Οι μισές δουλειές φέρνουν ημιτελή αποτελέσματα και αυτά με τη σειρά τους οδηγούν στις απώλειες. Όπως όμως μαθαίνουν και τα παιδάκια του νηπιαγωγείου, χρειάζονται δύο «μισά» για να μας δώσουν ένα «ολόκληρο». Μια αλήθεια που αδυνατεί να τη χωνέψει ο φετινός Παναθηναϊκός. Του Κώστα Κουτσαυλή.
Πόσο ευτυχισμένοι θα ήταν άραγε οι φίλοι του Παναθηναϊκού εάν και εφόσον η διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα κοβόταν στη μέση; Πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να είχαν κυλήσει τα πράγματα φέτος για τους «πράσινους» εάν όλα τελείωναν στο 45' και όχι στο 90';
Στην Ευρώπη, οι παίκτες του Στραματσόνι θα βρίσκονταν για τα καλά σε θέση πρόκρισης καθώς θα είχαν έρθει ισόπαλοι με τον Άγιαξ (1-1) αλλά και τη Θέλτα (0-0), ενώ θα πανηγύριζαν το άνετο διπλό επί της Σταντάρ (0-2). Στην Ελλάδα δε, τα πράγματα θα ήταν σαφώς καλύτερα, διότι η Ξάνθη δε θα μπορούσε να φύγει νικήτρια από τη Λεωφόρο (0-0), ούτε η Βέροια θα κατόρθωνε να κόψει βαθμούς (0-1).
Τι να κάνουμε όμως που τα τελευταία 150 (και βάλε) χρόνια, ένας από τους βασικούς κανόνες του αθλήματος επιτάσσει να σφυρίζεται η λήξη των αναμετρήσεων στο 90'...
Η γκέλα της Βέροιας φανέρωσε απροκάλυπτα όλα τα στραβά και τα ανάποδα του φετινού Παναθηναϊκού, ο οποίος όσο εύκολα θαμπώνει, τόσο γρήγορα στραβώνει και γιατρειά δε βρίσκει! Δίχως να έχει αγωνιστεί ακόμα απέναντι στην υπόλοιπη τριάδα των μεγάλων, έβαλε τα δικά του χέρια, βγάζοντας τα δικά του μάτια, μετατρέποντας με συνοπτικές διαδικασίες το +2 σε -4, την προπαραμονή του αγώνα στο Φάληρο.
Το ηθικό δίδαγμα που απορρέει από την αναμέτρηση της Βέροιας είναι πως δεν έχει καμία σημασία πόσο «θαμπώνεις» με την εμφάνισή σου, αλλά το πόσο γρήγορα μπορείς να τελειώσεις μια αποστολή στην πάντα δύσκολη ελληνική επαρχία. Κι αν ο Μπεργκ έβαλε τις βάσεις μόλις στο 13ο λεπτό, η συνέχεια χαρακτηρίστηκε από την εποποιία αστοχίας του Ιμπάρμπο και των υπολοίπων.
Κι αν στο δεύτερο μέρος δόθηκε η εντολή για «φρενάρισμα», ενόψει των δύο παιχνιδιών σε διάστημα επτά ημερών, η αυτοχειρία ήταν ήδη προδεδικασμένη. Ο Μπαλάφας τιμώρησε την μπλαζέ διάθεση των «πρασίνων» στην επανάληψη, κόβοντας βαθμούς, αλλά όχι και... ποδάρια, όπως φάνηκε αμέσως μετά τη λήξη του παιχνιδιού.
Ο ένας ρίχνει τις ευθύνες στη διαχείριση του Στραματσόνι. Δεν έχει άδικο. Ο άλλος φωνάζει για την ελλιπή καλοκαιρινή προετοιμασία η οποία έχει αποφέρει κούραση και... αϋπνίες στο ιατρικό team της ομάδας. Σωστός κι αυτός. Ο τρίτος φωνάζει για την έλλειψη συγκέντρωσης στο επιθετικό κομμάτι. Και εκείνος μέσα στο κόλπο είναι.
Ευθύνες υπάρχουν πολλές, αλήθεια όμως μία. Κι αυτή είναι αμείλικτη... Όταν έχεις 15 τελικές προσπάθειες (τις 9 εντός στόχου) και βάζεις μόλις ΕΝΑ γκολ, τότε δυστυχώς δε μπορεί να σου φταίξει κανείς άλλος. Ούτε η εγκληματική οργάνωση, ούτε ο διαιτητής, ούτε η ατυχία. Εδώ μιλάμε για αστοχία, και μάλιστα επαναλαμβανόμενη...
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου