Το «Γαλατικό Χωριό» γιορτάζει σήμερα τέσσερα χρόνια λειτουργίας και ο Κώστας Κουτσαυλής γράφει προς τιμήν του αγαπημένου του στεκιού.
Επειδή όμως ο θεότρελος προσπάθησε να συνεννοηθεί με έναν θεοπάλαβο, η λύση βρέθηκε κάπου στη μέση και έτσι, χωρίς να χρονοτριβώ, έπιασα το στασίδι μου ώστε να τιμήσω με τη σειρά μου, γράφοντας γι' αυτό το μαγαζί στο οποίο έχω περάσει αρκετές από τις ωραιότερες στιγμές μου τα τελευταία χρόνια.
Αρκετά με την εισαγωγή, ήρθε η ώρα να περάσουμε στο ζουμί...
Το παρακάτω κείμενο θα μπορούσε να γραφτεί υπό τη μορφή μιας τυπικής ευχαριστήριας επιστολής προς όλα τους συντελεστές του Γαλατικού Χωριού, αλλά οι προσωπικές σχέσεις που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ μας το απαγορεύουν δια ροπάλου. Αντίθετα, αν επέλεγα να αναφέρω όλα τα ευτράπελα και τις στιγμές που στη γλώσσα των ΜΜΕ μεταφράζονται ως off the record, τότε θα γελούσε μαζί μας όλη η οικουμένη στον αιώνα τον άπαντα. Για μια και μοναδική φορά, η μέση οδός φαντάζει η ενδεικτική λύση...
Η ιδέα της δημιουργίας μιας μπυραρίας στη γειτονιά μιας επαρχιακής πόλης αποτελεί ένα πρώτης τάξης ρίσκο για όποιον το τολμήσει, ειδικά στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης. Ωστόσο το μαγαζί αυτό κατάφερε να στηθεί, να αντέξει, να μεγαλώσει με τον καιρό και εν τέλει να πετύχει πράγματα που σε άλλους φαίνονται μακρινά. Η μπυραρία αυτή κατόρθωσε να ξεφύγει από τα στενά όρια ενός τυπικού μαγαζιού και να μετατραπεί σε στέκι όλων των αδέσμευτων ψυχών της πόλης.
Η διαφορά του συγκεκριμένου project εν συγκρίσει με τα υπόλοιπα είναι χαοτική, διότι όσοι βρίσκονται στην παρέα του δηλώνουν (και είναι) εντελώς ξέχωροι από την άχρωμη μάζα του πλήθους. Εντός των τειχών του μαγαζιού, μια σειρά μικρών αλλά σημαντικών λεπτομερειών, μετατρέπουν πολύ γρήγορα τον απλό πελάτη σε τακτικό θαμώνα. Οι ζωγραφιές του Αστερίξ, τα πολυάριθμα μπουκάλια μπύρας, οι προσεγμένες μουσικές επιλογές, αλλά και το πλήθος των εκδηλώσεων/δράσεων στο οποίο πρωτοστατεί, το Γαλατικό Χωριό σε κάνει να το αγαπήσεις απευθείας. Αρκεί, να νιώθεις έστω και λίγο ανυπότακτος.
Προσωπικά, όπως ανέφερα και παραπάνω, το συγκεκριμένο μαγαζί για μένα αλλά και για την παρέα μου, παρομοιάζεται με ένα μεγάλο κουτί στιγμών και αναμνήσεων. Ατελείωτες συζητήσεις με τους κολλητούς μου αλλά και τους υπόλοιπους Γαλάτες, επαφές με ένα μάτσο διαφορετικές προσωπικότητες, τσακωμοί, λύπες, χαρές, ακόμα περισσότερες χαρές και γέλια. Οτιδήποτε κι αν συνέβη στη ζωή μου τα τελευταία χρόνια, είχε ως κομμάτι του αυτό το υπέροχο μέρος...
Παιδιά, τα πρώτα τέσσερα χρόνια είναι δύσκολα! Μετά αρχίζει το πανηγύρι και ο χορός που λέμε. Σαν αυτούς που στήσαμε στα πρωτοχρονιάτικα πάρτι, στα πάσης φύσεως live αλλά και στο δάσος της Αρβανίτσας, εκεί που δε μας πτόησε ούτε το κρύο ούτε τα κουνούπια σε μέγεθος... αναπτήρα! Εφόσον καταφέρατε όχι μόνο να κρατήσετε παρά το πείσμα των καιρών αλλά και να μεγαλώσετε, τότε δεν έχετε να φοβάστε τίποτα.
Τέσσερα, δεκατέσσερα... εκατόν τέσσερα! Όσο αντέχετε και αντέχουμε, δεν έχει σημασία. Ξεκινήσατε με Σαμαρά, συνεχίζετε με Τσίπρα, ποιος ξέρει τι άλλο θα δούν τα ματάκια μας στην πορεία. Σημασία έχει πως εσείς θα είστε εκεί να μας κρατάτε παρέα, εφόσον έχετε αποδείξει πως δεν πρόκειται να παρασυρθείτε από τα ρεύματα και τις σειρήνες των καιρών. Είμαι σίγουρος πως θα παραμείνετε ένα μαγαζί στο οποίο όλοι εμείς θα μπορούμε να στεγάζουμε άφοβα τα γέλια αλλά και τα κλάματά μας μαζί, μα παν' απ' όλα το κοινό όνειρο για έναν ομορφότερο κόσμο...
Χρόνια Πολλά σε όλους τους Γαλάτες! Α και μην ξεχάσω Μίμη, χρειάζομαι κι άλλα αυτοκόλλητα...
Μέσω του Mix This, έχουμε φροντίσει στο να μάθετε όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες μπορείτε για αυτό το μαγαζί. Όποιος ενδιαφέρεται να φρεσκάρει τις γνώσεις του αναφορικά με το ποιόν αυτής της μπυραρίας, δεν έχει παρά να ανατρέξει στη συνέντευξη που παραχώρησαν οι Μίμης και Βαγγέλης στον Κώστα Σορόπουλο πριν λίγους μήνες.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου