Η κοινωνία μας καταρρέει. Πάει από το κακό στο χειρότερο. Κι εμείς τι κάνουμε; Παρασυρόμαστε, αυτό κάνουμε. Χάνουμε την ανθρωπιά και την αγάπη μας. Χάνουμε, ή μάλλον χάσαμε, τον ρομαντισμό μας. Γαμήσαμε τον κόσμο μας παιδιά. Γράφει στο Mix This o Κώστας Τάτσης.
Πάει καιρός από τότε που τα είπαμε για τελευταία φορά. Λίγο η άδεια μακράς διαρκείας, λίγο η δουλειά, λίγο... απ όλα. Δεν βαριέσαι; Εδώ είμαστε. Επιστρέψαμε δριμύτεροι. Σήμερα λοιπόν, θα μιλήσουμε για τον ρομαντισμό. Κάτι πολύ «μικρό» και συνάμα πολύ μεγάλο. Κάτι που κάποιοι ποτέ δεν είχαν. Κάτι που κάποιοι έχασαν στην πορεία της ζωής τους, μετά από αλλεπάλληλα «χαστούκια». Κάτι που όμως, κάποιοι έχουν παντού μαζί τους σαν... σημαία. Που κυματίζει, ξεθωριασμένη μεν, αλλά ακμαία.
Μπαίνουμε κατευθείαν στο ψητό. Πλέον ο κόσμος δεν αγαπάει παιδιά. Ή έστω, αγαπάει, αλλά δεν το δείχνει. Ντρέπεται. Μα είναι ντροπή η αγάπη ρε φίλε; Από πότε; Αγαπώ τους γονείς μου, τα αδέρφια μου, τους φίλους μου. Τους πάντες! Γιατί να μην το πω; Γιατί να ντρέπομαι γι’ αυτό; Όσοι δεν αγαπάτε, αδειάστε μας τη γωνιά. Αφήστε μας να μιλάμε και εκφράζουμε τα συναισθήματά μας στους γύρω μας. Όπως εμείς θέλουμε. Δεν μας νοιάζει αν «τσαλακωθεί» η εικόνα μας. Μας νοιάζει να πούμε αυτά που αισθανόμαστε. Διότι, αν δεν τα πεις, θα μείνεις πάντα με την απορία «αν το είχα κάνει, τι θα γινόταν;». Μιλήστε ρε, μην ντρέπεστε. Αν αγαπάτε, αν γουστάρετε κάποιον, πείτε το. Τα συναισθήματα είναι καλό να βγαίνουν προς τα έξω. Μην τα κρατάτε μέσα σας.
Ας γίνω λίγο πιο συγκεκριμένος. Πλέον, ένας άνδρας ή μία γυναίκα δύσκολα θα κοιτάξει και θα προσεγγίσει κάποιον/α για τον χαρακτήρα του. Τα «καλά παιδιά» πέθαναν. Ή μάλλον, χαροπαλεύουν. Κοντεύουν να αφήσουν την τελευταία τους «πνοή» σε έναν κόσμο που έχει διαλυθεί. Σε έναν κόσμο που έχει ΓΑΜΗΘΕΙ πατόκορφα. Τη σήμερον ημέρα μας χαλάει το τι φοράει ο άλλος ή η άλλη. Τραγικό, αλλά δυστυχώς ισχύει.
Αυτό που συμβαίνει στις σημερινές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων είναι ανήκουστο. Αν μια κοπέλα ξέρει πως το... απέναντι αγόρι την γουστάρει, κάνει την... Κινέζα. «Παίζει» μαζί του. «Αφού τον έχω σίγουρο μωρέ, ας τον ψήσω λίγο να δω που θα καταλήξει όλο αυτό», σκέφτεται και πράττει. Οι «αναίσθητοι άνδρες» γελάνε και φεύγουν. Οι ρομαντικοί χαλιούνται, κλείνονται στον εαυτό τους και χάνουν την ελπίδα τους. Μέχρι που μετά από καιρό βρίσκουν κάτι άλλο, ή μάλλον κάποια άλλη. Αν είναι καλή κοπέλα, έχει καλώς. Αν είναι «σάπια» σαν την πρώτη, αρχίζει από την αρχή η ίδια ιστορία.
Ισχύει και το αντίστροφο. Σε μεγαλύτερο βαθμό θα έλεγα. Οι άντρες έχουμε γίνει πολύ ηλίθιοι σε αυτό το κομμάτι. Η μέθοδος «γραμματόσημο» (φτύνω την... γκόμενα για να κολλήσει) πάει σύννεφο. Το κακό είναι πως αυτό αρέσει στα κορίτσια. Το χειρότερο είναι ότι κολλάνε! Αξιοπρέπεια μηδέν. Ψάχνουν τον «καλύτερο», καταλήγουν στον χειρότερο, σε αυτόν που τους συμπεριφέρθηκε άσχημα και τελικά, για να μην τον χάσουν, μένουν σε αυτόν. Νομίζουν πως δεν θα έχουν την ευκαιρία να βρουν κάποιον πιο καλό. Και αν τελικά χωρίσουν και νταραβεριστούν με άλλο, είναι πιο «κλειστές» -και καλά να πάθουν- λέγοντας το μυθικό «όλοι οι άνδρες είναι ίδιοι». Όχι κορίτσια. Δεν είναι όλοι ίδιοι. Εσείς δεν ξέρετε να διαλέγετε. Εσείς βγάζετε τα μάτια σας.
Το κακό λοιπόν με τη σημερινή εποχή, με τα σημερινά παιδιά, με τις σημερινές σχέσεις, είναι ότι έχουν χαθεί οι αξίες και τα ιδανικά. Η ρομαντική εποχή, που περπατούσαμε χέρι-χέρι και παίρναμε... λουλούδια ή μικροδωράκια στον... άνθρωπο της ζωής μας, έχει φύγει ταξίδι. Πλέον είναι πολύ «μπανάλ» να αγαπάς την δικιά σου ή τον δικό σου. Είναι της μόδας να «χλευάζεις». Να «παίζεις» με τα συναισθήματα. Να είσαι «από πάνω».
Συγγνώμη, αλλά εμένα αυτή η εποχή δεν μ’ αρέσει καθόλου. Την μισώ θανάσιμα. Να μου λείπει το... βύσσινο. Δεν θα ντραπώ να εκφραστώ. Δεν θα ντραπώ να «χαλάσω» την εικόνα μου. Σε όποιον κι αν μιλάω. Προτιμώ να παραμείνω ρομαντικός κι ας είμαι ντεμοντέ. Άλλωστε, εγώ έτσι μεγάλωσα. Δεν θα αλλάξω. Δεν έχει ουσία να αλλάζεις. Αν κάποιος σε «γουστάρει», να το κάνει γι’ αυτό που είσαι και όχι γι’ αυτό που θέλει να... μεταλλαχθείς.
Να μιλάτε ρε. Να εκφράζεστε. Είναι πολύτιμο πράγμα. Και πάνω απ’ όλα, μάθετε να αγαπάτε αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου