Ακόμα και τα θαύματα θέλουν την προεργασία τους. Η ονειρική πορεία της Λέστερ η οποία ξεκίνησε ως φωτοβολίδα και κατέληξε σε ένα μεγαλοπρεπέστατο «τέλος καλό...» με την αρωγή του Εντέν Αζάρ είχε αρχή, μέση και τέλος. Γράφει, ο Κώστας Κουτσαυλής.
Η έννοια της λέξης «θαύμα» έχει μια ιδιόμορφη και αμφιταλαντευόμενη σημασία στο μυαλό του καθενός. Συνήθως έχει τις ρίζες της στη θρησκευτική «αργκό» και γι αυτό το λόγο, τα αποτελέσματά και η γνησιότητά της τίθενται υπό αμφισβήτηση.
Στα αθλήματα όμως και ιδιαίτερα στον χώρο του ποδοσφαίρου, μιας «θρησκείας» με πολλούς πιστούς ανά τον κόσμο, η λέξη αυτή χρησιμοποιείται από τους ιεροκήρυκες δημοσιογράφους της κατά κόρον, αγγίζοντας πολλές φορές τα όρια της υπερβολής ως προς τη χρήση της.
Η αλήθεια είναι πως ένα θαύμα μπορεί να προκαλεί εύλογα συναισθήματα στην κοινή γνώμη, ωστόσο εκείνη το βλέπει σαν μια «φωτοβολίδα». Όσο γρήγορα εμφανίζεται, τόσο γρήγορα χάνεται. Κι όμως, ακόμα και τα θαύματα θέλουν την προεργασία τους, αυτή που πολλές φορές δρα παρασκηνιακά. Όπως έγινε και με την περίπτωση της Λέστερ.
Αρχικά, όπως συνέβη και ιστορικά, η εμφάνιση κάθε καινούριας θρησκευτικής λατρείας ερχόταν παράλληλα με τις χαώδεις καταστάσεις που συνέβαιναν σε κάθε κοινωνία.
Οι Προτεστάντες κέρδισαν έδαφος και κόσμο όταν η υπάρχουσα κατάσταση αναφορικά με τον δεσποτικό τρόπο λειτουργίας της τότε Εκκλησίας δημιουργούσε ένα κλίμα βαθιάς δυσπιστίας. Η Λέστερ, έκανε το «μπαμ» ξεπερνώντας τα σημάδια κρίσης που περνούσαν οι παραδοσιακές δυνάμεις της Πρέμιερ Λιγκ καταφέρνοντας να τερματίσει από πάνω τους, φωνάζοντας πως τα πολλά λεφτά δεν χτίζουν ομάδες.
Έπειτα, κάθε νέο θρησκευτικό ρεύμα, αναζητά τον καθοδηγητή, τον απόλυτο ηγέτη της. Ο Ρανιέρι, με τη φλεγματικότητα, την εμπειρία αλλά και την έμφυτη ηρεμία του, εφάμιλλη ενός Γκάντι, πήρε την ομάδα από το χεράκι περπατώντας μίλια ολόκληρα μέχρι τη δική τους, προσωπική δικαίωση κόντρα στα προγνωστικά.
Ο Ρανιέρι όμως, δε θα μπορούσε να είχε καταφέρει τίποτα χωρίς τα πρωτοπαλίκαρά του, τους προφήτες του. Ένα ρόλο που ανέλαβαν να επιτελέσουν οι Βάρντι, Μαχρέζ, Καντέ και Μόργκαν, ο οποίος ομοιάζει με το ρόλο του Ματθαίου, του Λουκά, του Πέτρου και του Παύλου. Κάθε γκολ τους, μια σελίδα στα δικά τους «Ευαγγέλια».
Εμείς, οι λοιποί κοσμικοί, είδαμε μόνο τα αποτελέσματα πολλών μικρών θαυμάτων, τα οποία με μαθηματική ακρίβεια οδήγησαν στο σημερινό και απείρως ενδοξότερο. Ο Εντέν Αζαρ, αν και έμμεσα αλλαξοπίστησε, βοήθησε με το γκολ του να πέσουν οι τελικές υπογραφές σε μια από τις μεγαλύτερες και ομορφότερες ποδοσφαιρικές εκπλήξεις που συνέβησαν ποτέ.
Το ποδόσφαιρο βυθίζεται όλο και περισσότερο στα «αμαρτήματα» της επιφανειακής προσέγγισης. Λεφτά λεφτά λεφτά και πάλι λεφτά. Τα χρήματα η βάση των πάντων. Όμως η Λέστερ με τα κατορθώματά της, έδωσε λίγη ζωή ακόμα στα πρόσωπα όλων εκείνων των ρομαντικών, οι οποίοι στο περιβάλλον της σαπίλας που ζουν, στηρίζονται από αυτές τις ιστορίες που λειτουργούν σαν μπαταρίες στο δικό τους «ξεφτισμένο» βηματοδότη.
Η ιστορία που έγραψε η Λέστερ μπορεί να χάσει την αίγλη της με το πέρασμα του χρόνου, καθώς η κορυφή συνηθίζει φέρεται ανελέητα σε όποιον δε συμβαδίζει με τα θέλω της. Μπορεί στην πορεία να εμφανιστούν άπειροι «άπιστοι Θωμάδες» και να μιλάνε για ντοπαρισμένους παίκτες, για στημένους αγώνες και λοιπές «ομορφιές». Εδώ καλά καλά εμείς που μείναμε έκθαμβοι από τα κατορθώματά τους στο γήπεδο είχαμε τις αμφιβολίες μας μέχρι ο Κλάτενμπεργκ να σφυρίξει τη λήξη στο «Στάμφορντ Μπρίτζ»!
Ακόμα όμως κι αν όλα αυτά συνέβησαν σε αυτούς τους μικρούς Γολιάθ με τα μπλε, πόσο ικανά είναι άραγε ώστε να γκρεμίσουν μια υπέροχη ιστορία; Ποιος είναι άλλωστε ικανός, ποιος τολμά να χαλάσει όμορφα παραμύθια όπως αυτό;
* Ο αναγνώστης της σελίδας μας, Βασίλης Ριζάκης, μας ζήτησε να γράψουμε κάτι για την πορεία Λέστερ, πριν από πολύ καιρό. Περιμέναμε ίσως την κατάλληλη στιγμή για να κάνουμε πράξη την επιθυμία του! Γι' αυτό το λόγο, το παρόν άρθρο είναι αφιερωμένο σε εκείνον...
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου