Η φετινή Eurovision πλησιάζει και το Mix This, ξεκινάει ένα εβδομαδιαίο θεματικό αφιέρωμα στις συμμετοχές της Ελλάδας στον θεσμό. Στο πρώτο μέρος, εξετάζουμε την περίοδο 1974-1981, πριν τον Ανδρέα, την ΕΟΚ και το ΠΑΣΟΚ!
Στο ευρωπανηγύρι αυτό, σαν λαός υπάρχουμε, είτε το θέλουμε είτε όχι. Βασικά, είτε πατώνουμε (ως συνήθως) είτε όχι (σπανίως). Εδώ και 42 ολόκληρα χρόνια, επιμένουμε να χώνουμε τη μύτη μας (ενίοτε και τα λεφτά μας) τραγουδώντας.
Η Eurovision, ο θεσμός αυτός, αν τον εξετάσει κανείς με χιούμορ και χαλαρότητα θα βρει αρκετά ελληνικά διαμαντάκια. Από αυτόν τον σκοπό θα το εξετάσουμε και εμείς σαν Mix This, πάντα με χιούμορ, αλλά και καυστική διάθεση.
Στο πρώτο μέρος του αφιερώματός μας, θα ασχοληθούμε με τις πρώτες ελληνικές συμμετοχές, από το 1974 μέχρι το 1981. Τι κάναμε στα 70's; Πόσο μπουζούκι, θάλασσα και κρασί χρησιμοποιήσαμε για να τους εντυπωσιάσουμε; Τις απαντήσεις θα τις βρείτε σκρολάροντας!
1974 - Λίγο κρασί λίγο θάλασσα (Μαρινέλλα)
(11η θέση, 7 πόντοι)
Το ποδαρικό στη διοργάνωση, έγινε το 1974. Μάλιστα τότε, επιλέξαμε να στείλουμε ένα «βαρύ πυροβολικό» για τα δικά μας δεδομένα. Η Μαρινέλλα, άφησε για λίγο το alter ego της πάνω στο πάλκο, εκπροσωπόντας μας στον θεσμό. Το τραγούδι αυτό, δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από το όλο κλίμα της εποχής, ενισχύοντας ακόμα περισσότερο την εικόνα που είχαν οι ξένοι για τη χώρα μας. Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα, λίγο τ' αγόρι (ή το κορίτσι), λίγο μουσακά, λίγο τζατζίκι, λίγο ήλιος, λίγο Μεταξοπουλοχορευτικά, λίγο μπουζούκι, λίγο παντελόνι καμπάνα (70's γαρ) λίγο απ' όλα...
1976 - Παναγιά μου, Παναγιά μου (Μαρίζα Κωχ)
(13η θέση, 30 πόντοι)
Δύο χρόνια μετά, το σκηνικό άλλαξε εντελώς. Το μπουζούκι αντικαταστάθηκε από το τζαζ πιάνο, τα χορευτικά και τα κλαμπατσίμπανα (sic) από την μια και μόνη ερμηνεία. Ακόμα και το νόημα του τραγουδιού ήταν πιο... εσωτερικό ρε παιδί μου. Η πληθωρική Μαρίζα Κωχ, έχοντας πίσω της έναν μαύρο ήλιο (;), τραγούδησε για τα πορτοκάλια και την Παναγιά, τονίζοντας τις λέξεις στη λήγουσα. Παναγιά μου παρηγόρα την καρδιά μου, ψυχοπλακωθήκαμε, ψυχοπλακώθηκαν και οι ξένοι. Πάντως ακούγοντας το κανα δυό φορές, μου θυμίζει λίγο το «Κρασάκι του Τσού». Σαν γιαπωνέζικη καντάδα ένα πράμα.
*Το ζήτημα είναι πως το τραγούδι μιλάει για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, αλλά αν δεν διαβάσει κάποιος τους στίχους, η δεν το ακούσει 5-6 φορές για να ξεκαθαρίσει τι λέει η Μαρίζα Κωχ, δε θα βγάλει καμία μα καμία άκρη!
1977 - Μάθημα Σολφέζ (Πασχάλης, Μπέσσυ Αργυράκη, Ρόμπερτ Ουίλιαμς, Μαριάννα Τόλη) (5η θέση, 92 πόντοι)
Πρώτη συμμετοχή με ολόκληρο συγκρότημα. Και τι συγκρότημα! Ο συνθέτης του ύμνου της Νέας Δημοκρατίας (Ρόμπερτ Ουίλιαμς), ο παροπλισμένος ήρωας των 60's Πασχάλης (πολύ πριν τα στιγμαία του λάθη), η Μπέσυ Αργυράκη και η Μαριάννα Τόλη. Χαρούμενο τραγουδάκι, με παιδικούς στίχους, ιδιαίτερα στο ρεφρέν, το οποίο ήταν τόσο εύκολο να το μάθουν ακόμα και στα νηπιαγωγεία της χώρας. Εν τέλει η συνταγή αυτή και έτυχε και πέτυχε. Είσοδος στην πρώτη πεντάδα, χειροκροτήματα εντός και εκτός Ελλάδας. Επιτυχία. Μάλιστα, το τραγούδι παίζεται ακόμα στα αποκριάτικα πάρτυ, άρα είναι διαχρονικό.
1979 - Σωκράτη εσύ Σουπερστάρ (Ελπίδα)
(8η θέση, 69 πόντοι)
Αφού λοιπόν η συνταγή με τις πεντάδες πέτυχε, είπαμε να την ξαναδοκιμάσουμε. Αυτή τη φορά, η Ελπίδα, μαζί με άλλους τέσσερις, ερμήνευσαν ένα disco-καταγγελτικό-χορευτικό κομμάτι, αφιερωμένο στον Σωκράτη. Φυσικά, δε θα μπορούσε η αναφορά στον μεγάλο αυτόν άνδρα της αρχαιότητας, να μη συνοδεύεται από το αντίστοιχο... roleplay. Ντύσιμο αρχαιοελληνικού στυλ, και σκηνικά που, να με συγχωρνάτε, θυμίζουν Thundercats (ή και Dragonball). Το κομμάτι εν' τέλει δεν τα πήγε τόσο καλά όσο το Μάθημα Σολφέζ, όμως το γεγονός αυτό δεν το εμπόδισε να εισέλθει στην κατηγορία των cult αναμνήσεων των 70's που τραγουδάμε, ή διασκευάζουμε ακόμα. Θεό, θεό θεό δε σε λένεεεεε!
1980 - Ωτοστόπ (Άννα Βίσση & Επίκουροι)
(13η θέση, 30 πόντοι)
Η συμμετοχή αυτή, θα μπορούσε να βρίσκεται στα άλμπουμ των φωτογραφικών αναμνήσεων της Άννας Βίσση. Η Αννούλα λοιπόν, πρωτού γίνει «απόλυτη» και «στάρ» (αναλόγως πως θα το δει κανείς, για να προλάβω και τους... Βανδικούς), μάζεψε τους «Επίκουρους» για να τραγουδήσουν στη Eurovision. Χωρίς να ξεφύγει από το κλασικό μοτίβο του «εδώ-έχουμε-ήλιο-τουρίστες-ελάτε-όλοι-να-χορέψουμε-συρτάκι», τραγουδώντας ένα κομμάτι που θυμίζει λίγο από μιούζικαλ, λίγο από χορευτικό επιθεώρησης στο Δελφινάριο, δεν απέφυγε την 13η θέση.
* Σημειώστε τον στίχο που λέει «τα σύνορα είναι ανοιχτά, παντού θα πάμε γεια χαρά» και αμέσως ανοίξτε την τηλεόραση για να δείτε σκηνές από Ειδωμένη. Τραγική ειρωνεία στο έπακρο, τριανταπέντε χρόνια μετά!
Εδώ τελειώνει το πρώτο μέρος του αφιερώματος για τις ελληνικές συμμετοχές στη Eurovision. Ραντεβού την επόμενη εβδομάδα, με την περίοδο 1981-1990. Απορίες, βρίσιμο (ναι είμαστε μαζόχες), ενδοιασμούς, αντιπροτάσεις δεχόμαστε ευχαρίστως στα σχόλια!
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου