Ο Κώστας Κουτσαυλής γράφει για τον Μίλος Τεόντοσιτς ο οποίος επιτέλους έγινε άντρας (μπασκετικά) έστω και αν χρειάστηκε να περάσουν χρόνια ολόκληρα μέχρι να ξεπεράσει τη δική του «εφηβεία».
Στα βιβλία βιολογίας αλλά και στην κοινή γνώμη, τα δεκαοκτώ έτη σηματοδοτούν την αρχή της ενηλικίωσης. Στο μπάσκετ πάλι, έχουμε δει περιπτώσεις και περιπτώσεις. Άλλοι γίνονται άντρες από τα 17 τους (βλέπε Σλούκας), άλλοι πρέπει να περάσουν τα πάνδεινα και να φτάσουν ένα βήμα πριν τα 30 για να ωριμάσουν.
Ο Μίλος Τεόντοσιτς άργησε να περάσει αυτό το στάδιο, αλλά η μετάβαση από τη μια κατάσταση στην άλλη διήρκεσε μόλις τριάντα λεπτά. Στο έβδομο ραντεβού του με τον μπασκετικό «Όλυμπο», έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού του τις έξι προηγούμενες αποτυχημένες προσπάθειες, αποτέλεσε τον «X Factor» της ΤΣΣΚΑ (συγνώμη Τάτση για το -Α) στο δρόμο προς τη δικαίωση.
Σε 34:49 λεπτά συμμετοχής, είχε 19 πόντους (1/1 δίποντο, 3/6 τρίποντα, 8/9 βολές), 7 ασίστ, 5 ριμπάουντ, ενώ πήρε και 7 φάουλ. Ξεκινώντας από το δεύτερο δεκάλεπτο έβλεπες έναν διαφορετικό Μίλος. Έναν άντρα...
Δεν έπαιρνε αψυχολόγητες προσπάθειες από τα οκτώ (και βάλε) μέτρα, δεν έχασε ούτε στιγμή την ψυχραιμία του και ήταν ο «ιθύνων νους» για την απόλυτη παράσταση νίκης που πήρε η ΤΣΣΚΑ (άσχετα αν την απώλεσε στην πορεία, δείγμα το πόσο κακό της είχε κάνει ο Ολυμπιακός το 2012) για το 50-30 του πρώτου ημιχρόνου.
Η νίκη της ομάδας του Δημήτρη Ιτούδη, δεν πέρασε μοναχά από τα δικά του χέρια. Έβαλε το χεράκι του και ο Κριάπα, στέλνοντας το ματς στην παράταση, αλλά και ο καθοριστικός Κάιλ Χάινς. Όμως, δικαιωματικά, στα δικά μου μάτια, εκείνος είναι το πρόσωπο της βραδιάς.
Ο Τεόντοσιτς είναι Σέρβος 100%. Ξέρει πολλά καντάρια μπάσκετ, είναι κωλοπαιδαράς, είναι αψυχολόγητος, είναι αγύμναστος, έχει θράσος, κάνει τσαμπουκαλίκια.
Όπως ακριβώς πράττουν τα τελευταία 30 χρόνια όλοι οι γνήσιοι εκπρόσωποι της σχολής των «Πλάβι». Η χρονική συνέχεια αυτής της περιόδου, έχει αναδείξει άπειρα ταλέντα προερχόμενα από αυτή τη «μπασκετομάνα» περιοχή, τα οποία πληρούν όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Ντίβατς, Ντανίλοβιτς, Τζόρτζεβιτς και πάει λέγοντας...
Όμως, όλοι εκείνοι δοξάστηκαν και έμειναν στην ιστορία γιατί πρόλαβαν νωρίς στην καριέρα τους να αλλάξουν ρόλο. Να γίνουν από παιδάκια, άντρες. Ακόμα κι αν χρειάστηκε να αφήσουν πίσω τους (προσωρινά) όλα τα «κουσούρια» που κουβαλά το DNA τους. Ο Μίλος έμαθε μόλις σήμερα το μάθημά του, μετά από έξι αποτυχημένες προσπάθειες στις οποίες ήταν ο αρνητικός πρωταγωνιστής.
Να εξηγηθούμε. Κωλόπαιδο ήταν και μάλλον θα παραμείνει. Αυτό δεν αλλάζει, όπως δεν αλλάζει το γεγονός πως ξέρει να χειρίζεται τη ρημαδομπάλα. Απλά από δω και στο εξής θα νιώθει πιο ανακουφισμένος από ποτέ. Μετά από τόσα «χαστούκια» με τον Ολυμπιακό και την ΤΣΣΚΑ, όλα του ήρθαν όπως ήθελε. Έτσι, από εδώ και στο εξής, του αξίζει μια θέση στο πάνθεον του σέρβικου μπάσκετ...
Υ.Γ - Δεν ασχολήθηκα καθόλου με τους Έλληνες του τελικού καθώς δεν συνέβη κάτι τραγικό ή άξιο αναφοράς. Το ελληνικό μπάσκετ ήταν, είναι και θα είναι, ο ρυθμιστής των ευρωπαϊκών πεπραγμένων, είτε από τις ομάδες του είτε από τους προπονητές είτε από τους παίκτες. Ο Μπαρτζώκας, ο Ιτούδης, ο Σλούκας, ο Μπουρούσης κρατάνε τη σημαία ψηλά και αποδεικνύουν συνεχώς την αξία τους, διαφημίζοντας το άθλημα. Για εκείνους, ήταν απλά «ακόμα μια μέρα στη δουλειά»...
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου