Οι τακτικές του Κοντονή, οι δικαιολογίες του Ολυμπιακού, το «θέλω» της ΑΕΚ, ο αξεπέραστος Τσόρι Ντομίνγκεζ και η... «ΑΕΚτζίδικη καρδιά» του Στέλιου Μανωλά. Γράφει στο Mix This, ο Κώστας Τάτσης.
Κύπελλο λοιπόν. Πανάξιο, χωρίς πολλά λόγια και πάνω απ’ όλα αντρικό. Η ΑΕΚ επέστρεψε για τα καλά. Μπορεί η φετινή της πορεία να είχε πολλά σκαμπανεβάσματα, όμως αυτό που κατάφερε είναι κάτι το απίστευτο. Δεν είναι και λίγο να κερδίζεις την καλύτερη ομάδα της Ελλάδας. Δεν είναι και λίγο να σηκώνεις ένα κύπελλο.
Εξαρχής το παιχνίδι ήταν... σούπα. Μιλάμε για τρομερή κακοποίηση των ματιών μας. Όχι, δεν ξέχασαν οι παίκτες να παίζουν. Όχι, δεν είναι «άμπαλοι» όπως πολλοί έτρεξαν να πουν. Όχι, δεν έφταιγε ο Σίλβα που έβαλε τους «δευτεροκλασάτους» παίκτες του. Έφταιγε το γεγονός ότι οι παίκτες, πέραν του κινήτρου για την κούπα, ΔΕΝ είχαν αυτό της έδρας. Ο Κοντονής δεν είναι μαλάκας, όσο και αν το ισχυρίζονται κάποιοι. Δεν διέκοψε κανένα κύπελλο επειδή του «κάπνισε». Ήταν ο πρώτος, μετά από τόσα χρόνια, που προσπάθησε, με ομολογουμένως «προπολεμικές» τακτικές, να πατάξει το... κακό από τον αθλητισμό. Είτε σας αρέσει, είτε όχι, αυτός ο τελικός μας άξιζε. Χωρίς κόσμο (λέμε τώρα), χωρίς φωνές, χωρίς συνθήματα, χωρίς πειράγματα.
Στα αγωνιστικά τώρα, ο Ολυμπιακός ήταν κατώτερος των περιστάσεων. Ναι, η απραξία έπαιξε σημαντικό ρόλο. Αλλά μάγκα μου, είσαι ο πρωταθλητής. Είσαι η καλύτερη, με διαφορά, όσο κι αν πονάει κάποιους, ομάδα την Ελλάδα. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Ο Σίλβα δεν ξεκίνησε Ντουρμάζ, Πάρντο, Καμπιάσο, Τσόρι. Οι υπόλοιποι, δεν μπορούσαν να αποδώσουν; Δεν είχαν κίνητρο να κερδίσουν ένα κύπελλο; Ναι, ο Πορτογάλος φέρει μερίδιο ευθύνης. Όχι, δεν πέφτει όλο πάνω του. Αυτά που κατάφερε φέτος στο λιμάνι είναι αξιοθαύμαστα και, όπως και να το κάνουμε, έχει λαμπρό μέλλον.
Η ΑΕΚ από την άλλη, είχε κάτι που στους Πειραιώτες έλειψε. Το «γυαλισμένο» μάτι. Οι «Ενωσίτες» ήξεραν πως όταν παίζεις ένα και μοναδικό ματς, ο όρος του φαβορί παύει αυτομάτως να υφίσταται. Σίγουρα οι «κιτρινόμαυροι» δεν διαθέτουν το ρόστερ που έχει η ομάδα του Μάρκο Σίλβα. Όμως, σήμερα, όπως και στα περισσότερα ντέρμπι, έκανε αυτό που έπρεπε. Πάλεψε με ό,τι είχε. Πίστεψε περισσότερο και τελικά δικαιώθηκε. Ο Μανωλάς ήξερε τι έκανε. Προπονητής έμπειρος μπορεί να μην είναι. Παίκτης μπορεί να ήταν άστατος. Όμως απόψε, απέδειξε πως είναι ένα κύριος και το κύπελλο αυτό το τρόπαιο είναι η ανταμοιβή του. Μακάρι ο επόμενος να πάρει λίγη από την «ΑΕΚτζίδικη καρδιά του».
Κλείνοντας, ας αναφερθούμε στον πρωταγωνιστή της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού. Από την «Ένωση» ξεχώρισε ο Ράφικ Τζεμπούρ. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αξία του. Αν και φέτος βαριέται να... περπατήσει, αυτό δεν αναιρεί όσα έχει καταφέρει. Είναι παίκτης ψυχολογίας και φάνηκε στο χορτάρι του ΟΑΚΑ. Χρειάστηκε... μισή ευκαιρία για να σκοράρει. Αν είχε λίγο μυαλό παραπάνω στο κεφάλι του, θα είχε καταφέρει ακόμη περισσότερα πράγματα. Επίσης, το ότι δεν πανηγύρισε τον... τιμά εκατό φορές!
Ο άλλος που πραγματικά ΠΡΕΠΕΙ να σχολιάσουμε, είναι ο Τσόρι Ντομίνγκεζ. Και αυτός με τη σειρά του, είναι ένας εκπληκτικός παίκτης. Μπορεί να σηκώσει στις πλάτες του ολόκληρη ομάδα. Το καταλάβαμε άλλωστε, αφού ήταν Ο ΜΟΝΟΣ που πάλευε στο «Σπύρος Λούης». Ο ΜΟΝΟΣ που ήξερε που βρισκόταν και δεν είχε το μυαλό του στη... Μύκονο και τη Σαντορίνη. Εκτός από εξαιρετικός ποδοσφαιριστής όμως, είναι και ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Το φιλί στο χέρι της κόρης του Μπουονανότε αποδεικνύει πως είναι ένας πραγματικός κύριος των γηπέδων. Σεβασμός μέχρι... τέλους!
Η ΑΕΚ το άξιζε το κύπελλο και με το παραπάνω. Το «ερχόμαστε» έγινε «ήρθαμε» και το όνειρο παίρνει σάρκα και οστά. Δεν ξέρω αν είναι μοναδικό να είσαι ΑΕΚ. Ξέρω όμως πως, σήμερα, είναι ωραίο να είσαι ΑΕΚ. «Την καρδιά άμα ρωτήσεις θα σου πει... μονάχα Ένωσις».
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου