Η πορεία του σχεδιασμού της ομάδας βγαίνει στο γήπεδο με 100% επιτυχία ως τώρα. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να... αυτοκτονήσει στη Σουηδία για να χάσει μια πρόκριση για την οποία έχει παλέψει μέχρι στιγμής έχοντας πλήρη επίγνωση των δεδομένων και της δυναμικής του. Γράφει, ο Κώστας Κουτσαυλής.
Μακάριοι όσοι έχουν το σθένος και την προσαρμοστικότητα να συμβαδίσουν με την εποχή τους. Όσοι λοιπόν έχουν κατά νου και πορεύονται με τα δεδομένα του 2016, δεν μπορούν παρά να είναι ευχαριστημένοι με την εικόνα η οποία συνοδεύεται με εξαιρετικά αποτελέσματα για τον Παναθηναϊκό. Για τους υπόλοιπους που λίγο-πολύ είχαν κολλήσει στα της προηγούμενης δεκαετίας, το ευρωπαϊκό «απόλυτο» νικών της ομάδας δε λέει και πολλά, καθώς «κάποτε πατούσες τη Μπαρτσελόνα αφού...»
Η παραπάνω παράγραφος θα μπορούσε άνετα να αποτελέσει το υστερόγραφο αυτού του πονήματος, αλλά πολλές φορές, αυτά τα... σπαστικά «Υ.Γ» τείνουν στο να περνούν πιο σημαντικά μηνύματα από το κύριο άρθρο. Το ευτύχημα λοιπόν για τον φετινό Παναθηναϊκό, είναι πως ο ίδιος δείχνει να έχει πει ένα τεράστιο «απεταξάμην» στα φαντάσματα του παρελθόντος. Φαντάσματα τα οποία δεν προέρχονται από την τελευταία τετραετία της ανομβρίας, αλλά έχουν τις ρίζες τους πολύ πιο πίσω στο χρόνο.
Το ατόπημα στο οποίο υπέπεσαν με τη σειρά η διοίκηση, ο κόσμος, αλλά και οι δημοσιογράφοι, είναι πως «η φανέλα κερδίζει αγώνες» με τον Panathinaikos να έχει του χεριού του πριν τη σέντρα ομάδες όπως η Μάριμπορ, η Οντένσε, η Καμπάλα, η Μπριζ και λοιπά. Έχοντας αυτή την πεποίθηση, σε συνδυασμό με την αδυναμία του εκάστοτε ρόστερ να ανταπεξέλθει στις παγίδες της Ευρώπης, μετέτρεψαν την πάλαι ποτέ βαριά «πράσινη» φανέλα σε... λαχανί, βάζοντας τη στο πλυντήριο με τα μαύρα, με αποτέλεσμα να ξεθωριάσει για τα καλά.
Φέτος όμως τι διάολο έχει αλλάξει; Αρχικά, η ομάδα φάνηκε να κουρδίζει τα δικά της μυαλά από την αρχή της σεζόν. Στο άκουσμα της ΑΪΚ, οι περισσότεροι νιώσαμε ένα ελαφρύ μούδιασμα, ενώ στο αντίστοιχο της Μπρόντμπι (Μπρέντμπι, κατά τη δανέζικη γλώσσα), όλοι τρέξαμε να δούμε σε live stream τους αγώνες της στο πρωτάθλημα και μας έπιασε σύγκρυο στη θέα του δεινού σκόρερ της, Πούκι. Για πρώτη φορά, ο Παναθηναϊκός μπήκε (ολόκληρος ως οργανισμός) στη σειρά των προκριματικών ως το «οριακό αουτσάιντερ».
Έπειτα, η ευελιξία του Στραματσόνι στο μεταγραφικό παζάρι, έχει πιάσει τόπο κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό. Το φετινό ρόστερ, αποδεικνύει μέχρι στιγμής πως έχει μονάδες ικανές να βάλουν αυτή τη μικρή λεπτομέρεια στη ροή κάθε αγώνα, η οποία χρειάζεται για να ξεδιαλύνει την κατάσταση. Αυτή τη μια κίνηση που λειτουργεί ως πασπαρτού για κάθε άμυνα, είτε είναι ατομική ενέργεια (Ιμπάρμπο), είτε τρίπλα (Βιγιαφάνιες), είτε μπαλιά-διαβήτης (Λεντέσμα) είτε τελείωμα κλάσης (Μπεργκ). Ο Στραματσόνι παίρνει άριστα στο τακτικό στήσιμο της ομάδας που φαίνεται να ξέρει τι ζητάει, έστω κι αν στο μάτι είναι ενοχλητική η παρουσία τριών στόπερ ή η επιμονή της ανάπτυξης με βαθιές μπαλιές στα άκρα.
Τέλος, πολύ σημαντικό ρόλο παίζει και ο παράγοντας τύχη. Αυτή η ρημάδα η παράμετρος δε στήνει ομάδες, ούτε διαμορφώνει συνειδήσεις, όμως στέκεται ικανή για να αλλάξει ολόκληρη τη ροή μιας αναμέτρησης. Τουλάχιστον στην αρχή της ευρωπαϊκής του περιπέτειας, ο Παναθηναϊκός έδειξε να τη διαθέτει. Αδυνατώ να σκεφτώ ένα ενδεχόμενο what if στην περίπτωση που ο Μέστο έστελνε τη μπάλα στα δίχτυα του Στιλ μόλις στο 5ο λεπτό...
Άσχετα από το αποτέλεσμα της Δανίας, (ένα ματς το οποίο προσωπικά θα ήθελα να δω την αντίδραση της ομάδας σε περίπτωση που τα βρει σκούρα) οι πράσινοι έχουν καταφέρει να αφήσουν μισάνοιχτη την πόρτα των ομίλων του Europa, έχοντας το απόλυτο νικών, δίχως να δεχθούν γκολ μέχρι τώρα. Κι αυτό είναι ένα γεγονός το οποίο τρομάζει λίγο πολύ. Μπορεί, για καλή μας τύχη, η ομάδα να μη χρειάστηκε να καταβάλει υπεράνθρωπη προσπάθεια για να κερδίσει, ωστόσο είναι σχεδόν απίθανο να της πηγαίνουν πάντα τα ματς όπως τα θέλει (όταν βέβαια δεν ορίζει η ίδια τη μοίρα τους).
Εκεί θα φανεί και η δουλειά του Στραματσόνι που (δικαιωματικά) απέδειξε πως είναι ικανός να στήσει ένα αξιοπρεπέστατο Plan A για την ομάδα του. Μένει να δούμε πως θα ανταποκριθεί σε οποιαδήποτε στραβή προκύψει (που αντικειμενικά θα προκύψει, έστω και στους ομίλους) ώστε να διαπιστώσουμε αν έχει καταφέρει να περάσει στο ρόστερ που διαχειρίζεται την πεποίθηση πως μπορεί να καταστρώσει και να τη σκαπουλάρει ακόμα και με το Plan B.
Πέρα από όλα τα θετικά που έχουν προκύψει, αλλά και όσες ανησυχίες τοποθετηθούν στο παρόν άρθρο (ως γνωστή Κασσάνδρα που είμαι), ο Παναθηναϊκός φωνάζει πλέον πως είναι ικανός να αλλάξει και να διαμορφώσει τη δική του μοίρα. Μένει να ξεκινήσουμε να γινόμαστε όλο και περισσότερα άτομα «κοινωνοί» αυτής της νέας προσπάθειας...
Όπως έλεγε και το σλόγκαν σε μια παλιά διαφήμιση αυτοκινήτου «Προχωράμε... Θα 'ρθετε;»
Όπως έλεγε και το σλόγκαν σε μια παλιά διαφήμιση αυτοκινήτου «Προχωράμε... Θα 'ρθετε;»
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου