Η Ανδριάνα Βούτου ούσα πια κάτοικος Γαλλίας πήγε στο διάσημο Stade Roland Garros για τον τελικό των γυναικών που κατέκτησε η Ισπανίδα Garbine Muguruza. Ερχεται λοιπόν, να μας μεταφέρει την μοναδική εμπειρία που έζησε.
Δεν είμαι εδώ για να σας πω τι έγινε στον αγώνα. Αυτά ήδη τα γνωρίζετε. Σιγά μη περιμένατε εμένα στις 11 (12 ώρα Ελλάδας) για τα αγωνιστικά δρώμενα. Εγώ είμαι εδώ για να σας τα πω όμως, ωμά. Πρώτον, το στάδιο είναι πανέμορφο, επιβλητικό, μαγικό. Το βλέπεις απ' έξω και πραγματικά νιώθεις την ανάγκη να μπεις μέσα να το εξερευνήσεις.
Ο κόσμος που στηρίζει το τένις στη Γαλλία είναι πραγματικά πολύς. Ουρές έξω από το στάδιο πριν τον αγώνα. Κι όταν λέω ουρές το εννοώ. Παντού καθίσματα έξω από το στάδιο με γιγαντοθόνες για να προβάλλουν τον πολυπόθητο γυναικείο τελικό. Συζητήσεις φαντικών οπαδών του αθλήματος αλλά και της «βασίλισσας» Serena Williams.
Η ατμόσφαιρα είναι μαγική. Ολοι κοντά κοντά χωρίς να ξέρεις τι υποστηρίζουν. Αν είναι μαζί σου ή εναντίον σου, που θα λέγαμε και στην Ελλαδίτσα. Αλλά αυτό κρατάει λίγο. Συγνώμη αλλά πρέπει να το πω. Μετά από μια ώρα και ίσως λίγο παραπάνω ένιωσα πλήξη. Τα φουστάκια και τα «Αχ βαχ»των παικτριών δεν με ενθουσίασαν όσο νόμιζα. Εντάξει, δεν είμαι άνδρας κι αυτό ίσως εξηγεί πολλά. Άλλο να βλέπεις το Ναδάλ, τον Λόπεζ και τα καλογυμνασμένα σώματα τους να την ιδρώνουν τη φανέλα στο τερέν κι άλλο τις κορασίδες.
Και μιας και το έφερε η κουβέντα, όποιον ξανακούσω να πει πως η Serena έχει ωραίο σώμα, πραγματικά νομίζω ότι θα του κλείσω εισιτήρια να την δει από κοντά για να μάθει. Είναι είδωλο στο γυναικείο τένις, αλλά τον τίτλο «Μις Πελλοπόνησος» δεν θα τον έπαιρνε καν. Ξεκάθαρα πράγματα.
Βρε παιδιά να σας πω κι αυτό. Η στιγμή της απονομής είναι κάτι απίθανο. Νιώθεις ένα δέος βλέποντας τον νικητή και τον ηττημένο δίπλα δίπλα. Ο ένας αμήχανος για το τι μπορεί να δείξει απ'όλα όσα αισθάνεται μπροστά σε τόσο κόσμο κι ο άλλος απελευθερωμένος από το άγχος να βγάζει όλο το πάθος από μέσα του. Μια εικόνα, δυο πρόσωπα, οι δυο όψεις ενός νομίσματος. Είναι σαν να παίζεις το παιχνίδι «Κορόνα ή
Γράμματα». Είσαι τόσο κοντά στην ήττα, όσο και στη νίκη. Με τη μόνη διαφορά πως η τύχη δεν ειναι αυτό που θα καθορίσει το αποτέλεσμα.
Θα κλείσω με κάτι που πιστεύω πως όλοι σκεφτόμαστε όταν παρακολουθούμε έναν αγώνα στο εξωτερικό. Παιδιά, μπορούμε και χωρίς τους χουλιγκανισμούς, είναι ωραία. Πιστέψτε με!
Υ.Γ: Ισπανία παιδί μου, η χώρα που τα έχει σαρώσει όλα! Χάνει Nadal, κερδίζει Muguruza!
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου