Προσφυγικο: Ενα προβλημα για.. τα μυαλα της NASA

Το προσφυγικό δεν θα λυθεί μόνο με αισιοδοξία και ελπίδα. Ούτε με λόγια, μεγάλα και μικρά. Μόνο με πράξεις. Γράφει η Ανδριάνα Βούτου.

Τους τελευταίους μήνες τα ελληνικά ύδατα έχουν μετατραπεί σε νεκροταφεία ανθρώπινων ψυχών. Οι ξεχαρβαλωμένες βάρκες ξεκινούν για να φτάσουν στην κοντινότερη στεριά μιας άλλης πατρίδας. Όσοι τα καταφέρουν τυχεροί. 

Τυχεροί;

Μόνος στόχος η επιβίωση. Οι ήσυχες νύχτες που δε θα φοβάσαι αν το παιδί σου θα φάει μια σφαίρα στο κεφάλι. Μόνος στόχος ένα καλύτερο αύριο. Ότι ονειρευόμαστε όλοι. Ότι ποθούμε όλοι. Ότι πολλοί από εμάς έχουμε ήδη και δεν εκτιμούμε όσο θα έπρεπε. 

Οι εθελοντές και οι υπεράνθρωπες προσπάθειες τους, καθώς και τα εθελοντικά κινήματα που δεν σταματούν λεπτό να βοηθούν τους πρόσφυγες είναι οι μικροί ήρωες αυτού του «εφιάλτη». Οι κρατικοί μηχανισμοί κινούνται, αλλά μάλλον, με κάρβουνο ενώ η ανάγκη για κατάλληλη σίτιση, ιατρική περίθαλψη και στέγαση είναι άμεση. Η Ειδομένη «πνίγει» και «πνίγεται» και τα κέντρα φιλοξενίας γεμίζουν. Hotspots όπως τα ονόμασε «επιτυχώς» η Κυβέρνηση.  

Η Τουρκία ζητά «ανταλλάγματα» για να μη κατακλύσει την Ευρώπη με πρόσφυγες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση απαντά στην μπούρδα με μπούρδα: «Σταματήστε τις ροές προσφύγων». Και μιλάνε όλοι λες και αναφέρονται σε χούφτες φασόλια ή πακέτα μακαρόνια. Μιλάμε για ζωές, για ανθρώπους. 

Α-Ν-Θ-Ρ-Ω-Π-Ο-Υ-Σ

Η αισιοδοξία μονόδρομος. Η ελπίδα εξάλλου πεθαίνει πάντα τελευταία για να καταφέρουμε να ζήσουμε εμείς. Όμως, οι άνθρωποι δεν ζουν με κουταλιές ελπίδας και πιρουνιές αισιοδοξίας. Ούτε προστατεύονται από το κρύο με κουβέρτες από μεγάλα λόγια πολιτικών. Πράξεις είναι η μόνη λύση. Χορτάσαμε από λόγια. In fact, χορτάσαμε εμείς και έχουμε να ταΐσουμε και δυο γενιές ακόμη. 

Υ.Γ: Για όσους φοβούνται τους πρόσφυγες ένα έχω να πω. Ακούστε αυτό το τραγούδι και θα καταλάβετε.

Αρθρογράφος: Ανδριάνα Βούτου