Ο Χρήστος Βαρδάτσικος τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση, βλέποντας πως η επικαιρότητα δεν τον αφήνει ποτέ παραπονεμένο. Τι κοινό έχουν οι οπαδοί με τον Αντετοκούνμπο και η Μπαρτσελόνα με τη Λέστερ; Οι απαντήσεις βρίσκονται εντός κύριοι...
-Τα λέγαμε και απο το καλοκαίρι, αλλα αυτή η άτυπη ''ιεραρχια'' στους κόλπους της Εθνικής μπάσκετ της κάνει μεγάλο κακό. Οι δημοσιογράφοι την προστατεύουν για να τα έχουν καλά με τις βεντέτες, αλλά επειδή υποπτεύομαι βάσιμα ότι οι παλιοί δεν έχουν δει με καθόλου καλό μάτι την έκρηξη του Αντετοκουνμπο, προβλέπω σύντομα άσχημες εξελίξεις μπροστά η πίσω από τις κουρτίνες. Ελπίζω βέβαια να του δίνουν και καμία φορά τη μπάλα-που πέρυσι μάλλον τους ξέφυγε.
-Δε χρειάζεται μεγάλη σοφία για να αντιληφθείς κάποια πράγματα, αρκεί να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά όταν ασχολείσαι με κάτι. Το ότι ο πυρήνας των οργανωμένων είναι στην ουσία συμμορίες του κοινού ποινικού δικαίου που πολύ θα ήθελαν (για ευνόητους λόγους)- όταν τελικά συλλαμβάνονται- να εμφανίζονται με το μανδύα του ''οπαδού'', αντί του ''εμπόρου ναρκωτικών'' ή του ''μπράβου'', μπορεί να φοβίζει τους δημοσιογράφους να το λένε, αλλά όχι ότι δεν ισχύει κιόλας. Και στην Ελλάδα ειναι σχετικά νεα μόδα. Ας ρωτήσουν τους Γιουγκοσλάβους που τα έκαναν αυτά από το 70 ακόμα. Συν του ότι η εισχώρηση πολλών αλλοδαπών στις τάξεις τους έχει αναβαθμίσει και το οπλοστάσιο.
-Δεν ξέρω αν αυτή η Μπαρτσελόνα είναι καλύτερη από την αντίστοιχη του Γκουαρδιόλα, είμαι σίγουρος όμως ότι είναι πολύ πιο ευχάριστη στο μάτι. Όταν όμως καταφέρνεις να γίνεσαι άκρως επικίνδυνος, επιτιθέμενος μόνο με τρεις παίκτες έχοντας επτά να τους καλύπτουν, λογικό είναι και η άμυνά σου να είναι συμπαγής.
-Βαρέθηκα να γράφω για τη Λίβερπουλ προ Κλοπ, ας γράψω και τώρα που έχουμε ένα σαφές δείγμα από τη ζωή μαζί του. Δεν ήταν το πρόβλημα της ο προπονητής. Όταν έχει στις τάξεις της παίκτες που θα έχουν αδιαπραγμάτευτη θέση στην ενδεκάδα των ανταγωνιστών της (ζήτημα να υπάρχουν 1-2 τώρα) τότε θα μπορεί να διεκδικεί το πρωτάθλημα με συνέπεια. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, θα είναι του ύψους και του βάθους.
-Όπως είχα γράψει όταν πήγαινε χάλια, η Γιουβεντους τελικά θα συνερχόταν. Έκανε εξαιρετικές μεταγραφές παρότι πήρε διαφορετικου τύπου ποδοσφαιριστές απο αυτούς που αντικατέστησαν. Φοβερή η επιλογή του Ντιμπαλα, μιας που η Γιούβε 40 σχεδόν εκατομμύρια (με εύλογα μπόνους) δεν έχει δώσει για κανέναν τα τελευταία χρόνια, πόσο μάλλον για ποδοσφαιριστή από μικρομεσαία ιταλική ομάδα. Και βέβαια, όπως δεν είχα γράψει τότε, η Τσέλσι τελικά δε συνήλθε ποτε.
-Αν άλλη ομαδα απο τις μικρομεσαίες του αγγλικού πρωταθλήματος είχε το ρόστερ της Λέστερ, θα έκανε απλά μια καλη πορεία. Εδώ μιλάμε για ένα σύλλογο ακομπλεξάριστο, με ακομπλεξάριστο ιδιοκτήτη, που για να εκτιμήσεις τα κατορθώματα της πρέπει να ξεκινήσεις από το 2009, όταν ήταν η μόνη απο τις πολλές βαριές φανέλες που έπεσαν στην τρίτη κατηγορία που ανέβηκε άμεσα και με συνοπτικές διαδικασίες. Respect στον πρώην ιδιοκτήτη της (όπως και πολλών άλλων αγγλικών ομάδων) Μίλαν Μανταριτς για τον τρόπο που αναδεικνύει παρηκμασμένες δυνάμεις. Περιμένω σύντομα θαύματα μικρότερης εμβέλειας όμως, απο τη Σεφιλντ Γουενσντει.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου