Ο Χρήστος Βαρδάτσικος σχολιάζει τα αθλητικά τεκταινόμενα με το γνωστό «πιπεράτο» στυλ του για το Mix This
- Επειδή οι εβδομαδιαίες κωλοτούμπες μου έχουν φέρει ναυτία, συνολικά ο Στραματσόνι έχει θετική παρουσία στον Παναθηναϊκό. Απλά οι ρομαντικοί ακόμα να δεχτούν τα νέα οικονομικά δεδομένα στην ομάδα και το αναγκαστικό χαμήλωμα του πήχη. Με βάση αυτά, μια χαρά τα πάει και σαν προπονητής και σαν τεχνικός διευθυντής (κατ' ανάγκη αυτό).
- Στο ζύγι της αποτελεσματικότητας μέσα στο γήπεδο, η ποιότητα μάλλον μετράει περισσότερο από το δέσιμο στην προετοιμασία. Και ο Ολυμπιακός που τις τελευταίες μέρες των μεταγραφών άλλαξε τη μισή ομάδα είναι κάλο παράδειγμα. Ας μην παραμυθιάζονται όμως ότι οι αν οι κινήσεις αυτές είχαν γίνει νωρίτερα θα γλίτωναν τον αποκλεισμό από τη Χάποελ της πρώην γκόμενας του Δαβίδ (η Βίβλος τα λέει). Δεν ήταν η έλλειψη ποιότητας η κυρία αιτία της αποτυχίας, η διαχρονική φιλοσοφία του συλλόγου φταίει. Πως η Σεβίλλη έκανε λόγω χειρισμών 14 συνεχόμενες προκρίσεις σε ευρωπαϊκά νοκ άουτ; Ε, αυτοί αποτελούν την άλλη άκρη.
- Αν οι αμαρτίες σου δεν ξεπλένονται με τίποτα, η παρακολούθηση ενός αγώνα μεταξύ μικρομεσαίων του Καμπιονάτο είναι αξιόλογη περίπτωση αυτοτιμωρίας.
- Και αφού μιλάμε για την πολυαγαπημένη Σέριε Α, η φετινή Ίντερ είναι επαρκής λόγος να αλλάξει ομάδα ο Μασιμο Μορατι και επάγγελμα ο Φρανκ Ντε Μπουρ. Κι οι υπόλοιποι μπορούν να αναμένουν απερίσπαστοι την άφιξη του Αγίου Ντιεγκο Σιμεονε του μυροβλύτη.
- Αφήστε ήσυχο το Γκουαρδιολα, για τις υπόλοιπες σοβαρές ποδοσφαιρικές χώρες τα λάθη του μπορεί να φαίνονται αρκετά, αλλά αν μάθει στους Άγγλους ότι ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο ο ρυθμός, τα τάκλιν, η κεφάλια, το τζαρτζάρισμα και το μακρινό σουτ, θα πρέπει να στήσουν τον Pep Tower δίπλα στο Μπιγκ Μπεν, ακόμα και αν δεν κερδίσει ούτε το πρωτάθλημα του Δήμου του Μάντσεστερ (η Γιουνάιτεντ είναι σε άλλο δήμο).
- Ας μη διαμαρτύρονται οι Έλληνες οπαδοί για την απουσία του ελληνικού στοιχείου από τις ενδεκάδες των ομάδων τους, παρότι και μένα μου ξινίζει. Όπως δε γίνεται σοβαρή αγγλική ομάδα με Άγγλους παίκτες σε κομβικές θέσεις, έτσι και δω δεν κάνεις πρωταθλητισμό με αυτούς που βγάζει το ποδόσφαιρο μας.
- Παρότι και το πληκτρολόγιο δακρύζει που το γράφω, βλέπω οι ομάδες που θα έρθουν από τη football league του χρόνου να ανεβαίνουν μέσω wild card. Εκτός αν στην ισοβαθμία (στους τρεις βαθμούς) στη μια αγωνιστική που θα έχει προλάβει να διεξαχθεί μέχρι τον Ιούνιο προκύψουν διάφορες τερμάτων. Άλλη μια αναβάθμιση σε ένα πρωτάθλημα που δεν υπάρχει τραγελαφική κατάσταση που να μην έχει συμβεί, εκτός βέβαια από το να μην αρχίσει καθόλου.
- Εάν ο Λέαλι που βλέπω πάρει ποτέ θέση βασικού στη Γιούβε, θα πάω στο Καραϊσκάκη με φανέλα Γιάννη Καλιτζακη.
- Σαν τον Καραταΐδη δεν είναι μόνο οι ποδοσφαιριστές πλέον σπάνιοι. Οι άνθρωποι είναι. Δεν είμαι Ολυμπιακός, αλλά βλέποντας την αυταπάρνηση του στο παγοδρόμιο του Ζαγκρεμπ με αντίπαλο τη Ντιναμο, τη στιγμή που Γιαννακοπουλος και σια φορούσαν καλσόν (sic) για να αντέξουν το κρύο, ένα ρίγος το αισθάνθηκα.
- Αστείο μοιάζει, άλλα όσο μακριά είναι οι Πορτογάλοι προπονητές από τη νοοτροπία του Ολυμπιακού, άλλο τόσο η διοίκηση θα ψωνίζει από την πορτογαλική αγορά. Και παρεμπιπτόντως, ρισκάρω την πρόβλεψη ότι ο σούπερ αδικημένος Ζαρντίμ θα κάνει καριέρα σχεδόν ανάλογη με του Μουρίνιο. Μην πω ότι θα τον ακολουθήσει και στους πάγκους που πήρε.
- Καλό παιδί ο Κλαους, Έλληνας και Παοκτσης. Αυτά.
- Θεωρώ σπουδαία την επιλογή Μοραις για τον πάγκο της ΑΕΚ, με δυο σοβαρά εξτρέμ απο Γενάρη η του χρόνου θα κυνηγήσει τον Ολυμπιακό με αληθινές αξιώσεις.
- Πιο πιθανό είναι να δεις τον Τραμπ αγκαλιά με Μεξικανό παράνομο μετανάστη, παρά Ιταλό στην ενδεκάδα της Ουντινέζε. Αλλά ο Βιτσεντζο Ιακουιντα αρκούσε για να στοιχειώσει μια και καλή τα όνειρα των οπαδών του τριφυλλιού.
- Ανέβασαν την κεντρική κάμερα στο Ανφιλντ, την κατέβασαν στο Γουαιτ Χαρτ Λέιν, μεχρι να το συνηθίσω, αισθάνομαι ότι βλέπω Τοτεναμ στα κόκκινα.
- Με ανησυχεί την τελευταία διετία η Λεβερκουζεν, που θυμίζει πλέον έντονα Βερντερ του Σααφ. Και μιλάμε για έναν πραγματικά υποδειγματικό σε λειτουργία σύλλογο, που και επί Καλμουντ και επί Φελερ είναι υπόδειγμα διοίκησης και μεταγραφικών επιλογών. Κάπου το έχει χάσει τελείως ο αξιόλογος κατά τα αλλα Σμιντ.
- Αυτός ο Σανε που εδώ και δυο χρονιά με το ζόρι να τον βγάλουν next big thing του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, πολύ φοβάμαι οτι φέρνει επικίνδυνα σε νέο Κουαρεσμα. Ίσως είναι καλύτερος του Στέρλινγκ, αλλά για αυτό το επίπεδο δε μου μοιάζει και σοβαρό προσόν. Είχε βέβαια ήδη πολύ καλό ρόστερ η Σιτι για πρωταθλητισμό στην Αγγλία, αλλά ο Γκουαρδιολα δεν έκανε προσθήκες που θα δώσουν υπεραξία. Παρότι είναι ξεκάθαρο ότι ο άνθρωπος το δουλεύει πολύ, επιθετικά η ομάδα εξακολουθεί να είναι υπερβολικά εξαρτημένη από Σιλβα και Ντε Μπραουνε. Ευτυχώς προλάβαμε τον Τζαλμα Κάμπος.
- Ας γράψω και κάτι που ήθελα καιρό. Δεν είμαι ειδικός επί των θεμάτων της Λίβερπουλ αλλά προσπαθώ απεγνωσμένα να καταλάβω γιατί ενώ τους Χικς και Τζιλετ τους είχαν ξεφτιλίσει, τον Χένρι τον έχουν στα οπα οπα, που και επίσης Αμερικανός είναι και παρόμοια πολιτική ασκεί χωρίς να ανοίγει μύτη. Μάλλον θα τους είχαν φάει καμιά γκόμενα.
- Και μιας που αναφέρθηκα στη Λιβερπουλ, ας πω για 747366338393η φορά ότι το ρόστερ της είναι της πλάκας για αυτό το επίπεδο. Η τρέλα, οι γνώσεις του Κλοπ και κυρίως η μη συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ μπορεί να την οδηγήσει ακόμα και πολύ ψηλά φέτος, αλλά παρότι σαν σύλλογο δεν τη γουστάρω καθόλου, εύχομαι να μην πιαστούν κορόιδα. Το ότι ο Κουτινιο έχει εξαιρετικά ζυγισμένο πόδι, δε σημαίνει ότι σε οποιαδήποτε αληθινά σοβαρή ομάδα θα έπαιζε βασικός. Για κάτι Μανε, Φιρμινο (χαχαχα) και Λαλανα, που εκθειάζονται σε καθημερινή βάση, δεν μπαίνω καν στον κόπο. Όσα έλεγα για τη Γιουναιτεντ την προηγούμενη εβδομάδα ισχύουν ακόμα περισσότερο εδώ.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου