Η δύναμη και οι προσδοκίες της οικοδέσποινας Γαλλίας, ο ακαταμάχητος Αντουάν Γκριεζμάν, ο... μη μου άπτου Κριστιάνο Ρονάλντο και ο άξιος νικητής, Φερνάντο Σάντος. Γράφει στο Mix This, η Ανδριάνα Βούτου.
Allez les bleus
Όλα ξεκίνησαν όταν ανέλαβαν τη διοργάνωση. Όταν είσαι ο οικοδεσπότης οφείλεις να φτάσεις τελικό. Για την ομάδα όμως που κάποτε είχε έναν Τρεζεγκέ και έναν Ζιντάν, η νίκη του τίτλου είναι μονόδρομος. Η πορεία απέδειξε πως οι Τρικολόρ ήταν καλοί όχι όμως όπως τους περίμεναν όλοι. Το ματς με τη Γερμανία τους έκανε να το πιστέψουν ακόμη πιο βαθιά πως θα το σηκώσουν μέσα στο... σπίτι τους. Το πάθος και η ασταμάτητη επιθυμία για το γκολ στον τελικό ήταν αυτά που σε έκαναν να τους αγαπάς λίγο παραπάνω. Όταν είσαι Έλληνας, όπως είμαι εγώ και μαθαίνεις τον ύμνο της Γαλλίας για να τον τραγουδήσεις, όχι-όχι, να τον φωνάξεις μαζί τους, τότε αυτό λέει πολλά. Τους συμπονώ. Τους αγαπώ και θα τους αγαπώ πάντα.
Griez-Super-Mann
Ο Αντουάν είναι ο ηγέτης που αυτή η ομάδα έψαχνε να βρει τα τελευταία χρόνια. Η παιδικότητα στο βλέμμα του μαζί με την αποφασιστικότητα στα πόδια του, τον κάνουν ακαταμάχητο. Για μένα, ήταν ο καλύτερος όλου του Euro 2016. Ένα ίνδαλμα που έβαλε όλη του την ψυχή και το σώμα σε αυτόν τον στόχο, στην κατάκτηση του τίτλου. Του αξίζει ένα μεγάλο χειροκρότημα, γι' αυτό και οι Γάλλοι σαν gentlemen που είναι του το έδιναν απλόχερα σε κάθε ευκαιρία. Ακόμη και σε αυτόν τον τελικό, τον χαμένο τελικό με δάκρυα στα μάτια.
Ρονάλντο, ma petite chochotte
Ο Ρονάλντο όπου κι αν πηγαίνει σκορπά τον πανικό. Ανήκει στους ανθρώπους που ή τους αγαπάς υπερβολικά ή τους μισείς υπερβολικά. Έκανε πάλι αυτόν τον τελικό να μοιάζει μικρός μπροστά του. Έφυγε νωρίς από την προσπάθεια να κατακτήσει τον τίτλο. Έφυγε θεαματικά. Πως αλλιώς; Αν αναρωτιέστε τι εννοεί ο τίτλος, θα σας εξηγήσω αμέσως. Το μόνο που είδα σε αυτόν τον τελικό από τον Ρονάλντο είναι οι περήφανες (όχι, ούτε καν) βουτιές του. Η λέξη "chochotte" των Γάλλων χρησιμοποιείται για κάποιον που είναι υπερβολικά μη μου άπτου. Οι Πορτογάλοι όπως και να έχει κέρδισαν (ευτυχώς όχι πάλι στα πέναλτι) το έκαναν χωρίς τον Ρονάλντο και το έκαναν μια χαρά. Συγχαρητήρια στον Σάντος, τον αιώνιο αγαπημένο μου.
ΥΓ: Τους το χρωστούσε ο Θεός
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου