Ο Παναθηναϊκός έστω και δύσκολα πήρε το μίνιμουμ προβάδισμα κόντρα στην ΑΪΚ και όπως ήταν φυσικό, η επίσημη πρόβα τζενεράλε της Λεωφόρου έβγαλε μερικά χρήσιμα συμπεράσματα για το ποιόν της φετινής βερσιόν του πράσινου ρόστερ. Όμως η κοινή συνισταμένη με τα προηγούμενα χρόνια θέλει καιρό να αποβληθεί... Γράφει, ο Κώστας Κουτσαυλής.
Όποιος υποστηρίζει, παρακολουθεί, ή συμπορεύεται με τον Παναθηναϊκό της τελευταίας πενταετίας, σίγουρα θα έχει πολλούς λόγους να φοβάται τα πάσης φύσεως «θεριά», ακόμα κι αν αυτά παρουσιάζονται γατάκια. Όταν οι όμιλοι του Europa League απομακρύνονται πριν καλά καλά σχεδιαστούν ως σκέψη στο μυαλό της ομάδας, με τις τραυματικές μνήμες των αγώνων με την Καμπάλα, του πράσινου ποδοσφαιρικού... Βιετνάμ, να είναι νωπές, είναι λογικό, έστω και υποσυνείδητα, ο φόβος να... παραφυλά τα έρμα!
Κόντρα στην ΑΙΚ, ο Παναθηναϊκός δεν ήταν κακός λόγω ποιότητας, όσο λόγω άγχους. Παίκτες σαν τον Στιλ, τον Κουτρουμπή, τον Νάνο, τον Ζέκα αλλά κυρίως τον Μπεργκ, αν ήταν στο χέρι τους θα πλήρωναν για να βρεθούν απευθείας στους ομίλους της δεύτερης τη τάξει διασυλλογικής διοργάνωσης. Όμως η πραγματικότητα είναι πολύ «κακιά» για να χαρίζει δώρα στον πάλαι ποτέ «ΕυρωΠΑΟ» και ο δρόμος για τα... μακρυμάνικα περνά μοναχά μέσα από τα προκριματικά.
Η ταυτότητα μιας ομάδας που με τον καιρό ξεθώριαζε, συνόδευε το απύθμενο άγχος των παλιοσειρών του τριφυλλιού, που ακόμα κι αν δεν ήταν εύκολο να το παραδεχθούν, ανάβλυζε από τα μέσα τους, συμπαρασύροντας και τους καινούριους. Η προκριματική σειρά κρίνει περισσότερα απ' όσα φαντάζεται ο κάθε ένας οπαδός του τριφυλλιού. Ο Ολυμπιακός πρέπει να την περάσει για να αποδείξει πως μπορεί και χωρίς την «απευθείας ανάθεση» του Σεπτέμβρη. Ο ΠΑΟΚ ξέρει πως ο στόχος του Champions League τον ανεβάζει αυτόματα δύο επίπεδα πάνω, αλλά και με το Europa League πιστέψτε με, δε θα χαλαστεί κανείς στην Τούμπα. Για την ΑΕΚ, μόνο και μόνο το γεγονός πως η επιστροφή της ήταν τάχιστη, μπορεί να συγχωρήσει έναν πρόωρο αποκλεισμό...
Ο Παναθηναϊκός όμως ως σύλλογος, ως οργανισμός, ως μάζα οπαδών έχει αναθέσει στην Ευρώπη όλα τα θέλω και τα πρέπει του, καθώς η οικονομική ανάσα μιας ενδεχόμενης πρόκρισης στη φάση των ομίλων, απλά λιτά και απέριττα, σώζει οικονομικά τη φετινή σεζόν, με όλα τα υπόλοιπα δεδομένα να ακολουθούν σε δευτερεύουσα κλίμακα. Αυτό, τουλάχιστον απόψε, φάνηκε να είχε γίνει ξεκάθαρο σε παίκτες και προπονητικό team. Τόσο, που φαινόταν στα πρόσωπα όλων πως απόψε ξεκίνησε μια διαδικασία τεσσάρων παιχνιδιών (ελπίζουμε) τα οποία αποτελούν ζήτημα ζωής και θανάτου για το σύλλογο.
Η δουλειά τελικά έγινε από τον μοναδικό ποδοσφαιριστή που δεν είχε τίποτα να χάσει. Ο Ροντρίγκο Μολέδο, βρέθηκε σε μια παρόμοια κατάσταση όπως ο Μέλμπεργκ κάποτε με τον Ολυμπιακό και ξεχώρισε στη Λεωφόρο για τα ανασταλτικά του καθήκοντα, πετυχαίνοντας παράλληλα ένα πολυπόθητο γκολ. Το χτύπημα στο κεφάλι που δέχθηκε, του έκανε περισσότερο καλό παρά κακό! Μάλλον του απέβαλε όλο το περιττό άγχος και ο ίδιος, μέσα στη ζάλη του κατάφερε να βρεθεί στο κατάλληλο σημείο, την κατάλληλη στιγμή και να σκοράρει με πανέμορφη κεφαλιά.
Μπορεί αυτή τη χρονιά όντως τα πράγματα να έχουν αλλάξει άρδην προς το καλύτερο. Αλλά έχοντας καεί από κάθε είδος χυλό, επιτρέψτε μου τουλάχιστον να φυσάω όχι μόνο το γιαούρτι, αλλά και το τζατζίκι! Στη Σουηδία η ομάδα πρέπει να παρουσιαστεί διπλάσια προσεκτική και να καθαρίσει την υπόθεση πρόκριση από νωρίς. Ειδάλλως, τα σκηνικά της Μπρίζ δε θέλουν και πολύ να επαναληφθούν. Χρειάζεται ένα «τσαφ», όπως αυτό του Χουλτ το οποίο ο Στιλ έβγαλε με υπερένταση, για να γυρίσει τούμπα όλο το ματς...
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου