Πρώτο βήμα και πρώτο δείγμα θετικό για τους Ουόριορς, οι οποίοι είδαν τους Splash Brothers να «υπολειτουργούν» σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του αγώνα κόντρα στους Καβαλίερς. Ε και; Οι «παγκίτες» του Στιβ Κερ έβαλαν τα «γυαλιά» σε φίλους και εχθρούς. Γράφει, ο Κώστας Κουτσαυλής.
Οι «φίρμες» του Στιβ Κερ (Κάρι, Τόμπσον) μάλλον παραήταν περισσότερο αγχωμένοι απ' ότι έπρεπε. Εκβίασαν προσπάθειες, το άλλοτε καυτό τους χέρι είχε «παγώσει» επικίνδυνα και στο διάστημα που βρέθηκαν στο παρκέ, έδιναν άθελά τους, την ευκαιρία στο Κλίβελαντ να προσδοκά κάτι απ' αυτό το παιχνίδι. Υπό άλλες συνθήκες, η δική τους παγωμάρα, κατά πάσα πιθανότητα θα ήταν καταδικαστική για την ομάδα τους. Όχι όμως χθες!
Εξετάζοντας τη χθεσινή τους εμφάνιση από πλευράς συγκομιδής, το άθροισμα των πόντων του Κάρι (11) και του Τόμπσον (9) ισοφαρίζει εκείνο του Σον Λίβινγκστον (20), ο οποίος παρέα με τον Λεάντρο Μπαρμπόσα (11 πόντους) έδρασαν καταλυτικά για να ξεκινήσουν με το δεξί οι εν δυνάμει πρωταθλητές. Με λίγα λόγια, η πολυαναμενόμενη παράσταση των «Splash Brothers», ματαιώθηκε για το Game 2, τα ξημερώματα της Δευτέρας. Τη θέση τους πήραν οι -κατά συνθήκη- «Bench Brothers», οι οποίοι τους αντικατέστησαν επάξια.
Βέβαια, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, το χθεσινό παιχνίδι όσο κερδήθηκε από τους γηπεδούχους, άλλο τόσο χάθηκε από τους φιλοξενούμενους. Όλοι περιμέναμε να δούμε την αντίδραση αλλά και το πείσμα των τριών σωματοφυλάκων του Οχάιο (Τζέιμς, Ίρβινγκ, Λοβ) που όμως, πλην του ξεσπάσματος του Ίρβινγκ στην τρίτη περίοδο, δεν ήρθε ποτέ.
Οι Καβαλίερς ήταν όσο άστοχοι και αγχωμένοι ήταν οι ηγέτες τους. Πέρσι, ο Λεμπρόν, θέλοντας και μη, επέλεξε να ζήσει και να πεθάνει παρέα με χρυσούς ρολίστες όπως ο Ματ Ντελαβεντόβα. Κάτι, που κινητοποίησε και συσπείρωσε την ομάδα στο σύνολό της. Φέτος, στο πρώτο παιχνίδι τουλάχιστον, όλοι τους (μαζί και ο προπονητής Τάιρον Λου), φάνηκαν σαν να τα περίμεναν όλα από το «Big Three» τους. Συμπαραστάτες χθες, δε βρήκαν και αναγκάστηκαν πολλές φορές να πάνε σε επιθέσεις ένας εναντίον πέντε...
Η μονοτονία και η μονοδιάστατη προσήλωση των επιθέσεων των «Καβς», διαβάστηκε εύκολα από τους Ουόριορς, οι οποίοι έκλεισαν καλά τους χώρους δίνοντας βάθος στην άμυνά τους και παρά τα διόλου άσχημα ποσοστά των Λεμπρόν, Ίρβινγκ και Λοβ, δεν ανησύχησαν πραγματικά σε κανένα κομμάτι του αγώνα.
Πέραν τούτου, από το πρώτο παιχνίδι φάνηκε ξεκάθαρα ποιος κουβαλά το άγχος στις πλάτες του (Κλίβελαντ) και ποιος αποπνέει τον αέρα της «άνεσης» (Γκολντεν Στέιτ). Οι γηπεδούχοι δεν κόλλησαν στην ανυπαρξία των ηγετών τους και με άξονα το καθαρό μυαλό προσπάθησαν (και κατάφεραν) να πάρουν πόντους από διάφορους τρόπους. Είτε από έξτρα πάσα, είτε από πικ εν ρολ, είτε τροφοδοτώντας τον ψηλό, είτε από spot-up.
Στον αντίποδα, ο τρόπος προσέγγισης του παιχνιδιού από τους Καβαλίερς εμπεριείχε μόνο τις καταστάσεις isolation που έχουν ψωμοτύρι οι Λεμπρόν και Ίρβινγκ. Ο άγουρος Ταιρόν Λου, φάνηκε πως δεν μπορούσε να βρει εναλλακτική θεραπεία για τη μονοδιάστατη επίθεση της ομάδας του, παρά τα επιμέρους θετικά στοιχεία που απέκτησε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Για παράδειγμα, στο πρώτο μέρος, οι φιλοξενούμενοι είχαν κυριαρχήσει στη μάχη των ριμπάουντ (ειδικά στα επιθετικά) αλλά δε μπορούσαν να τελειώσουν τις φάσεις κάτω από το καλάθι...
Η πρώτη μάχη λοιπόν δόθηκε. Τα πρώτα συμπεράσματα βγήκαν στη φόρα, αλλά ο ορίζοντας των τριών ή έξι ακόμα αγώνων δε μας επιτρέπει να δείξουμε φανερά με το δάχτυλο τον επόμενο πρωταθλητή. Το προβάδισμα είναι στα χέρια της παρέας του Κάρι, η οποία δείχνει πιο δουλεμένη, πιο ισορροπημένη σε άμυνα και επίθεση και πιο... άνετη!
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου