Παράλληλα του τρίτου ημιχρόνου της επίσημης ευρωπαϊκής πρεμιέρας του Παναθηναϊκού, ο Κώστας Κουτσαυλής πηγαίνει κόντρα με όσους ξεθάβουν τα τσεκούρια του πολέμου «καρατομώντας» νοητικά τους αίτιους αυτής, καταθέτοντας επίσης τη δική του άποψη για όσα είδε στο ματς της «Λεωφόρου».
Δεν έχει σημασία αν σκαμπάζεις πολλά από τα μυστικά της μπάλας. Δε μετράει (πιστέψτε με) το αν μπορείς να ξεχωρίσεις τις διαφορές του 4-3-3 με το 4-2-3-1. Όποιος έχει την τύχη (και την ατυχία παράλληλα) να παρακολουθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο, ακόμα και στις ευρωπαϊκά στολισμένες βραδιές του, κατά 99% θα επιδοθεί στο αγαπημένο σπορ όλων μας.
Το κυνήγι μαγισσών ήταν ένα δημοφιλέστατο «σπορ» που ήκμασε τα πρώτα χρόνια του αποικισμού της Αμερικής, με γενέτειρα το Σάλεμ. Τότε, που η άγνοια των κατοίκων, σε συνδυασμό με τα «φαρμακωμένα» κηρύγματα της εκκλησίας, είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο χιλιάδων γυναικών, με την κατηγορία της τέλεσης μαγείας και σατανιστικών τελετών. Όποια κοπελίτσα ή νοικοκυρά τύχαινε να μαζεύει αρκετά μαντζούνια, ή κληρονόμησε από τους προγόνους της κόκκινη τρίχα, κατέληγε στην πυρά. Φανταστείτε, κάποια στιγμή είχε ξεφύγει τόσο το πράγμα όπου ακόμα και τα έρμα γατάκια έπεφταν πάνω στις πυρωμένες δάδες των αγροίκων...
Σύμφωνα με την κοινή γνώμη, όλοι όσοι ακούμπησαν το χορτάρι της Λεωφόρου Αλεξάνδρας πρέπει να «θανατωθούν» ποδοσφαιρικά. Από τον Αλαφούζο μέχρι τον Εμποκού που δεν έγραψε ούτε λεπτό συμμετοχής. Αν εξαιρέσουμε τον Μάρκους Μπεργκ, ο οποίος έχει τσουβαλιάσει ογδόντα γκολ, οι υπόλοιποι τα ακούνε χοντρά από το σύνολο των φίλων του Παναθηναϊκού.
Κοιτώντας τα δεδομένα με μια ψύχραιμη ματιά, τον Παναθηναϊκό δεν τον πόνεσε η ήττα από τα (ποιοτικότερα) πιτσιρίκια του Άγιαξ. Τον έτσουξε όμως ο τρόπος που ήρθε και η αλληλουχία του διαόλου στην οποία επιδόθηκαν τα πράγματα μετά την ισοφάριση. Όταν τελειώνεις ένα παιχνίδι με εννέα παίκτες και ένα σουτ εντός εστίας, τότε καταλαβαίνεις πως (κακά τα ψέματα) το όλο σκηνικό είχε ξεφύγει από τα όρια της «κανονικότητας».
Το αποψινό ματς είναι από αυτά που λες πως «άλλες 100 φορές να γινόταν, το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό». Αυτό δε συνεπάγεται τη de facto επικράτηση του Παναθηναϊκού, άσχετα αν, σύμφωνα με την παρουσία του το πρώτο ημίωρο, μπορούσε και με άνεση. Η φύση της αναμέτρησης έδειξε πως, πολύ εύκολα, ο φωτεινός πίνακας μπορούσε να εμφανίσει τη λευκή ισοπαλία, το 1-0, το 1-4, το 3-1 και ό,τι σκορ προτιμά ο καθένας τελοσπάντων.
Έπειτα, είναι εντελώς λάθος να υποτιμούμε τους παίκτες του Άγιαξ. Μπορεί όντως να είναι πιτσιρίκια, ωστόσο απέδειξαν για δεύτερη φορά φέτος και μάλιστα σε ελληνικό έδαφος, πως έχουν την απόλυτη αίσθηση του σκοπού και του χρόνου. Όσο εύκολα έχαναν τη μπάλα (και τη γη) κάτω από τα πόδια τους όταν οι «πράσινοι» πίεζαν, άλλο τόσο εύκολα εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο κάθε σπιθαμή χώρου και ευκαιριών που τους δόθηκε, γυρίζοντας τούμπα την αναμέτρηση.
Εν' τέλει, ο Παναθηναϊκός υπέστη μια περίεργη ήττα, στην πιο αλλοπρόσαλλη βραδιά της ευρωπαϊκής ιστορίας του, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα. Δεν είναι ούτε καταδικαστική για το μέλλον του, ούτε βαριά, ούτε η αρχή του τέλους όλων. Όταν αγωνίζεσαι στο γήπεδό σου και δίνεις στον αντίπαλο χώρο αλλά και την ευκαιρία να κάνει το παιχνίδι του, αλλά κυρίως να παίξει «κιθάρα» με το μυαλό σου, τότε καταλαβαίνεις πως το όποιο ζήτημα δεν είναι (απόλυτα) αγωνιστικό, όσο πνευματικό.
Θέλετε η αποχή, θέλετε η απειρία, θέλετε η ατυχία. Πολλές είναι οι αφορμές του στραβοπατήματος, όμως αυτό που φαίνεται είναι πως ο Παναθηναϊκός δεν έχει καταφέρει να αποτινάξει από πάνω του τη λογική του υποδεέστερου, ακόμα κι αν προηγείται στο σκορ, ή έχει στριμώξει στα σκοινιά τον αντίπαλό του. Αυτό το αίσθημα κατωτερότητας εμφανίστηκε σε αρκετά σημεία του αποψινού αγώνα.
- Ο 35άρης Μέστο, μπορεί να μη φτάσει ποτέ σε ταχύτητα το αντίπαλο αριστερό εξτρέμ, αλλά είναι αδιανόητο να υποπίπτει σε ένα τόσο χαζό και αχρείαστο πέναλτι.
- Ο Ουακάσο, παρά τα χίλια δίκια που τον δέρνουν στη φάση της αποβολής του, δε χρειαζόταν να ρίξει κουτουλιά.
- Ολόκληρη η αμυντική γραμμή του Παναθηναϊκού, πλην Μολέδο, δεν πίστεψε ποτέ πως ο Στιλ μπορούσε να πιάσει το πέναλτι, δίνοντας την ευκαιρία στον Κλάασεν να πάρει το ριμπάουντ και να σκοράρει.
- Είναι αδιανόητο να τελειώνεις το παιχνίδι έχοντας μόνο ΕΝΑ σουτ εντός εστίας, απέναντι σε μια άμυνα που δε μπορούσε να μαρκάρει καλά-καλά.
- Είναι τρομακτικό, και δείγμα έλλειψης συγκέντρωσης, το γεγονός πως ο Ιβανόφ δε μπορεί να δώσει μια σωστή μεταβίβαση στα πέντε μέτρα, χαρίζοντας στον Άγιαξ το γκολ της ισοφάρισης...
Ο Παναθηναϊκός διαθέτει ταλέντο και έχει την ευκαιρία να πραγματοποιήσει μια επιτυχημένη σεζόν. Αλλά κάτι πρέπει να γίνει με την ψυχολογία της ομάδας. Όσα καλύπτει και διορθώνει η τακτική, μπορούν να γίνουν σμπαράλια αν το μυαλό δεν είναι 100% στο παιχνίδι, ή αν κυριαρχεί η ασυδοσία. Το «πράσινο» μυαλό παραμένει πειραγμένο...
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου