Η Ανδριάνα Βούτου καταπιάστηκε με το είδος που δυστυχώς δεν λέει να εκλείψει. Οι μαμάκηδες είναι εδώ και μάλλον θα παραμείνουν μέχρι το τέλος της ανθρωπότητας. Κάτι σαν τις κατσαρίδες ένα πράγμα.
Μαμάκηδες, αχ, αυτή η μάστιγα που δεν έχει τελειωμό. Μια κατηγορία ανθρώπων, μάλλον για να το πω σωστά, μια κατηγορία ανδρών που ήρθε και θα μείνει κατά πως φαίνεται. Είναι οι άνδρες που δεν έκοψαν ποτέ τον ομφάλιο λώρο. Δεν το προσπάθησαν καν. Δεν είδαν καν ότι διαθέτουν κάτι σαν ουρά που τους κρατά πίσω, δεμένους με τη μαμά. Αχ, αυτή η μαμά. Η καλύτερη γυναίκα του κόσμου. Όλες οι άλλες έρχονται δεύτερες. Ακόμη κι εσύ γλυκιά μου, η μέλλουσα σύζυγος του, είσαι η δεύτερη. Δες τον εαυτό σου σαν το αναγκαίο κακό που προστάζει η κοινωνία. Μόνο η κόρη θα καταφέρει να αντιακαταστήσει τη μαμά στο μυαλό και στη καρδιά ενός μαμάκια. Αν πάλι αποκτήσει γιο, τότε δεν υπάρχει καμιά σωτηρία για την περίπτωση του.
Ο μαμάκιας έχει ορισμένα χαρακτηριστικά. Το τηλέφωνο στη μαμά του (Ποτέ μάνα ή μητέρα) είναι κάτι σαν συνταγή γιατρού. Ένα χάπι πριν ή μετά το φαγητό πρωί, μεσημέρι και βράδυ. Πρέπει να περιλαμβάνει επίσης, πλήρης αναφορά για το τι έγινε μέσα στη μέρα. Στη δουλειά, στο σούπερ μάρκετ, στο σπίτι, στον καφέ με τους κολλητούς του. Θέλω να πιστεύω ότι δε μιλά στη μαμά για την σεξουαλική του ζωή, αλλά δεν είμαι σίγουρη γι'αυτό.
Δεν της φέρνει ποτέ αντιρρήσεις κι όταν το κάνει είναι σαν πέντε χρονών παιδί, όχι σαν μαντράχαλος 30 ετών. Η μανούλα εξάλλου, έχει πάντοτε δίκιο. Ακόμη και το «ζακέτα να πάρεις» μέσα στο κατακαλόκαιρο είναι κάτι που θα υπακούσει πιστά κι ας την αφήσει στο αμάξι όλο το βράδυ. Και φυσικά, η μαμά του μαγειρεύει καλύτερα από όλους. Ακόμη κι από τον καλύτερο chef παγκοσμίως. Δεν μπορεί να εξηγήσει το λόγο αλλά η μαμά του έχει το... χάρισμα. Μάλλον, βάζει λίγο αμνιακό υγρό στα φαγητά, θα πω εγώ.
Αυτοί οι άνδρες θέλουν τη γνώμη και πάνω από όλα την έγκριση της μανούλας σε ότι κι αν κάνουν. Σε ένα ρούχο που θέλουν να αγοράσουν ή στη γυναίκα που θα επιλέξουν για σύντροφο τους. Οι μαμάκηδες δίνουν τον απόλυτο έλεγχο της ζωής τους στις μαμάδες τους που κι αυτές με τη σειρά τους τον χρησιμοποιούν καταλλήλως. Δε πρόκειται ποτέ καμιά γυναίκα να βγει κερδισμένη από αυτή τη μάχη. Είναι χαμένη από χέρι. Μια δυναμική γυναίκα, χειραφετημένη που ξέρει τι θέλει, δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθεί κιόλας. Γι'αυτό, αφήστε τον Γιώργο, τον Γιάννη, τον Μπάμπη, τον Ανδρέα, τον Νίκο στη μαμά τους. Εξάλλου και να έφυγαν για το δικό σας κοινό διαμέρισμα, ουσιαστικά είναι ακόμη πίσω στο παιδικό τους δωμάτιο.
Υ.Γ:Όπου Γιώργος βάλε το όνομα του δικού σου μαμάκια.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου