Ένα παιδί στη Θεσσαλονίκη δολοφονήθηκε, αλλά το χειρότερο είναι ότι ένα παιδί δολοφόνησε και σταμάτησε να είναι παιδί. Το ακόμα χειρότερο είναι πως η κοινωνία φταίει και δεν κάνει τίποτα για αυτό. Γράφει η Μυρτώ Μουζάκη.
Ακούω διάφορους που λένε πως το ζήτημα του bullying δεν είναι και τόσο σημαντικό ειδικά στην Ελλάδα και αναρωτιέμαι, σε ποια χώρα μεγάλωσαν και έζησαν. Το bullying έχει πολλές μορφές, λεκτική βία, σωματική, ψυχολογική, όπως και πολλές διαστάσεις. Bullying υπάρχει και στο σχολείο και στο χώρο εργασίας και στον κοινωνικό περίγυρο του καθενός. Δεν είναι "προνόμιο" των μαθητών, αλλά έχει γίνει θέμα επειδή τα παιδιά είναι ό,τι πιο σημαντικό έχουμε να δώσουμε στο μέλλον.
Άκουσα και άλλη μία άποψη πρόσφατα. Εκείνη που καταθέτει πως όσο πιο αδύναμος φαίνεται κάποιος, τόσο περισσότερο στοχοποιείται, άρα, με μία λογική συλλογιστική πορεία, συμπεραίνουμε πως φταίει το ευαίσθητο ή κλειστό παιδί που υφίσταται το bullying αφού έτσι κι αλλιώς νταήδες υπάρχουν παντού. Θυμήθηκα κάτι άλλο λοιπόν, όσους υποστηρίζουν πως φταίει το θύμα του βιασμού επειδή ντύνεται προκλητικά και όχι ο βιαστής. Η ενοχοποιήση του θύματος είναι πολύ πιο εύκολη από το να προσπαθήσει να αλλάξει τη νοοτροπία της μία ολόκληρη κοινωνία και να βρει τη ρίζα ενός φαινομένου.
Μόλις λίγες εβδομάδες πριν, ένας φοιτητής του Stanford βίασε μία συμφοιτήτριά του η οποία ήταν αναίσθητη και αφού έγινε αντιληπτός από δύο αυτόπτες μάρτυρες, φοιτητές και οι ίδιοι, προσπάθησε να διαφύγει. Η κοπέλα αφού βρήκε το θάρρος να τον μηνύσει και να τον πάει στο δικαστήριο, αναγκάστηκε να τον δει να καταδικάζεται σε μόνο 6 μήνες φυλάκιση και να ακούσει τον πατέρα του να λέει πως δεν αξίζει να καταστραφεί το μέλλον του γιου του για "είκοσι λεπτά υπόθεση." Μπορεί σε αυτή την περίπτωση να είναι εύκολο να προσδιοριστεί το θύμα, αλλά ήταν υπερβολικά πολλοί εκείνοι που είπαν πως έφταιγε η κοπέλα γιατί δεν πρόσεχε, γιατί μέθυσε, γιατί ντύθηκε προκλητικά, γιατί...
Το μαχαίρι είναι ένα εργαλείο, μπορεί να κόβει μήλα, να καθαρίζει το κρέας, αλλά μπορεί και να κόψει το λαιμό ενός παιδιού από τη Θεσσαλονίκη.
Το αγόρι που δολοφόνησε, και το οποίο δεν είναι πια 14, αλλά πολύ μεγαλύτερο, επικαλέστηκε πως υφίστατο bullying από το θύμα και τη στιγμή που το σκότωσε «θόλωσε». Το ζήτημα εδώ είναι ποιος ακριβώς είναι το θύμα. Ένα παιδί που από τα πρώτα χρόνια της ζωής του, στην πιο τρυφερή ηλικία, έχει ζήσει φόβο και εξευτελισμό είναι αρκετά βασανισμένο ώστε να κάνει το απονενοημένο.
Δεν προσπαθώ να απενοχοποιήσω τον ένοχο ούτε να καταδικάσω το θύμα. Ένας άνθρωπος για να προβεί σε μία τέτοια πράξη σημαίνει πως έχει και άλλα προβλήματα. Άλλωστε όπως είπε και ο Γιάννης Πανούσης, καθηγητής Εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών: «Ένα θύμα σχολικού εκφοβισμού, δεν μπορεί να αντιδράσει σκοτώνοντας με μαχαίρι και κόβοντας την καρωτίδα ενός άλλου ανθρώπου. Η ίδια η τεχνική διάσταση του εγκλήματος δείχνει πως πρόκειται για κάτι περισσότερο και πρέπει να ερευνηθούν τα ακριβή αίτια»
Το παιδί που σκότωσε όμως, σίγουρα είναι θύμα μίας κοινωνίας που αποκαλεί τους κλειστούς και ευαίσθητους αδύναμους και απενοχοποιεί δικαιολογώντας τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν τη βία για ταΐσουν το τέρας μέσα τους.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου