Στο ΟΑΚΑ, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός μπορεί να μην πλησίασαν ούτε στο ελάχιστο τα στάνταρ του πρώτου αγώνα, αλλά οι δύο εμβληματικοί αρχηγοί τους μας χάρισαν ένα φινάλε που θα θυμόμαστε για χρόνια. Γράφει ο Κώστας Κουτσαυλής.
Η σημερινή (22/5) αναμέτρηση στο Μαρούσι, είχε αρκετές διαφορές με αυτή της πρεμιέρας. Οι αιώνιοι «έσπασαν» τα καλάθια απόψε (6/20 τρίποντα ο ΠΑΟ, 5/27 ο ΟΣΦΠ) ήταν νευρικοί σχεδόν σε όλο το σαραντάλεπτο, με την άμυνα (όπως αναμενόταν) να παίρνει τα φώτα της δημοσιότητας (και της χρησιμότητας) αντί της επίθεσης.
Ωστόσο οι δύο αυτοί αγώνες είχαν μια τρανταχτή ομοιότητα, η οποία καθόρισε και τον τελικό νικητή της αναμέτρησης. Στο ΣΕΦ, ο Παναθηναϊκός είχε βάλει πλώρη προς τη νίκη από τις αρχές του τελευταίου δεκαλέπτου, αλλά κέρδισε το παιχνίδι χάρη στο μεγάλο τρίποντο του Φώτση. Στο ΟΑΚΑ, ο Ολυμπιακός με ηγέτη τον Πρίντεζη, είχε ξεχαρβαλώσει τον ρυθμό των γηπεδούχων, κερδίζοντας στο τελευταίο σουτ.
Το φινάλε της Καλογρέζας, είχε λίγο περισσότερο σασπένς από αυτό του Φαλήρου. Ο «άσφαιρος» από μακριά Διαμαντίδης (0/5), κόντεψε με τρίποντο συνώνυμο του όρου «clutch» να κλέψει ένα παιχνίδι το οποίο βάσει εικόνας οι πράσινοι δεν κατάφεραν ποτέ να ελέγξουν. Όμως, προς απογοήτευσιν του συντάκτη, αλλά προς επιβεβαίωση του συμπαντικού νόμου, ο Βασίλης Σπανούλης απάντησε, δίνοντας στην ομάδα του μια νίκη χρυσάφι…
Το μπάσκετ είναι ένα άθλημα που, κατ’ επίφασιν των Αμερικάνων, δεν τελειώνει μέχρι να τραγουδήσει η… χοντρή. Όπου χοντρή, βάλτε κόρνα της γραμματείας. Οι πράσινοι, ήταν άστοχοι (21/49 σουτ), νευρικοί, ατομιστές (από τις 29 ασίστ στο Φάληρο έπεσαν στις 12). Ο συγκινητικός Χαραλαμπόπουλος αλλά και ο Νίκος Παππάς, κρατούσαν την ομάδα κοντά στο σκορ, ελέω αστοχίας του Ολυμπιακού από μακριά…
Στον αντίποδα, ο Ολυμπιακός πάλι δεν μπορεί να πει κανείς πως έπαιξε τέλεια. Δεν έκανε εμφάνιση εφάμιλλη του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ. Έβρισκε και αυτός σίδερο, έκανε και εκείνος λάθη. Όμως ευτύχησε να διαθέτει δύο σημεία αναφοράς στην επίθεση και τον παράγοντα-Χ στο τέλος. Ο Πρίντεζης, συνέχισε τις επικές εμφανίσεις του, ενώ στο ζωγραφιστό, ο Οθέλο Χάντερ έδωσε στην ομάδα του Σφαιρόπουλου, ότι δεν κατάφερε να δώσει ο Γκιστ. Στο τέλος, ο Βασίλης Σπανούλης δικαιολόγησε τη θέση του ως αρχηγός, απέναντι σε όλους όσους… μουρμουρίζουν για τις εμφανίσεις του, προσφέροντας μας ένα φινάλε για τηλεοπτικό σπότ!
Έχουμε την τύχη να βλέπουμε μια από τις ωραιότερες σειρές τελικών τα τελευταία χρόνια. Έχουμε επίσης την τύχη να είμαστε μάρτυρες των τελευταίων παραστάσεων ενός ζευγαριού, που πήρε από το χεράκι την κληρονομιά που άφησε ο Γκάλης με τον Γιαννάκη, κρατώντας το ελληνικό μπάσκετ στο πάνω ράφι. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης με τον Βασίλη Σπανούλη μας απέδειξαν για άλλη μια φορά το πόσο θα πονέσουμε όταν τους χάσουμε…
Υ.Γ – Η ένσταση που ετοιμάζεται να καταθέσει ο Παναθηναϊκός για τα βήματα που (όντως έγιναν) στην τελευταία φάση δεν τιμά καθόλου τον ίδιο τον σύλλογο. Αντιδρώ στην απόφαση της ΚΑΕ, λέγοντας πως πολλές φορές, οι κανόνες του μπάσκετ στέκονται εμπόδιο στα έπη που γράφονται στα παρκέ, όπως σήμερα...
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου