρίς την απαιτούμενη συγκέντρωση και ενέργεια), δείχνει ότι το πρόβλημα δεν εστιάζεται σε ένα πρόσωπο και ότι ο προπονητής έχει το δικό του -μεγάλο- μερίδιο ευθύνης.

Γιανγκ
Κατά τη γνώμη μου, ο χειρισμός του Γιανγκ ήταν λάθος από το ξεκίνημα, φέτος. Ο Ολυμπιακός, σαφώς πιεζόμενος από το μεγάλο συμβόλαιο του παίκτη, τον άφησε απροστάτευτο από τις υπερβολικές κριτικές που ξεκίνησαν ακόμη και από τα φιλικά(!), μεταφέροντας την πίεση στον ίδιο τον Αμερικανό. Μία πίεση, που όσο και να λέμε ότι πρέπει να διαχειρίζονται οι επαγγελματίες αθλητές σε αυτό το επίπεδο, μπορεί να επιδράσει διαφορετικά στον κάθε άνθρωπο.

Ο δυναμικός σέντερ, από τις αντιδράσεις του, έχει φανερώσει ότι πρόκειται για έναν Αμερικανό, που περισσότερο μοιάζει στη νοοτροπία με τον παρορμητικό και περιέργο Τζόι Ντόρσεϊ, παρά με τον συγκροτημένο Κάιλ Χάινς. Είναι ειδική περίπτωση και για να πάρεις το 100% από εκείνον, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Και για όσους λένε ότι ο Ολυμπιακός είναι πάνω από όλα αυτά, απλά να θυμηθούν πόσο πολύ είχαν ανάγκη πέρυσι οι πρωταθλητές τον Ντόρσεϊ αγωνιστικά.

Έχουμε φτάσει σε μία περίοδο, στην οποία όντως θα έπρεπε σιγά-σιγά να μπαίνει μία πίεση στον Γιανγκ για να παρουσιάζει βελτίωση στο παρκέ, ωστόσο ο Αμερικανός έχει μείνει «βαλτωμένος» και ο λόγος σε μεγάλο βαθμό έχει να κάνει με την πίεση που του ασκήθηκε πολύ νωρίτερα από όσο έπρεπε.

Πλέον, με το κλίμα στην ομάδα να μην είναι γενικά καλό, οι πιθανότητες να επιστρέψει ο Γιανγκ δεν είναι με το μέρος του Ολυμπιακού και του παίκτη.

Τρόπος παιχνιδιού
Για το τέλος άφησα ίσως το πιο σημαντικό. Αυτό που στο φινάλε έχει και την περισσότερη σημασία. Τον τρόπο παιχνιδιού των Πειραιωτών.

Πράγματι, ο Σφαιρόπουλος πρέπει να πάρει τα εύσημα για το γεγονός ότι φάνηκε ανοιχτόμυαλος, αντιλαμβανόμενος την αλλαγή ρυθμού που θα πρέπει να προσδώσει στην ομάδα του, σύμφωνα με τα όσα επιτάσσουν οι επιταγές του σύγχρονου μπάσκετ. Ωστόσο, δεν γίνεται να μην επισημανθούν και ορισμένα αρνητικά στοιχεία, που έρχονται ως συνέχεια από πέρυσι και δεν διακρίνεται καμία απολύτως βελτίωση.

Άμυνα με αλλαγές
Είναι προφανές ότι ο κόουτς έχει τη λογική οι παίκτες του να αλλάζουν στα μαρκαρίσματα, στην άμυνα, έπειτα από σκριν του αντιπάλου. Έχει παραμερίσει σε αρκετά μεγάλο βαθμό το hedge out και η εντολή είναι ο εκάστοτε ψηλός να αναλαμβάνει την περιφρούριση του γκαρντ, ο οποίος στήνει το πικ εν ρολ.

Δεν είναι κακό να έχει τη συγκεκριμένη φιλοσοφία. Άλλωστε, είναι κάτι που ενστερνίζονται οι περισσότεροι σύγχρονοι προπονητές και γι’ αυτόν τον λόγο έχουν γίνει της μόδας και οι πιο αθλητικοί ψηλοί. Ίσως μάλιστα, αυτήν ακριβώς τη μόδα να την έφερε ο Ολυμπιακός του Ίβκοβιτς με τον Χάινς.

Ωστόσο, ο τρόπος εκτέλεσης αυτής της εντολής είναι που διαφέρει. Οι παίκτες έχουν «μπολιαστεί» τόσο πολύ με την ψυχολογία της αλλαγής, που οι μεν γκαρντ δεν παλεύουν καν να διατηρήσουν τη θέση τους, κάνοντας όλα τα απαραίτητα για να αποφύγουν το σκριν του αντιπάλου, οι δε ψηλοί αλλάζουν με ευκολία και μένουν πάνω στον κοντό, επιτρέποντας να δημιουργηθεί miss match και τελικά ανισορροπία.

Το ήξεραν
Σύμφωνοι ακόμη είναι νωρίς για να βγουν συμπεράσματα και τα συνεχόμενα παιχνίδια δεν επιτρέπουν καν να σταθείς όσο θα έπρεπε σε ορισμένα κομμάτια. Όμως, αυτό είναι κάτι που γνώριζαν εκ των προτέρων στον Ολυμπιακό και μετά από δύο χρόνια στο τιμόνι της ομάδας, ο κόουτς έχει πια την υποχρέωση να εξελίσσει τις καταστάσεις σε όλα τα επίπεδα και να αποδείξει ότι είναι ικανός να βρίσκει λύση σε κάθε πρόβλημα. Το υλικό που έχει στα χέρια του τού επιτρέπει να ελιχθεί, όμως αν τελικά προχωρήσει σε προσθήκη παίκτη μεσούσης της σεζόν, η κριτική για αυτά που έχει στο μυαλό του και για το αν είναι ικανός να τα πραγματοποιήσει θα γίνει -ευλόγως- ακόμη εντονότερη.

Αρθρογράφος: Unknown