ΑΕΚ κυνισμου, Ολυμπιακος προετοιμασιας

Τα λάθη του Μάρκο Σίλβα, το «Checkmate» και η δικαίωση του Στέλιου Μανωλά και η πανάξια κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος από την ΑΕΚ. Γράφει ο Γιώργος Κονδύλης.

Χθές, η ιστορία γράφτηκε. Κυπελλούχος Ελλάδος - εδώ και λίγες ώρες- είναι η ΑΕΚ. Πανάξια και δίκαια. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Ανεξαρτήτως χρώματος. Σε έναν τελικό που πέρασε από χίλια κύματα. Σε ένα τελικό που έφερνε λίγο και σε Άρτα. Και πιο συγκεκριμένα στο ξακουστό γεφύρι της. «Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν».

Κάτι σαν αυτή την άμοιρη διοργάνωση δηλαδή. Σε ένα τελικό που ο Ολυμπιακός δεν έπεισε πως θα τον κατακτήσει σε κανένα σημείο του αγώνα ή πως θα καταφέρει να το γυρίσει μετά τα γκόλ που δέχτηκε. Και ναι, η απραξία είναι γεγονός. Άλλα όχι δικαιολογία. Επηρεάστηκε ο Ολυμπιακός από αυτή; Φυσικά. Αλλά δεν μπορεί να μείνει σε αυτή. Γιατί θα είναι σαν να κοιτάει το δέντρο, για να χάσει το δάσος.

Ο Σίλβα έβαλε δύσκολα στον εαυτό του

Είναι στα αλήθεια πολύ παράδοξο αυτό που έκανε ο Μάρκο Σίλβα. Ο Πορτογάλος αν έχει δείξει ένα πράγμα στην θητεία ως τώρα, είναι σταθερότητα. Στο μεγαλύτερο κομμάτι της σεζόν η ενδεκάδα δεν άλλαζε ούτε με… αίτηση. Σταθερότητα στα όρια της εμμονής.

Το βράδυ της Τρίτης επιφύλασσε εκπλήξεις το αρχικό σχήμα. Αλλά επί της ουσίας, έβαλε τρικλοποδιά στον εαυτό του. Το μάθημα δεν έγινε πάθημα στον Πορτογάλο. Ντα Κόστα και Μποτία  μέσα, Σιόβας στον πάγκο. Ένα δίδυμο προβληματικό και δυσλειτουργικό. Χωρίς την πρώτη εύκολη πάσα, επιρρεπές στο εύκολο λάθος και αργό. Που αν το παίξεις σωστά, εκτίθεται. Και αυτό έγινε και με την Άντερλεχτ. Μέσα κι έξω. Κασάμι αντί Καμπιάσο. Σε ένα τελικό χρειάζεσαι τον Αργεντίνο. Και όταν βρίσκεσαι στην ευχάριστη θέση να τον έχεις στον πάγκο, τον χρησιμοποιείς.

Έξω και ο Ιντέγε, ο παίκτης που έχει τραβήξει το περισσότερο κουπί στον φετινό Ολυμπιακό. Και εφόσον μπήκε ως αλλαγή, ήταν σε θέση να αγωνιστεί. Ο Σίλβα στέρησε από τον εαυτό του μια αλλαγή. Από τον Ερνάνι δεν πήρε και πάλι τίποτα. Και ο Ολυμπιακός επέλεξε την αριστερή πλευρά για σχεδόν όλες τις επιθέσεις του. Και είναι κρίμα για τον Πορτογάλο πρώην παίκτη της Πόρτο. Φαίνεται ότι είναι ένας ποδοσφαιριστής που μιλάει στην μπάλα. Αλλά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν φτάνει μόνο αυτό. Εάν δεν είσαι τακτικά άρτιος δεν επιβιώνεις. Όσο φαντεζί και να είσαι.

Οι ερυθρόλευκοι είχαν την κατοχή από το πρώτο λεπτό. Προσπάθησαν να κοντρολάρουν το παιχνίδι για να βρούν και οι ίδιοι τα πατήματα τους, μετά από αποχή ενός μήνα. Μια κατοχή όμως που ήταν ανούσια. Χωρίς καθαρές φάσεις.  Μασουακού και Σαλίνο μόνιμα στην γραμμή του κέντρου, για να ασκήσουν πιέση αλλά εκ των πραγμάτων, χωρίς αποτέλεσμα. Το μάτς περισσότερο κυλούσε παρά παιζόταν. Ο Σίλβα με τον τρόπο που θέλησε να παίξει θα έπρεπε να είχε πάει με άλλο αμυντικό δίδυμο. Δεν μπορείς να ανεβάζεις την αμυντική γραμμή σου τόσο ψηλά και τα μπάκ σου στο χώρο του κέντρου με στόπερ τον Μποτία και το Ντα Κόστα. Εκτίθεται η ομάδα, εκτίθονται και οι ίδιοι. Σε πρώτη φάση στο γκόλ του Μάνταλου και σε δεύτερη στο σπρίντ του Τζεμπούρ.

Ο Ολυμπιακός είχε εικόνα και λογική προετοιμασίας. Οι αλλαγές του Πορτογάλου περισσότερο μπέρδεψαν την κατάσταση παρά την βοήθησαν. Ο χρόνος προσαρμογής πολύ μικρός. Πρώτο σουτ στο 80’ και μείωση στο 85’. Λίγο αργά δεν νομίζετε; Είναι τεράστια η ευθύνη του και αυτό δεν αλλάζει. Μετά τον Πογέτ, του έβαλε τα γυαλιά και ο Μανωλάς.

Το Checkmate του Μανωλά

Είναι τεράστια η νίκη της Ένωσης. Και ακόμα πιο μεγάλη η επιτυχία του Στέλιου Μανωλά. 17 Μαίου του 1996 η καριέρα του ποδοσφαιριστή τελειώνει. 20 χρόνια μετά, την ίδια ακριβώς ημέρα κάτι νέο αρχίζει. Όταν κλείνει μια πόρτα, ανοίγει μια άλλη, λέει ο θυμόσοφος λαός μας. Κοίτα τι παιχνίδια παίζει η μοίρα. Η ΑΕΚ είχε πλάνο και το υπηρέτησε με στρατιωτική πειθαρχία από την αρχή μέχρι το τέλος. Είχε και πάθος κάτι που φάνηκε να λείπει από τον αντίπαλο. Άφησε την μπάλα στον Ολυμπιακό –με σχέδιο– και  χτύπησε τις αδυναμίες του.

Με τον Σιμόες μπροστά από τα στόπερ και τον Γιόχανσον πιο μπροστά να δεσπόζουν στο κέντρο, βραχυκύκλωσε το μεγάλο ατού των ερυθρόλευκων, Κώστα Φορτούνη. Ο συγκλονιστικός Αραβίδης σταμάτησε τα ανεβάσματα του Μασουακού και ο Γκάλο έσβησε επιθετικά τον Ερνάνι. Ο Βάργκας αθόρυβα και πάλι έβαλε την υπογραφή του.

Η Ένωση ήταν κυνική και αυτό ήταν το πιο σημαντικό. Η σκοπιμότητα. Χτύπησε στο τέλος του πρώτου, με τον Μάνταλο και στην αρχή του δευτέρου με τον Τζεμπούρ. Και κάπου εκεί ο Μανωλάς φώναξε «checkmate» στον Σίλβα.

Αυτός ο τίτλος σημαίνει πάρα πολλά για αυτά τα παιδιά. Που ήταν εκεί από τα χαμηλά. Που πέρασαν όλη αυτή την περιπέτεια. Που μεγάλωσαν μαζί με την ομάδα. Του χρόνου μπορεί να μην βρίσκεται κανείς στην ομάδα. Πολλοί μπορεί να μην κάνουν και για αυτή. Αλλά πάντα θα έχουν μια βραδιά. Την δική τους βραδιά. Αυτή του τελικού.

ΥΓ1: Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Όσο και να πολλοί δεν το θέλουν όσο και παράξενο και να μας φαίνεται, αυτό είναι το φυσιολογικό. Αποτυπωμένο από την αθωότητα ενός μικρού παιδιού.. Μεγάλοι παίκτες, μεγάλες προσωπικότητες. Εντός και εκτός γηπέδου. Ο Τσόρι έδειξε για άλλη μια φορά γιατί είναι ηγέτης. Και κάποιοι θα πρέπει να παραδειγματιστούν αλλά και να προβληματιστούν από την δική τους εικόνα. Την αγωνιστική.

ΥΓ2: Κύπελλο τέλος για τον Ολυμπιακό. Ότι έγινε, έγινε. Ο χρόνος είναι αμείλικτος και πρέπει να κοιτάξει μπροστά. Να αναλύσει τι πήγε στραβά και να βρεί λύσεις. Να δεί όχι για τι έχασε ένα παιχνίδι και κατ΄επέκταση ένα τίτλο, αλλά γιατί τον έχασε τόσο εύκολα. Με τρόπο που δεν συνάδει με το dna του. Να ανασυνταχτεί και να οργανωθεί. Γιατί να μην ξεχνάμε, τα προκριματικά δεν είναι μακριά. Γιατί, τις βάσεις τις έχει και φρόντισε ο ίδιος για αυτό. Το μόνο που μένει να χτίσει πάνω σε αυτές, με τα κατάλληλα υλικά. Με αυτά που εξυπηρετούν το παιχνίδι του. Ειδάλλως, με φασόλια δεν φτιάχνεις ομελέτα.

ΥΓ3: Χωρίς κόσμο, τα σπορ δεν έχουν νοστιμιά.

Αρθρογράφος: Unknown