Θεωρητικά, ο Παναθηναϊκός έχασε ένα ματς όπως έχει χάσει και τα υπόλοιπα τέσσερα μέχρι στιγμής στην Ευρωλίγκα, δηλαδή στις λεπτομέρειες. Πρακτικά όμως, επειδή η ήττα προήλθε από τον «αιώνιο» Ολυμπιακό, αναγκαζόμαστε να δούμε τα πράγματα αλλιώς, ενώ -βασικά- δεν θεωρείται πως πρέπει, Νοέμβρη μήνα. Του Κώστα Κουτσαυλή
Η επιλογή του τίτλου προέρχεται από ένα αγαπημένο τραγούδι του Τριαντάφυλλου. «Καλά μας κάνεις και μας ταλαιπωρείς, συνέχισέ το μπορείς, μαζί σου όλα τα ρισκάρω...» λέει το ρεφρέν, το οποίο μέσες άκρες εφάπτεται τέλεια σε όσα συμβαίνουν στον φετινό Παναθηναϊκό.
Ο τρόπος που ήρθε το 77-79 από το χέρι του Πρίντεζη, δεν είναι άγνωστος στην ομάδα και τους υπόλοιπους, όντας παρόμοιος με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές ήττες του «τριφυλλιού». Όπως ηττήθηκε στη Μόσχα, ηττήθηκε και στη Μαδρίτη. Όπως απώλεσε το διπλό στην Πόλη, έτσι χάθηκε και η νίκη επί του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ.
Αν δεν ήταν στη μέση το όνομα του Ολυμπιακού και η επιτακτική ανάγκη μιας αναγκαίας (για τον κόσμο ιδιαίτερα) εξιλέωσης μετά την 25άρα στο ΣΕΦ πριν από έναν περίπου μήνα, τότε η συγκεκριμένη ήττα θα θεωρούταν από την πλειοψηφία των υπολοίπων ως, ακόμα μια μέρα στη δουλειά, που λέμε...
Ας βάλουμε όμως τα πράγματα σε μια σειρά, προκειμένου να εξηγήσουμε πως στο διάολο προήλθε αυτή η... συντέλεια!
Οι παράγοντες Μπουρούση-Γκιστ
Τις προηγούμενες ημέρες, γινόταν ολοένα και πιο φανερή, η πρόθεση του Τσάβι Πασκουάλ να εντάξει τους δύο αστάθμητους παράγοντες της ομάδας στην «εξίσωση» του ήδη παραμορφωμένου και ολιγομελούς ρόστερ της «πρώτης γραμμής».
Ο Νίκος Παππάς και ο Γιάννης Μπουρούσης, όφειλαν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους να συμμετάσχουν πιο ενεργά στο παιχνίδι της ομάδας. Κι αν ο πρώτος τα κατάφερε, ο δεύτερος πελαγοδρόμησε από τα μισά της πρώτης περιόδου!
Μετά την απώλεια του Τζέιμς Γκιστ, ο Παναθηναϊκός ήταν φανερό πως διέθετε μόλις δύο ψηλούς, βγάζοντας τον «αλλεργικό» εδώ στο παιχνίδι κάτω από τη ρακέτα, Αντώνη Φώτση, εκτός του συγκεκριμένου γκρουπ. Βάσει των φετινών δεδομένων αλλά και της μέχρι τώρα πορείας των Σίνγκλετον και Μπουρούση, οι «πράσινοι» διέθεταν δύο ψηλούς στην επίθεση και 1.5 στην άμυνα.
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος κατάφερε μέσα σε λίγα μόλις λεπτά να ξεχαρβαλώσει τον ευμετάβλητο ψυχολογικά, Καρδιτσιώτη σέντερ, χρησιμοποιώντας τον Κεμ Μπιρτς, ο οποίος εκτέλεσε άψογα πέντε πικ ν' ρολ στην αρχή του αγώνα βγάζοντας off τον Μπουρούση. Ο Πασκουάλ μάλιστα πόνταρε στο match up αυτό καθώς ο «Μπουρού» δεν είχε την παραμικρή ελπίδα απέναντι στον Γιανγκ, λόγω αθλητικότητας.
Έτσι, φτάσαμε στο σημείο να παρατηρούμε πως ο Παναθηναϊκός ό,τι κέρδιζε με τον Σίνγκλετον εντός παρκέ, το έχανε βαθμιαία και πολύ γρήγορα με την παρουσία του Μπουρούση. Τυπικά, ο Πασκουάλ πίστευε στο επιθετικό ταλέντο και σε κάποιο κρεσέντο του Έλληνα διεθνή παίκτη, το οποίο δεν βγήκε ποτέ στο παιχνίδι...
Έπειτα, η απώλεια του Γκιστ δεν ήταν απλά εκτός προγράμματος, αλλά δυσαναπλήρωτη. Από αριθμητικής απόψεως, ο Παναθηναϊκός έχασε 11 πόντους και 5 ριμπάουντ μ.ο στην Ευρωλίγκα χωρίς τον Αμερικανό φόργουορντ. Καθαρά «μπασκετικά», η ομάδα κατέβηκε να παίξει σε ένα ντέρμπι χωρίς έναν από τους πιο παλιούς του ρόστερ, ο οποίος καταθέτει «ψυχή τε και σώματι» στο παρκέ, χύνει τόνους ιδρώτα και μπορεί να μαρκάρει από το «1» μέχρι το «5» κι ας είναι θεωρητικά άτεχνος.
Σκεφτείτε απλά πως μπορεί να λειτουργήσει ένα τηλεκοντρόλ που παίρνει δύο μπαταρίες, αν το αφήσεις μονάχα με τη μία (Καλάθης). Κι όλα αυτά μέσα σε διάστημα 48 ωρών, εκεί που όχι να καλύψεις το οτιδήποτε μπορείς, αλλά ζήτημα είναι αν έχεις καταφέρει να το συνειδητοποιήσεις...
Η διαφορετική εκκίνηση του Ολυμπιακού
Ο Ολυμπιακός πέρασε κι αυτός από μια «μίνι-κρίση» τις τελευταίες εβδομάδες, ιδίως μετά τις ήττες από Γαλατά και ΤΣΣΚΑ. Ωστόσο, οι «ερυθρόλευκοι» έχοντας στις τάξεις τους τον ίδιο προπονητή και τον ίδιο βασικό κορμό την τελευταία τριετία, κατάφεραν να απορροφήσουν σχετικά εύκολα και γρήγορα τους «κραδασμούς» χωρίς τον παραμικρό θόρυβο.
Πολλά ακούστηκαν για τον Γιανγκ και τον Λοτζέσκι τον τελευταίο καιρό. Ο πρώτος πήρε 48ωρη άδεια να κάτσει να σκεφτεί (άγνωστο ακόμη το τι ακριβώς) και ο δεύτερος φημολογείται πως εκφράζει τα παράπονα του στον Σφαιρόπουλο για τον χρόνο συμμετοχής που παίρνει. Τι έκαναν οι δυο τους στο ΟΑΚΑ; Μια τρύπα στο νερό. Έξι πόντους ο ένας (Λοτζέσκι) και τέσσερις ο άλλος...
Ε και; Ο Σπανούλης ήταν (όπως συνηθίζει τον τελευταίο καιρό) εκεί, καταγράφοντας 22 πόντους και 8 ασίστ σε 28 λεπτά συμμετοχής. Ο Πρίντεζης το ίδιο, σημειώνοντας το νικητήριο καλάθι και άλλους 13 πόντους. Ο Χάκετ έβαλε και αυτός το λιθαράκι του, όπως και ο Μπιρτς.
Ο Ολυμπιακός δεν είναι τυχερός που έχει αυτούς τους παίκτες. Δούλεψε για να τους έχει ψυχικά και πνευματικά διαυγείς, μετρώντας άπειρες σφαλιάρες με πολλούς διαφορετικούς τρόπους τον τελευταίο καιρό. Ρωτήστε τον Πρίντεζη και τον Σπανούλη με πόσους διαφορετικούς τρόπους έχουν ηττηθεί στο ΟΑΚΑ. Κι όμως! Υπό την καθοδήγηση του Σφαιρόπουλου το πάθημα έγινε κάποια στιγμή μάθημα, και οι παίκτες του κατάφεραν να αποτινάξουν την ταμπέλα του loser, εκμεταλλευόμενοι βέβαια και τις συνεχόμενες παλινωδίες του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια.
Η χημεία δεν είναι μόνο μάθημα στο γυμνάσιο...
Όπως προαναφέρθηκε, ο φετινός Παναθηναϊκός δεν έχει υποστεί καμία βαριά ήττα στην Ευρώπη, ενώ στην Ελλάδα, το -25 του ΣΕΦ αποτελεί μια πολύ κακή παρένθεση η οποία μπήκε για πολλούς και διάφορους λόγους, για θέματα τα οποία ξεφεύγουν των καθαρά αγωνιστικών.
Ο Παναθηναϊκός, όσο κι αν μας φαίνεται παράξενο πληρώνει έναν συνδυασμό απειρίας, ατυχίας, ανομβρίας και μπλοκαρίσματος, τα οποία αν μπουν υπό έναν κοινό συντελεστή μας βγάζουν τις λεγόμενες «λεπτομέρειες». Αυτό το κλισέ που μπορεί όλοι μας να έχουμε ακούσει ή διαβάσει αλλά να μην καταλαβαίνουμε τι σημαίνει.
Ό,τι γράφτηκε και ισχύει παραπάνω για τον Ολυμπιακό, αυτό ψάχνει να βρει η νέα έκδοση του Παναθηναϊκού. Τη χημεία, την επιμονή σε συστήματα, λεπτομέρειες αλλά τα δικά του «στεγανά».
Μη νομίζει κανείς πως ο Πασκουάλ είναι θαυματοποιός. Μέχρι στιγμής, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να παίξει όσο το δυνατόν καλύτερα τον ρόλο του ψυχολόγου, έχοντας αναλάβει μια ομάδα η οποία δεν είναι δική του, προέρχεται από τραυματικές εμπειρίες εντός και εκτός των τειχών και ψάχνει να βρει τη χαμένη της αίγλη το τελευταίο διάστημα.
Σε παρόμοια κατάσταση βρέθηκε ο Ολυμπιακός το 2009-10. Τότε που είχε μεν κατορθώσει να μαζέψει ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί στην αγορά αλλά δεν κατάφερε ποτέ να το μετατρέψει σε ΟΜΑΔΑ. Όμως εκείνος είχε τον χρόνο να φάει τις σφαλιάρες του και να αναγεννηθεί από τις στάχτες του παίρνοντας πλέον το πάνω χέρι.
Ο Παναθηναϊκός των τελευταίων ετών δεν αφήνει κανέναν να δουλέψει με ηρεμία. Ο πάγκος του είναι ηλεκτρικός και οι απαιτήσεις της διοίκησης δυσβάσταχτες, αν κρίνουμε από τον χρόνο τον οποίο ζητά να μεταφερθούν σε πράξη. Όταν ολημερίς προσπαθείς να χτίσεις ένα έρμο «γιοφύρι» και να συνδέσεις το ένδοξο παρελθόν με το μέλλον, τότε ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να το γκρεμίσεις εν μια νυκτί.
Ελληνοποιήσεις, όχι ελληνοποιήσεις. Σάρωμα της αγοράς για τους καλύτερους που κυκλοφορούν, ή καλύτερα εμπιστοσύνη στα δικά μας παιδιά. Με δικό μας παιδί που ξέρει τα πράγματα (Πεδουλάκης), ή τελικά καλύτερα με κάποιον Ευρωπαίο «γκλαμουράτο» (Πασκουάλ), αφού δοκιμάσουμε πρώτα δύο -ιτς... Κι αν πάλι δεν μας κάτσει ο Καταλανός, ο Φραγκίσκος είναι πάντα εδώ μωρέ... Με Βασίλη Χαραλαμπόπουλο το «7ο»... ή μάλλον άστο, θα πάρουμε τον Τζέιμς. Με Παπαγιάννη που είναι ταλέντο.. αλλά α μπά, έλα εδώ ρε Μπουρούση να μας δώσεις λίγο τα φώτα σου...
Σκεφτείτε τον εαυτό σας να επισκέπτεται ένα τουριστικό γραφείο, με τη διάθεση να πάτε στο «Χ» μέρος για διακοπές. Λέτε στον υπάλληλο τον προορισμό της αρεσκείας σας και εκείνος σας κλείνει ένα αεροπορικό εισιτήριο, καθώς είναι ο ασφαλέστερος και γρηγορότερος τρόπος για να φτάσεις στο μέρος της επιλογής σου.
Στην πορεία εσείς κατεβαίνετε στην πρώτη στάση που κάνει το αεροπλάνο (γιατί το ταξίδι είναι και μακρύ) και αποφασίζετε να πάτε με το τρένο, αλλά πάει δυστυχώς πολύ αργά και τσαντισμένοι επιλέγετε τη λύση του αυτοκινήτου, μέχρι να χαθείτε στου δρόμου τα μισά καθώς δεν γνωρίζετε «γρι» τη διαδρομή...
Αυτός είναι ο Παναθηναϊκός!
Συμπερασματικά...
Ο Ολυμπιακός πήρε το «διπλό« επειδή πλέον ξέρει πως να το κάνει. Ο Παναθηναϊκός έχασε διότι ακόμα δεν έχει βρει τον τρόπο αντιμετώπισης μιας καλοκουρδισμένης μηχανής.
Καθαρά αγωνιστικά, η εικόνα της ομάδας από το -25 του ΣΕΦ στο -2 του ΟΑΚΑ είναι παντελώς αλλαγμένη. Το βράδυ της Παρασκευής ο ελλιπής Παναθηναϊκός έβγαλε αντίδραση, έσφιξε την άμυνά του, προσπάθησε να χτυπήσει εκεί που πονά ο Ολυμπιακός (στα πόδια) και έχασε ένα παιχνίδι στις λεπτομέρειες.
Τυπικά, ΚΑΝΕΙΣ δεν πρέπει να ζητήσει το λόγο από τους παίκτες για την εμφάνισή τους. Πραγματικά έκαναν ό,τι μπορούσαν. Όχι γενικά, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή απέναντι στον συγκεκριμένο αντίπαλό. Αν τους αφήσεις να δουλευτούν και να δουλέψουν, ποιος ξέρει μέχρι που μπορούν να φτάσουν τον Μάη, συνεπικουρούμενοι από 1-2 συμπληρωματικές προσθήκες.
Προσωπικά, προτιμώ να σφαλιαρίζομαι το φθινόπωρο και να πανηγυρίζω στις αρχές καλοκαιριού, διότι τις προηγούμενες χρονιές συνέβαινε το αντίθετο και μετά ψάχναμε να βρούμε από που εμφανίστηκαν τόσες «σκούπες»...
Τι; Είναι πλήγμα στον εγωισμό της ομάδας η ήττα από τον αιώνιο και μάλιστα στο ΟΑΚΑ; Μα συγγνώμη, αυτοί δηλαδή δε μπορούν να παίζουνε μπάσκετ; Πρέπει να είναι προκαθορισμένο το αποτέλεσμα, απλά και μόνο για να ευχαριστήσουμε μερικούς;
Α ναι! Είναι στη μέση ο Ολυμπιακός και από αυτόν απαγορεύεται να χάνουμε, ακόμα κι όταν είμαστε χειρότερη ομάδα από εκείνον...
Συγγνώμη αλλά μάθετε μπάσκετ, ή έστω προσπαθήστε να καταλάβετε το άθλημα. Ο Παναθηναϊκός δεν ηττήθηκε από τον Γκούλιας και τον Αγαδάκο, τον Ζαβρασένκο και τον Χαρίση, αλλά από τον τρις πρωταθλητή Ευρώπης, Σπανούλη, τον δις πρωταθλητή Ευρώπης, Πρίντεζη και τον Μάντζαρη, ο οποίος «γυαλίζει» τα δύο ευρωπαϊκά του καθήμενος στον πάγκο...
Συνέλθετε! Και έχετε υπομονή επιτέλους. Γίναμε λέει «πουτανάκια» του Ολυμπιακού με τρεις συνεχόμενες ήττες, ενώ προπορευόμαστε χιλιόμετρα σε όλους τους τίτλους!
Σεβασμός στον Παναθηναϊκό παν' απ' όλα! Μη γίνεστε πανηγυρτζήδες!...
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου