Μια που η επικαιρότητα το επιτρέπει, ας ασχοληθούμε σήμερα με το θαυμαστό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Θα... βουτήξουμε στα βαθιά, αλλά χαλάλι! Του Χρήστου Βαρδάτσικου.
-Ας γράψω για
δισχιλιοστή φορά ότι το ζήτημα της αξιοπιστίας του ελληνικού πρωταθλήματος δεν
αφορά κυρίως τις διαιτησίες. Αυτές ανέκαθεν ακολουθούσαν το ρεύμα, προσαρμοζόμενες
διαχρονικά στο ποιος είναι ο εκάστοτε ισχυρός. Το πρόβλημα είναι ότι μικρότερες
ομάδες έχουν την τάση να προσδένονται στο άρμα του ισχυρού, χτυπώντας οποία
παιχνίδια τους υποδείξει και πηγαίνοντας πάσο στις αναμετρήσεις εναντίον του,
προσδοκώντας μελλοντικά οφέλη η παίρνοντας δανεικούς παίκτες για να βγάλουν τη
χρόνια στη φτήνια. Και ο ισχυρός δε συγχωρεί τη μη συμμόρφωση. Οι μεγάλες
ομάδες της αντιπολίτευσης βέβαια, χτυπάνε εν γνώσει τους το σαμάρι των θεσμικών
οργάνων, προσδοκώντας στο μέλλον να δέσουν τους μικρούς στο δικό τους άρμα και
να κάνουν ακριβώς τα ίδια. Με βάση αυτά-και ο νοών νοείτο-, θα στεναχωρήσω τους
φίλους του Πλατάνια. Σε 3-4 χρόνια, θα αγωνίζεται στην ερασιτεχνική κατηγορία.
-Έως ότου γίνουμε
οργανωμένο κράτος (μέχρι και σύνταξη μπορεί να πάρουμε περιμένοντας, που δεν
πρόκειται) , η μόνη άμεση λύση στο πρόβλημα της βίας θεωρώ οτι ειναι η
επαναφορά του ιδιωνύμου, με αρκετές βελτιώσεις. Μικρές ποινές, μη εξαγοράσιμες
και άμεσα εκτελεστές. Δεν είναι Αγγλία εδώ, δεν είμαστε τόσο σκληροί σαν λαός.
Και δέκα μέρες φυλακή είναι αρκετές για να δει ο Έλληνας χούλιγκαν τον κόσμο με
άλλο μάτι. Όταν, βγαίνοντας, η ταμπέλα θα λέει "έχει κάνει φυλακή"
αντί για "έπαιζε ξύλο με τα ΜΑΤ στο γήπεδο" (που στις παρέες των
μαθητών έχει και την πλάκα του), εγγυώμαι ότι πάρα πολύ σύντομα τα μυαλά θα
αλλάξουν. Μη βρίσκοντας άλλες πηγές εισοδήματος, θα στραφεί αναγκαστικά σε
άλλες μορφές παρανομίας- και εκεί ελέγχεται πολύ πιο εύκολα, αφού δεν θα
υπάρχει πολιτικό κόστος να τον προστατεύσει. Όσον αφορά τους εισαγόμενους, εκεί
μάλλον θα χρειαστεί συσχέτιση με άλλες ποινικές υποθέσεις.
-Προσωπικά έδειξα
πολλή υπομονή με τον Τουντορ, διότι πρώτη φορά ο ΠΑΟΚ κινήθηκε με οργανωμένο
σχέδιο στις μεταγραφές- ακόμα κι αν ήταν αποτυχημένο εκ του αποτελέσματος.
Νομίζω πως είχε φθάσει... το πλήρωμα του χρόνου για τον ίδιο.
-Αυτό το πράγμα
με τις συνεδριάσεις της Σούπερ Λιγκ δεν τιμάει το υπόβαθρο κάποιων εκ των
συμμετεχόντων. Που ακούστηκε οικονομικά ισχυροί παράγοντες να παίζουν ξύλο
μεταξύ τους, αντί να σκάβουν υπογείως το λάκκο του άλλου (όχι ότι δε γίνεται κι
αυτό).
-Λέμε για την
αρνητική επιρροή του Ολυμπιακού στο ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά ο τρόπος που
προσεγγίζει τους μάνατζερ και δίνει υπεραξία στους παίκτες του μέσω του
Champions League, είναι παράδειγμα επιχειρηματικής επιτυχίας. Και μην ακούω εδώ
ότι του προσφέρεται η βιτρίνα να τους εκθέσει, γιατί καμία μεγάλη ομάδα δε
στέκεται σε έξι ευρωπαϊκά παιχνίδια για να μοιράσει εκατομμύρια.
-Τακτικά ήταν γνωστό οτι τον Στραματςονι δεν τον
χωράει ο τόπος. Θα ήταν ένας εξαιρετικός θεωρητικός του ποδοσφαίρου, αλλά να
προηγείσαι 2-0 (με τον ΠΑΟΚ), 1-0 (με τον Ολυμπιακό) και να αλλάζεις σύστημα
και τους καλύτερους σου παίκτες, ε, σταματάει το μυαλό του ανθρώπου.
-Μετά από υπομονή
τουλάχιστον δέκα ετών, ο Τσιώλης ανέλαβε τη Λάρισα. Ακόμα και αν έχει απέναντι
του τον απρόβλεπτο Κούγια, πιστεύω ότι αυτή η σχέση θα οδηγήσει σε σπουδαίες
επιτυχίες.
-Και ένα
ευρωπαϊκό, αυτός ο Αρεόλα τι λιγότερο έχει από τον Τραπ (που έχει υψηλό ταβάνι,
αλλά είναι και θα παραμείνει ασταθέστατος) και δεν αξίζει θέση βασικού στην
Παρί; Στο Παγκόσμιο νέων όπου οι Γάλλοι θριάμβευσαν έκανε... παπάδες, αλλά τώρα
που παίζει δανεικός στη Βιγιαρεάλ δείχνει ότι είναι ώριμος και για υψηλότερο
επίπεδο.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου