Το χειροκρότημα του κόσμου στο τέλος της αναμέτρησης με την ΤΣΣΚΑ δείχνει ωρίμανση. Περίεργη για τον ψυχισμό του ανυπόμονου, στο πρόσφατο παρελθόν, μπασκετικού κοινού της ομάδας. Είναι από τα καλά -ίσως το πιο καλό- που κατάφερε αυτή η ομάδα από το 2012 και μετά. Γράφει, στη στήλη «Telebabis», ο Μπάμπης Λάμπρου.
Αυτό ήταν. Το «βάσανο», όπως εξελίχθηκε φέτος για τον Ολυμπιακό το Top 16, έλαβε τέλος. Τα κεφάλια μέσα, που λένε, τώρα. Και όταν λέμε «μέσα», εννοούμε στο… εσωτερικό, αφού στο εξωτερικό τα εμπόδια που βρήκαν μπροστά τους οι «ερυθρόλευκοι» αποδείχθηκαν ανυπέρβλητα. Τα περισσότερα εξ αυτών τα έβαλαν οι ίδιοι στους εαυτούς τους, κάποια τα τοποθέτησε η κακούργα η ζωή, αλλά πολλά μπήκαν και από αντιπάλους που αποδείχθηκαν καλύτεροι.
Απολογισμούς έχετε διαβάσει πολλούς, ήδη. Αν και τελευταία παρατηρείται μία τάση για ανασύνταξη ενόψει πρωταθλήματος. Δυστυχώς ή ευτυχώς, έτσι είναι. Όσοι ορέγεστε αίμα, μπορείτε, ή μάλλον πρέπει, να κάνετε υπομονή κάποιες εβδομάδες ακόμη. Μέχρι να κριθεί ο πρωταθλητής.
Ένας τίτλος, στον όποιον καλώς έχουν στρέψει την προσοχή τους όλοι στους Πειραιώτες, ωστόσο, σε περίπτωση που κατακτηθεί, δεν θα πρέπει να «μακιγιάρει» τις όποιες αδυναμίες που εμφανίστηκαν φέτος στο παρκέ και τα λάθη που έγιναν. Τα κρατάς στο πίσω μέρος του μυαλού σου, τα σημειώνεις αν θες γραπτώς σε ένα σημειωματάριο, το οποίο όμως βάζεις στο συρτάρι μέχρι το τέλος της σεζόν.
Οι μεγάλες ομάδες δεν έχουν το δικαίωμα να χαρούν ή να κλάψουν τη μοίρα τους, έως ότου παίξουν το τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς. Μέχρι τότε, είναι υποχρεωμένες να παλεύουν για όσους στόχους έχουν μπροστά τους. Το χειροκρότημα του κόσμου στο τέλος της αναμέτρησης με την ΤΣΣΚΑ δείχνει ωρίμανση. Περίεργη για τον ψυχισμό του ανυπόμονου, στο πρόσφατο παρελθόν, μπασκετικού κοινού της ομάδας. Είναι από τα καλά -ίσως το πιο καλό- που κατάφερε αυτή η ομάδα από το 2012 και μετά.
Μην ανησυχείτε, αλλαγές το καλοκαίρι θα γίνουν πολλές, κατά πάσα πιθανότητα. Εδώ γίνονταν ακόμη και στις πολύ επιτυχημένες χρονιές, δεν θα γίνουν τώρα; Θα γίνουν ακόμη κι αν έρθει το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα. Για έναν και μόνο λόγο. Ο Ολυμπιακός δεν έχασε (στην Ευρώπη) απλά, έχασε με τρόπο που δεν είναι στο DNA του. Έπεσε αμαχητί στα περισσότερα εκτός έδρας παιχνίδια κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το καταπιεί αμάσητο κανείς μέσα στην ομάδα. Πρωτίστως οι «παλιοί» παίκτες, που με πολύ κόπο, «σφυρηλάτησαν» τον χαρακτήρα, του οποίου γίνεται μνεία συχνά - πυκνά. Αυτή η προσωπικότητα οφείλει να βγει τώρα στο προσκήνιο. Ώστε να επιτευχθεί ο πιο σημαντικός στόχος της σεζόν και να γίνει με μεγαλύτερη ηρεμία ο απολογισμός και ο σχεδιασμός της επόμενης χρονιάς το καλοκαίρι.
Με παρόντα, φυσικά, τον Γιάννη Σφαιρόπουλο. Τον άνθρωπο, που παρ’ όλα τα λάθη του, αξίζει ασυζητητί μία δεύτερη ευκαιρία να αποδείξει αν α) έμαθε από αυτά και β) μπορεί να «χτίσει» κάτι καλό, παρά τις όποιες αντιξοότητες προκύψουν, και δεν αποτελεί απλά έναν άριστο διαχειριστή, που πέρυσι τα έκανε σχεδόν όλα άψογα.
Και παρόντα, βεβαίως, τον Βασίλη Σπανούλη. Τον αρχηγό που το καλοκαίρι θα ηρεμήσει, θα ξεκουραστεί και θα δει τι πρέπει να αλλάξει και ο ίδιος για να βοηθήσει τον Ολυμπιακό να παραμείνει εκεί που ο ίδιος, εν πολλοίς, τον οδήγησε.
Αλλά είπαμε, περισσότερες λεπτομέρειες για την επόμενη ημέρα, δεν πρέπει καν να υπάρχουν στο μυαλό των πρωταγωνιστών. Μία πρώτη ιδέα, ναι, για να αναλυθεί όταν πρέπει. Τώρα, ηρεμία, επιστροφή ή έστω συντήρηση των τραυματιών και πλέι οφ. Περιμένοντας - λογικά- τον βελτιωμένο Παναθηναϊκό, που θα δώσει αργότερα τα δικά του παιχνίδια στην Ελλάδα, ελέω ευρωπαϊκής συνέχειας.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου