"White Oscars". Μπορεί στην Ελλάδα να μην έγινε νούμερο ένα θέμα συζήτησεις στις "τάξεις" των σινεφίλ, παρά ταύτα συζητιέται πλατιά σε όλοκληρο τον πλανήτη. Διακρίσεις στο Hollywood ή ζήτημα προσέλκυσης δημοσιότητας; Η Ελένη Ριζάκη θα αποπειραθεί να αποκρυπτογραφήσει ορισμένες πλευρές για λογαριασμό του Mix This.
Με την φράση που κοσμεί το κείμενο ως τίτλος, αποφάσισε ο συντάκτης του άρθρου του CNN, να καυτηριάσει το "White Oscars", το κίνημα που ξέσπασε με την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων για τα φετινά Όσκαρ κι έχει προκαλέσει πανικό στο Hollywood. Την πρωτοβουλία να γράψω για αυτό το θέμα μου την έδωσαν δύο πράγματα: ένα σχετικό άρθρο του Παναγιώτη Τιμογιαννάκη και τα ίδια τα "White Oscars" και το πώς συνδέονται με τα βραβεία.
Όλα ξεκίνησαν από τη Jada Pinkett Smith, συζύγου του ηθοποιού Will Smith, η οποία στις 16 Ιανουαρίου, αναφερόμενη στα Όσκαρ έθεσε στο λογαριασμό της στο twitter το ερώτημα: «αν οι έγχρωμοι πρέπει να αποφύγουν να συμμετάσχουν όλοι μαζί». Στη συνέχεια, στις 18 Ιανουαρίου δημοσίευσε στο facebook ένα video-απάντηση, αφιερωμένο στο Martin Luther King, όπου εν ολίγοις προτείνει ένα μποϊκοτάζ στα βραβεία κι ανακοινώνει την απουσία της από την Οσκαρική βραδιά. Ένθερμους υποστηρικτές βρήκε στα πρόσωπα του συζύγου της –προφανώς- και του σκηνοθέτη Spike Lee.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθώ στο γεγονός πως, ο κ. Τιμογιαννάκης ενστερνίζεται την άποψη πως όλο αυτό είναι απλά ένα παιχνίδι δημοσιότητας και το δικαιολογεί μέσα από συμβάντα της επαγγελματικής του εμπειρίας ως κριτικός κινηματογράφου. Εγώ θα συμφωνήσω μαζί του αλλά ποιος και γιατί χρειάζεται τη δημοσιότητα; Μήπως τα Oscar; Μήπως η οικογένεια Smith; Πιστεύω κι οι δύο, ο καθένας για δικούς τους λόγους.
ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑΣ(;)
Ας ξεκινήσουμε με τους Smith. Φέτος, ο Will Smith έπαιξε στην ταινία Concussion, η οποία σύμφωνα με τις κριτικές ήταν μέτρια. Την ταινία ομολογώ δεν την έχω δει -γι’ αυτό δε θα την κρίνω προσωπικά- αλλά η πλειοψηφία μιλάει για έναν πολύ καλό Will Smith, εξού κι η υποψηφιότητά του για Χρυσή Σφαίρα. Για Oscar όμως δεν προτάθηκε, όπως δεν προτάθηκαν κι οι επίσης οι - μελαψοί - σεναριογράφος και πρωταγωνιστής του Creed. Μέχρι εδώ η κυρία Smith έχει δίκιο. Όμως, αν προτεινόταν ο Will Smith, η σύζυγός του θα ευαισθητοποιούταν το ίδιο και για τους προαναφερόμενους ή γενικά για τους διαφορετικής εθνικότητας συναδέλφους του;
Από την άλλη έχουμε την Ακαδημία και τα βραβεία της. Η Ακαδημία, στο πέρασμα των χρόνων έχει κατηγορηθεί πολλές φορές ως ρατσιστική κι ομοφοβική. Η αλήθεια είναι πως φέτος τα βραβεία είναι τα πιο «άσπρα» στην ιστορία τους από το 1998 και μάλιστα για δεύτερη συνεχή χρονιά. Γι’ αυτό η Cherryl Boone Isaacs, η πρώτη έγχρωμη διευθύντρια της Ακαδημίας σε δήλωσή της υποσχέθηκε περισσότερη αναγνώριση στους έγχρωμους καλλιτέχνες στο μέλλον. Όμως, ας μην ξεχνάμε πως το 2014 οι συντελεστές κι η ίδια η ταινία «12 Χρόνια Σκλάβος» ήταν οι νικητές της οσκαρ-ικής βραδιάς, ο Will Smith έχει κερδίσει 2 Όσκαρ κι αν το πάμε λίγο παραπέρα πέρυσι ο Jared Leto κέρδισε Όσκαρ για το ρόλο μιας "τρανσέξουαλ"! Κι έχουμε κι... άλλα, πιο παλιά παραδείγματα αλλά δε θα τα αναφέρω γιατί δε θα τελειώσουμε ποτέ. Επομένως, όλες αυτές οι κατηγορίες περνάνε και δεν ακουμπάνε την Ακαδημία. Αντίθετα, όλη αυτή η αρνητική διαφήμιση ίσως να κάνει περισσότερο καλό παρά κακό και κανείς δε θα τα μποϊκοτάρει γιατί όλοι θα θέλουν να δουν πώς θα σχολιάσει αυτό το κίνημα ο επίσης έγχρωμος παρουσιαστής τους, Chris Rock, στον εισαγωγικό του μονόλογο ή κατά τη διάρκεια της βραδιάς.
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
Νομίζω πως αντιλαμβανόμαστε τα βραβεία της Ακαδημίας με έναν εντελώς λάθος τρόπο.
Πρώτον νομίζουμε ότι τα Όσκαρ έχουν πρότυπα. Ο Ricky Gervais στον εισαγωγικό του μονόλογο ως παρουσιαστής των Χρυσών Σφαιρών, αναφερόμενος στην Kate Winslet που ήταν τότε προτεινόμενη για το “The Reader” είχε πει: «Αν θες να πάρεις Όσκαρ κάνε μια ταινία για το Ολοκαύτωμα».
Δεύτερον, προσπαθούμε να εξηγήσουμε τα Όσκαρ μέσα από τις υποψηφιότητες. Σκεφτόμαστε τι μηνύματα μπορεί να στέλνουν, αν οι υποψηφιότητες είναι ρατσιστικές, εθνικιστικές, ομοφοβικές κλπ. Όλα αυτά όμως δεν έχουν λογική. Γιατί δε συμβαίνει το ίδιο με τις Κάννες, για παράδειγμα; Γιατί τα Όσκαρ είναι θύματα της δημοτικότητας, του εμπορίου και βρίσκονται στην καρδιά της κινηματογραφικής βιομηχανίας και μπορεί αυτό να είναι το βασικό πρόβλημα των βραβείων και της ίδιας της Ακαδημίας.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου