Σηκωθείτε από τον
υπολογιστή μωρέ. Δεν κουραστήκατε να κάθεστε; Βγείτε λίγο έξω. Για ένα ποτό,
για... μπάσκετ. Πηγαίνετε σινεμά. Φλερτάρετε. Το πληκτρολόγιο μπορεί να
περιμένει. Γράφει στο Mix This ο Κώστας Τάτσης.
Παρασκευή σήμερα, 12 Φλεβάρη. Αν σηκώσεις λίγο το βλέμμα... ήλιος. Χαρά Θεού μωρέ! Πεντακάθαρος ο ουρανός. Πιο μπλε από κάθε άλλη μέρα τους τελευταίους μήνες. Κι εσύ τι κάνεις; Χαζεύεις στο facebook. Κάνεις like στην κοπέλα που σου αρέσει, μήπως και στείλει κανά μήνυμα και γίνει... παιχνίδι. Μεταξύ μας, αν το κάνεις αυτό, έχεις χάσει το «ματς». Ο έρωτας δεν θέλει κόλπα και τεχνάσματα. Θέλει κουβέντες καθαρές. Θέλει βόλτες στην Αθήνα. Περπάτημα με έναν καφέ στο χέρι, με ένα παγωτό έστω, για εμάς του «λιχούδηδες»! Σήκω από την καρέκλα ωρέ. Σήκω που να πάρει.
Πόσο καιρό έχεις να πας για... μπάσκετ ή ποδόσφαιρο; Για τρέξιμο ή περπάτημα; Η δουλειά δεν σε αφήνει. Μαζί σου. Η εξεταστική το ίδιο. Μαζί σου και σε αυτό. Αλλά όταν δεν δουλεύεις, ή δεν γράφεις, ή δεν διαβάζεις τέλος πάντων, τι κάνεις; Κάθεσαι στον υπολογιστή. «Θα δω ταινία, θα παραγγείλω και τίποτα, ζωάρα». Σήκω σε παρακαλώ. «Σηκωθείτε από καρέκλες, ντιβάνια, ανάκλινδρα» που λέει και μια ψυχή. Αφήστε λίγο τις οθόνες. Χαλάνε τα μάτια σας.
Έχω να πάω σινεμά, από το 2014. «Με έφαγε η δουλειά και ο στρατός», θα μπορούσε να ήταν η δικαιολογία μου. Εύκολη. Όμως δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Ελεύθερο χρόνο έχω. Ελάχιστο θα έλεγα, αλλά έχω. Και τι κάνω γι’ αυτό; Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να βαριέται. Θέλω να ξαπλώνω, να κοιμάμαι, να «κορπάρω», να διαβάζω κανά βιβλίο, να βλέπω παιδικά στην τηλεόραση. Μια φορά δεν έχω πει στην παρέα μου να πάμε για καφέ ή για καμιά ταινιούλα. Το λέω και ντρέπομαι. Είναι σαν να μην έχω... ζωή. Τις τελευταίες μέρες όμως με έπιασε ένα... κάτι. Δεν μπορώ να κάθομαι σπίτι. Τι να κάνω σπίτι; Να «σαπίσω»; Έξω και πάλι έξω!
Δυστυχώς όλοι μας έχουμε ξεχάσει τι πάει να πει πραγματική διασκέδαση. Μένουμε άπραγοι. Μας αρέσει φαίνεται η «ψευτιά» του ίντερνετ. Η ασφάλεια του να μένουμε μέσα και να γράφουμε ό,τι θέλουμε, χωρίς να έχουμε φραγμούς. Απόψεις, ανέκδοτα και τραγούδια. Για ένα like κι ένα σχόλιο. Ο έρωτας από πραγματικός και «γλυκός» έγινε διαδικτυακός. «Ανεβάζω κομμάτι για να δείξω στην άλλη πως την θέλω». Πες της το στα ίσια ρε άνθρωπε! Τι τραγούδια και... πράσινες κουβέρτες;
Σηκωθείτε από τον υπολογιστή μωρέ. Δεν κουραστήκατε να κάθεστε; Βγείτε λίγο έξω. Για ένα ποτό, για... μπάσκετ. Πηγαίνετε σινεμά. Φλερτάρετε. Το πληκτρολόγιο μπορεί να περιμένει. Δεν μας χαρίζει κάτι. Τουναντίον. Μας παίρνει όλα όσα θα μπορούσαμε να κάνουμε!
Πόσο καιρό έχεις να πας για... μπάσκετ ή ποδόσφαιρο; Για τρέξιμο ή περπάτημα; Η δουλειά δεν σε αφήνει. Μαζί σου. Η εξεταστική το ίδιο. Μαζί σου και σε αυτό. Αλλά όταν δεν δουλεύεις, ή δεν γράφεις, ή δεν διαβάζεις τέλος πάντων, τι κάνεις; Κάθεσαι στον υπολογιστή. «Θα δω ταινία, θα παραγγείλω και τίποτα, ζωάρα». Σήκω σε παρακαλώ. «Σηκωθείτε από καρέκλες, ντιβάνια, ανάκλινδρα» που λέει και μια ψυχή. Αφήστε λίγο τις οθόνες. Χαλάνε τα μάτια σας.
Έχω να πάω σινεμά, από το 2014. «Με έφαγε η δουλειά και ο στρατός», θα μπορούσε να ήταν η δικαιολογία μου. Εύκολη. Όμως δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Ελεύθερο χρόνο έχω. Ελάχιστο θα έλεγα, αλλά έχω. Και τι κάνω γι’ αυτό; Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να βαριέται. Θέλω να ξαπλώνω, να κοιμάμαι, να «κορπάρω», να διαβάζω κανά βιβλίο, να βλέπω παιδικά στην τηλεόραση. Μια φορά δεν έχω πει στην παρέα μου να πάμε για καφέ ή για καμιά ταινιούλα. Το λέω και ντρέπομαι. Είναι σαν να μην έχω... ζωή. Τις τελευταίες μέρες όμως με έπιασε ένα... κάτι. Δεν μπορώ να κάθομαι σπίτι. Τι να κάνω σπίτι; Να «σαπίσω»; Έξω και πάλι έξω!
Δυστυχώς όλοι μας έχουμε ξεχάσει τι πάει να πει πραγματική διασκέδαση. Μένουμε άπραγοι. Μας αρέσει φαίνεται η «ψευτιά» του ίντερνετ. Η ασφάλεια του να μένουμε μέσα και να γράφουμε ό,τι θέλουμε, χωρίς να έχουμε φραγμούς. Απόψεις, ανέκδοτα και τραγούδια. Για ένα like κι ένα σχόλιο. Ο έρωτας από πραγματικός και «γλυκός» έγινε διαδικτυακός. «Ανεβάζω κομμάτι για να δείξω στην άλλη πως την θέλω». Πες της το στα ίσια ρε άνθρωπε! Τι τραγούδια και... πράσινες κουβέρτες;
Σηκωθείτε από τον υπολογιστή μωρέ. Δεν κουραστήκατε να κάθεστε; Βγείτε λίγο έξω. Για ένα ποτό, για... μπάσκετ. Πηγαίνετε σινεμά. Φλερτάρετε. Το πληκτρολόγιο μπορεί να περιμένει. Δεν μας χαρίζει κάτι. Τουναντίον. Μας παίρνει όλα όσα θα μπορούσαμε να κάνουμε!
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου