Η Μαρίνα Σταθοπούλου στέλνει, μέσω του Mix This, ένα γράμμα στην κολλητή της, θέλοντας να παροτρύνει όλο τον κόσμο να αγαπήσει λίγο περισσότερο «τα αδέρφια που επιλέγουμε να πορευτούμε στη ζωή».
Dear soulmate,
Θυμάμαι, στο μπαλέτο μου έδειχνες πώς να κάνω σωστά τα ανοίγματα και με παρηγορούσες κάθε φορά που έπεφτα προσπαθώντας να κάνω πιρουέτες. Ήρθες μαζί μου στο γιατρό όταν νόμιζα ότι έχω κάτι σοβαρό, και τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν ψύξη και λίγη μαλάκυνση στον εγκέφαλο που είχε ξεμείνει απ’ το προηγούμενο Πάσχα (σαν το αρνί ένα πράγμα, που γεμίζεις ταπεράκια για ένα μήνα και). Εσύ ήσουν αυτή που έκανε το πρώτο βήμα και λύθηκε αυτή η ηλίθια παρεξήγηση μεταξύ μας, που ίσως να μας είχε κοστίσει… εσύ κάθισες να ακούσεις ώρες ατελείωτες τη γκρίνια και τη μουρμούρα μου, επαναλαμβάνοντας τα ίδια και τα ίδια μπας και βάλω μυαλό επιτέλους (που δεν έβαλα, αλλά λέμε τώρα)… Θυμάσαι;
Αυτά κι άλλα τόσα έχουμε περάσει, για να φτάσουμε σε αυτό που είμαστε σήμερα… πες το μοίρα, πες το κάρμα, πες το όπως θέλεις αλλά έτυχε να μας χωρίζει μια απόσταση να (με το συμπάθιο). Αλήθεια, πόσες φορές δεν ήσουν καλά και δεν ήμουν κοντά σου να σε κάνω να γελάσεις ή ήθελες να μιλήσεις για κάτι που σε βασάνιζε και, αναγκαστικά, άκουγα τη φωνή σου μέσω skype; Πολλές δυστυχώς… Βέβαια, αυτή η κατάσταση ίσως να είναι δοκιμασία της φιλίας μας αλλά με πονά που και που, γιατί μου λείπεις ρε γαμώτο και προσπαθώ, παρά την απουσία μου, να είμαι εκεί για σένα (μία σε έχω άλλωστε)… Ελπίζω να τα καταφέρνω, τι να σου πω… θα δείξει.
Αυτά προς το παρόν. Kλείνω απότομα το ξέρω, αλλά αν συνεχίσω θα στεναχωρηθώ και δε θέλω… τα υπόλοιπα θα σου τα πω από κοντά με τον καφέ… όταν ανταμώσουμε ξανά.
Σε φιλώ γλυκά...
Υ.Γ: Γι’ αυτό παιδιά, να δείχνετε πιο συχνά την αγάπη σας στους κολλητούς σας, γιατί κάποιοι τους έχουμε μακριά και μας λείπουν λιγάκι παραπάνω. Α, και μην αφήνετε κανένα και τίποτα να μπει ανάμεσά σας, γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι τα αδέρφια που επιλέγουμε να πορευτούμε στη ζωή…
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου