Οδηγος επιβιωσης στην Ελλαδα της κρισης

Η Ελλάδα και η κρίση είναι πια δυο λέξεις που προχωράνε χέρι χέρι ανάμεσα στους ανθρώπους που παλεύουν με την καθημερινότητα και τις δυσκολίες της. Υπάρχει οδηγός επιβίωσης; Πάντα υπάρχει! Γράφει στο Mix This η Νατάσα Τζαβάρα.

Ελλάδα 2016. Στο άκουσμα αυτής της φράσης, μια πολυπληθής ομάδα από μαύρα σύννεφα σκάει μαζικά κι επιθετικά πάνω από το κεφάλι μας, καλύπτοντας τον ουρανό και ξαφνικά άπειρη βροχή μες τα νεύρα ξεκινάει και πέφτει ασταμάτητα. Κι ύστερα κενό. Τι θα κάνεις για να επιβιώσεις από την καταιγίδα της συνεχούς απογοήτευσης και ματαιοδοξίας; Κι εδώ κανονικά ακολουθεί μίνι λίστα με κλισέ, μαμαδίστικες, συμβουλές, χρωματισμένες με μαρκαδόρους που περιέχουν παιδική, χαρούμενη διάθεση (και λίγο χρυσόσκονη). Όμως προτιμώ να κρατήσω την διάθεση παιδιού και να προσαρμόσω την δύσκολη κατάσταση στα δεδομένα μιας πραγματικότητας, μέσα στην οποία προσπαθώ να επιβιώσω έχοντας σαν κολλητό φίλο την αστείρευτη φαντασία μου που με κρατάει από τους ώμους, έτσι ώστε να μην παρασυρθώ στη δίνη της μελαγχολίας του σύγχρονου νεοέλληνα.

​Ερχόμαστε λοιπόν, στη βροχή που ξέσπασε αναπόφευκτα και στο πως θα γλιτώσουμε από αυτή με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Παίζουν οι εξής επιλογές: α. μένεις σπίτι παρέα με τον καφέ σου και παρακολουθείς την βροχή από το παράθυρο (δελεαστικότατο), β. μένεις (πάλι) σπίτι και περιμένεις να τελειώσει η βροχή κάνοντας απλά υπομονή κι ελπίζοντας ότι θα τελειώσει σύντομα, γ. βάζεις αδιάβροχο, μποτάκια και βγαίνεις έξω να συνεχίσεις αυτά που είχες προγραμματίσει κι ας βρέχει όσο θέλει. Ο καθένας από μας θα διαλέξει μία από τις τρεις επιλογές, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του, τον τρόπο ζωής του ή μπορεί να δημιουργήσει μια τέταρτη επιλογή.

​Η υπάρχουσα κατάσταση μόνο εύκολη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί από κανέναν, πόσο μάλλον από έναν νέο άνθρωπο με όρεξη για ζωή, στόχους, όνειρα που βλέπει πως είναι δύσκολο να πραγματώσει και καθημερινά έρχεται αντιμέτωπος με διάφορες μορφές συμβιβασμού, οι οποίες παίζουν τον δικό τους ρόλο μέσα σε όλη αυτή την ύπουλη καταστροφή μιας ζωής που προσπαθείς να φτιάξεις όπως την επιθυμείς. Λίγοι κάνουν αυτό που θέλουν, άλλοι συμβιβάζονται με ότι θεωρούν ότι τους καλύπτει κάπως κι όλοι οι υπόλοιποι κατεβάζουν τις βαλίτσες από το πατάρι κι ετοιμάζονται για το απαιτητικό εξωτερικό.

​Σκέψου ότι τα όνειρά σου, οι στόχοι σου, τα θέλω σου, είναι σαν ένα μπαλόνι που κρατάς καθημερινά στο χέρι σου. Κόκκινο, γυαλίζει στον ήλιο, το κοιτάς και χαμογελάς γιατί είναι δικό σου, είναι ξεχωριστό, σημαίνει κάτι για εσένα. Και πρέπει να βγεις έξω στη βροχή που αναφέρω παραπάνω κρατώντας αυτό το μπαλόνι. Θα βγεις στην καταιγίδα και θα το προστατέψεις σαν να είναι ότι πιο πολύτιμο υπάρχει. Θα το κρατάς σφικτά και κάθε φορά που η καταιγίδα πλησιάζει και θα νιώθεις τις πρώτες σταγόνες, θα το κοιτάς και θα παίρνεις δύναμη. Γιατί αυτή είναι η δύναμή σου, τα όνειρα και η ζωή που θες να ζήσεις. Γι’ αυτά παλεύεις και αγωνίζεσαι. Είναι η τροφή στο να διατηρείσαι ζωντανός.

​Αν μείνεις σπίτι να δεις την καταιγίδα απλά, θα σώσεις το μπαλόνι, όμως τα μπαλόνια δεν έχουν γεννηθεί για να μένουν μέσα σε τέσσερις τοίχους, αλλά υπάρχουν για να βολτάρουν έξω, να νιώθουν τον αέρα να τα χτυπάει κι αυτά να αντιστέκονται όταν δυναμώνει. Αν πάρεις την δεύτερη επιλογή, το μπαλόνι ξέρει πως θα έρθει η ώρα που θα βγει έξω. Αυτή η ώρα θα ναι όταν βγει ο ήλιος και του αρέσει να βγαίνει να παίζει με το φως του. Απλά ενδεχομένως να αργήσει λίγο. Αν διαλέξεις να βγεις στην βροχή, παίζεις δύσκολα και ξέρεις πως το μπαλόνι υπάρχει περίπτωση να σπάσει. Κι εκεί πρέπει να σταθείς δυνατός, να γυρίσεις σπίτι και να πάρεις ένα άλλο μπαλόνι. Όμως αυτή τη φορά, θα το φουσκώσεις περισσότερο, για να είναι πιο γερό και θα το προστατέψεις καλύτερα από την βροχή για να κρατήσει παραπάνω. Θα ξανά σπάσει, θα φουσκώσεις πάλι άλλο και πάει λέγοντας.

​Αυτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της ζωής άλλωστε. Περιλαμβάνει καταιγίδες, ήλιους, μπαλόνια που σπάνε και φουσκώνουν πάλι από την αρχή. Το να ζήσεις όπως θες, εκπληρώνοντας τους βασικούς σου στόχους μοιάζει με ένα ταξίδι που ξέρεις τον τελικό προορισμό, όμως επέλεξες να πάρεις τα εισιτήρια που δεν πάνε απευθείας εκεί. Γι’ αυτό και θα περάσεις από πολλούς σταθμούς πριν φτάσεις, από κουραστικές ανηφόρες, ξαφνικές επικίνδυνες στροφές (που μερικές φορές δεν είναι και τόσο ξαφνικές, διότι πινακίδα προειδοποίησης υπήρξε), εύκολες κατηφόρες κι ατέλειωτες ευθείες που ανυπομονείς να τελειώσουν γιατί βαρέθηκες να προχωράς δίχως τέλος.

Το πόσο γρήγορα θα φτάσεις δεν εξαρτάται τόσο από εσένα, το πόσο πιο εύκολα με λιγότερες απώλειες όμως είναι δική σου υπόθεση. Οπλίσου λοιπόν με τα καλύτερα εφόδια που διαθέτεις (βλέπε υπομονή, δύναμη και θετική σκέψη) και ξεκίνα. Τα καλύτερα θα σε βρουν στην πορεία.

Αρθρογράφος: Ανδριάνα Βούτου