Δεν είναι Παλαιστίνιοι. Δεν είναι Ισλαμιστές. Δεν είναι μαύροι ή άσπροι. Δεν είναι χριστιανοί ή μουσουλμάνοι. Δεν είναι Έλληνες, Ρώσοι, Ουκρανοί ή Σύριοι. Είναι άνθρωποι. Άνθρωποι που σκοτώνουν ανθρώπους. Του Κώστα Τάτση.
Ξυπνάς το πρωί, με τη διάθεση στο τέρμα. «Τέλεια μέρα, θα πάνε όλα σούπερ», σκέφτεσαι. Αμ δε. Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελά. Σοφή κουβέντα. Λίγα δευτερόλεπτα μετά τη σκέψη μου, ήρθε ειδοποίηση από την Guardian στο κινητό. «Τρομοκρατική επίθεση στις Βρυξέλλες. Εκρήξεις στο αεροδρόμιο». Προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι συμβαίνει. Κάθομαι στον καναπέ και σκέφτομαι. Τι να σκεφτώ όμως; Με τι μυαλό; Με τι... κεφάλι;
Φευγοντας από το σπίτι, η σκέψη πάει στη Μαρία. Τη συντάκτρια του Mix This και πολύ καλή μας φίλη, η οποία σπουδάζει στο Βέλγιο. Έπειτα, όλους αυτούς που έζησαν από κοντά τη στιγμή αυτή. Όλους αυτούς που χάθηκαν (34 μέχρι στιγμής). Κάθεται ο κάθε... τυχάρπαστος και βρίζει μετανάστες και πρόσφυγες. «Ήρθαν αυτοί και έγιναν όλα». Πόσο μυαλό θέλει να καταλάβει κάποιος ποια είναι η πραγματικότητα; Πόσο μυαλό χρειάζεται για να συνειδητοποιήσουμε όλοι, πως αυτού του είδους η νοοτροπίες μας έφεραν εδώ που είμαστε; Πολύ, απ’ ότι φαίνεται.
Ασχολούμαστε με το αν αυτός που έβαλε τη βόμβα είναι Εβραίος, τζιχαντιστής, Αμερικανός, Έλληνας ή... Τούρκος. Κανείς δεν κοιτά το προφανές. Άνθρωποι είναι όλοι. Άνθρωποι ρε φίλε, που σκοτώνουν ανθρώπους. Είτε γιατί είναι διαφορετικοί, είτε γιατί είναι «ανώτεροι», είτε γιατί είναι άδικοι. Μια βόμβα, 50 θάνατοι, θα φέρουν την «άνοιξη». Οι νεκροί θα φέρουν πίσω τους νεκρούς του παρελθόντος. Θα επαναφέρουν στη θέση της την... χαμένη τιμή κι αξιοπρέπεια. Έχουμε 2016 και ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν τους άλλους να πεινούν. Το έχω ξαναγράψει. Θα το γράφω μέχρι να το συνειδητοποιήσει... ένας! Μάλλον θα το γράφω μια ζωή, δίχως αντίκρισμα.
Έχεις βέβαια, και τους βλάκες των social media. «Είμαι εντάξει, δεν έπαθα τίποτα από την βομβιστική επίθεση», γράφει το ζώο που μένει στο Γαλάτσι. Παίζετε με τις ψυχές των ανθρώπων. Δεν το καταλαβαίνετε. Έτσι είναι όμως. Έτσι θα είναι για πολλά χρόνια. Μυαλό δεν βάζουμε. Όσο μας «δηλητηριάζουν» και δεν το παίρνουμε χαμπάρι.
Δεν ξέρω αν αυτό βοηθήσει τον οποιονδήποτε. Προσεύχομαι για τους ανθρώπους στις Βρυξέλλες. Προσεύχομαι και για τους πρόσφυγες σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Προσεύχομαι πάνω απ όλα, για τον άνθρωπο. Εκείνον, που αν δεν τον έκανες σκουπίδι, δεν θα είχαμε όλα αυτά τα θλιβερά μαντάτα. Κρίμα. Κρίμα κι άδικο...
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου