Καθώς πέφτει το σκοτάδι, οι σκέψεις γεμίζουν το μυαλό ενός φαντάρου και αυτός χάνεται μέσα στον καπνό του τσιγάρου, σκεπτόμενος μιαν αγάπη που τον περιμένει εκεί έξω... Γράφει, ο «Κλέφτης Έρωτας».
Πολλές φορές όμως, οι σκεψεις βασανίζουν άδικα ένα παλικάρι, γιατί πολύ απλά υπάρχουν οι κοπέλες που θα σε στηρίξουν και αυτές που το μόνο που θα σου κάνουν θα είναι να σου βγάλουν την ψυχή και να σε ρίξουν στα πατώματα, εκεί όπου κοντεύεις να φτάσεις από μόνος σου.
Και ποιος δεν έχει σκεφτεί σε ένα μοναχικό βράδυ του στην σκοπιά είτε σε μια περίπολο ή σε οποιαδήποτε αγγαρεία του στον στρατό, την αγαπημένη του, βασανίζοντας το μυαλό του με αμέτρητες σκέψεις, λυπητερές ή χαρούμενες. Σκεπτόμενος αυτήν που έχει αφήσει πίσω να τον περιμένει και μέσα του σιγοκαίει το πάθος του για αυτή, καθώς θυμάται δικές τους προσωπικές στιγμές, αυτές που κάποτε τον γέμιζαν όλο χαρά.
Αυτό χωρίζεται σε δυο περιπτώσεις, την καλή και την κακή. Όντας «θύμα» της πρώτης, μπορώ να πω με σιγουριά πως το να έχεις σχέση με μια κοπέλα στον στρατό, είναι οδυνηρό, βασανιστικό και συνάμα ένας εσωτερικός «θάνατος» της ψυχής του κάθε φαντάρου. Βέβαια αυτό έχει να κάνει και με την κοπέλα που έχεις να κάνεις. Όταν έχεις πάνω από το κεφάλι σου ένα πιεστικό πλάσμα, που ζηλεύει με το παραμικρό και ψάχνει την κάθε λεπτομέρια για να πιαστεί προκειμένου να σε βγάλει φταίχτη, τότε να είστε σίγουρες κυρίες μου πως ο εν λόγω κύριος δεν θα αργήσει να σας στείλει από εκεί που ήρθατε... Χωρίς πολλές κουβέντες, ίσως και μόνο με τη σιωπή του.
Και αυτό γιατί η πίεση που νιώθει ένας φαντάρος είναι αφόρητη και γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν τη νιώθεις και απ’ έξω από το στρατόπεδο. Όσα μπορεί να έχει ένας φαντάρος στο μυαλό του, παραφουσκώνονται μόνο και μόνο στην ιδεά πως κάτι κακό μπορεί να συμβαίνει στην κοπέλα του, στους δικούς του και αυτός δεν είναι εκεί για να κάνει τίποτα... Γιατί όπως πολύ σωστά είπε κάποτε ένας Λογαχός: «Συγκεντρωθείτε σε αυτό που έχετε να κάνετε στο διάστημα που βρίσκεστε εδώ μέσα και ξεχάστε ότι κι αν γίνεται έξω».
Και αυτό είναι το σωστό στην τελική. Όταν κάθεσαι και σκέφτεσαι, απλά χάνεις το μυαλό σου. Πρέπει να βρεις την δύναμη να ξεχνιέσαι με οποιαδήποτε μικρή μαλακίτσα μπορείς να κάνεις μέσα σε ένα στρατόπεδο. Από το να συζητήσεις με δυο φιλαράκια, μέχρι και να πας να κάνεις αγγαρείες.
Από την άλλη πλευρά κύριοι, θα πρέπει να παραδεχθούμε πως κι εμείς ορισμένες φορές ξεσπάμε πάνω τους όλα όσα τραβάμε στο στρατόπεδο και αυτό είναι άσχημο, γιατί όση κατανόηση και να δείξει μια κοπέλα σε μας, την ίδια ακριβώς θα πρέπει να δείχνουμε και εμείς και να κατανοούμε τον πόνο τους.
Στην τελική παίδες, από το να κάθεστε να κλαίγεστε για έναν χαμένο έρωτα ή για την κοπέλα σας που είναι έξω και ένας θεός ξέρει τι μπορεί να κάνει, απολαύστε το φανταριλίκι και μη το θεωρείτε χαμένο χρόνο. Οκ κακά τα ψέματα, έτσι όπως είναι οργανωμένο το σύστημα είναι χαμένος χρόνος, όμως έχεις πολλά να μάθεις από τους ανθρώπους που θα συναντήσεις εκεί μέσα. Από τον Διοικητή σου, μέχρι τον καραβανά που σου έσπασε τα νεύρα με τα κόμπλεξ του. Αυτά είναι μαθήματα ζωής που θα σου μείνουν για όλη σου τη ζωή και θα μάθεις να χειρίζεσαι διαφορετικά πρόσωπα και καταστάσεις.
Μετά από αυτή τη μεγάλη παρένθεση, θα επιστρέψω στο ζήτημα της μοναξιάς που μπορεί να νιώσει ένας φαντάρος όταν φτάσει στο αμήν, αλλά και στο ψυχολογικό βάρος που μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα μια σχέση άρρωστη. Ξέρω πολλά παλικαράκια που αυτοκτόνησαν και έδωσαν ένα άδικο τέλος στη ζωή τους, επειδή έμαθαν ότι η κοπέλα του τον απατούσε με άλλον. Πρόβλημα της μεγάλε, η ζωή είναι δική σου και δεν αξίζει να την χαραμίσεις και να την χάσει για κανέναν που δεν σε εκτιμά και δεν έχει την υπομονή να σε περιμένει.
Από προσωπική εμπειρία μπορώ να πω πως μια άρρωστη σχέση κατά τη διάρκεια του στρατού, μόνο κακό μπορεί να σου κάνει και να σε ρίξει στα πατώματα. Είναι στο χέρι σου όμως να σηκωθείς, να πεις τέρμα, να δώσεις μια γροθιά που σε πονάνε και να προχωρήσεις παρακάτω. Και θα το δείς το υπόλοιπο της θητείας σου θα το περάσεις ήρεμος... Ναι μεν θα πονάς μέσα σου, αλλά αυτό θα φύγει και θα επέλθει η ψυχική και σωματική ηρεμία που τόσο πολύ χρειάζεσαι στην θητεία σου για να ανταπεξέλθεις.
Βέβαια, υπάρχουν και οι περιπτώσεις οι πιο καλές. Όπου οι κοπέλες δείχνουν κατανόηση στο αγόρι τους, αν και δεν καταλαβαίνουν πλήρως τι περνάει και κάνουν υπομονή (όπως και πρέπει), δεν του δίνουν αφορμές να αισθανθεί χάλια και του δείχνουν κάθε μέρα την αγάπη τους, τονώνοντας του το ηθικό και δίνοντας του μια χαρούμενη σκέψη να έχει στο μυαλό του και όχι βάσανα και πίκρα...
Και οι δυο περιπτώσεις φίλτατε σε κάνουν πιο δυνατό, γιατί μέσα από τα παθήματα παίρνεις της ζωής τα μαθήματα και μαθαίνεις να πολεμάς και να συνεχίζεις, είτε σε προσωπικό είτε σε συναισθηματικό επίπεδο ή σε οτιδήποτε άλλο.
Γι’ αυτό κορίτσια, να δειχνετε σεβασμό στον φαντάρο, να τον πονάτε και να τον σκέφτεστε. Να του δίνετε κάθε μέρα την δύναμη να αντέχει την μοναξιά του, αλλά και τη λύπη που έχει για σας, που δεν μπορεί να σας δει.
Γιατί και ο φαντάρος, χρειάζεται πάνω από όλα κατανόηση...
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου