Γίνεται να κάνεις τον χειρότερο χρόνο όλων των εποχών σε Ολυμπιακούς Αγώνες και να αποθεώνεσαι από 17.000 θεατές;
Φυσικά και γίνεται! Αυτό «έπαθε» και ο Έρικ Μουσαμπανί, από την Ισημερινή Γουινέα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ το 2000.
Στα 21 του χρόνια κολυμπούσε κοντά στις ακτές της Ισημερινής Γουινέας (βαθύτερα δεν πήγαινε εξαιτίας των καρχαριών). Εναν χρόνο πριν τους Αγώνες του Σίδνεϊ, του ανακοινώθηκε πως θα λάμβανε τη wild card που είχε δοθεί στην χώρα του για να εκπροσωπηθεί στην Αυστραλία. Ο Ερικ δεν είχε κολυμπήσει ποτέ του σε πισίνα!
Η κυβέρνηση του επέτρεψε να προπονείται στην πισίνα του πιο καλού ξενοδοχείου της χώρας. Αυτή βέβαια ήταν μόλις 12 μέτρων και ο Ερικ δεν είχε καν προπονητή.
Μετά από ένα χρόνο βρέθηκε στο Σίδνεϊ, έχοντας στην τσέπη του μόλις 50 δολάρια! Ο Μουσαμπανί έδωσε το παρών στον πρώτο προκριματικό των 100μ ελεύθερο. Μαζί του στους βατήρες ήταν ο Νιγηριανός Καρίμ Μπέαρ και ο Φαρκόντ Οπίροβ από το Τατζικιστάν.
Στις εξέδρες υπήρχαν 17.000 θεατές. Ο Μουσαμπανί τα είχε χάσει. Αφού βρήκε το σθένος να βάλει τα γυαλιά του, έσκυψε και περίμενε τον ήχο από τον αφέτη. Οι άλλοι δύο όμως βιάστηκαν και έπεσαν νωρίτερα, με τον Ερικ να κοιτάζει απορρημένος, μην μπορώντας να καταλάβει τι είχε συμβεί.
Τελικά θα κολυμπούσε μόνος του, με αντίπαλο το... χρονόμετρο. Με το που βούτηξε και ο κόσμος είδε το στυλ του, ξέσπασε σε γέλια. Με τι δύναμη να να συνεχίσεις μετά από αυτό; Αλλά αυτός δεν τα παράτησε. Και γι' αυτό δικαιώθηκε στη συνέχεια.
Όσο κολυμπούσε και η ώρα περνούσε, άπαντες σηκώθηκαν και φώναζαν ρυθμικά το όνομα του. Μάλιστα, στα τελευταία 50 μέτρα της επιστροφής, φαινόταν πως δεν θα τερμάτιζε καν. Στο φινάλε ακούμπησε τον τερματισμό με τον απίστευτο χρόνο του 1 λεπτού και 52,72 δευτερολέπτων. Για να κατάλάβετε τη σημασία του χρόνου, ο Ολλανδός Πιέτερ Φαν ντεν Χούγκενμπαντ λίγες μέρες αργότερα, θα έκανε παγκόσμιο ρεκόρ με 48,30!
Τι κέρδισε ο Έρικ Μουσαμπανί; Η πιο διάσημη εταιρεία μαγιό του προσέφερε διαφημιστικό συμβόλαιο και ανέλαβε την προπόνηση του, ενώ είχε και περισσότερες από 100 αιτήσεις τηλεοπτικών καναλιών για συνέντευξη.
Τέσσερα χρόνια αργότερα ο Ερικ ήταν έτοιμος για τους Ολυμπιακούς τη Αθήνας. Μάλιστα είχε κατεβάσει κατά ένα λεπτό τον χρόνο του και είχε κερδίσει τη συμμετοχή του βάσει επίδοσης. Ωστόσο, ένα πρόβλημα με τη βίζα του δεν του επέτρεψε να βρεθεί στο ιστορικό ραντεβού. Εκτοτε τα ίχνη του χάθηκαν.
Ουσιαστικά, το μεγαλύτερο επίτευγμα του Μουσαμπανί ήταν η αποθέωση. Ανάγκασε 17.000 θεατές να σηκωθούν όρθιοι. Σπουδαίος κι ας μην κολυμπάει πια.
ΥΓ: «Το σημαντικότερο στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν είναι η νίκη, αλλά η συμμετοχή», είχε αναφωνήσει το 1896 ο Βαρώνος Πιερ Ντε Κουμπερτέν. Δεν υπάρχει κανείς που να ενσαρκώνει καλύτερα αυτή τη φράση από τον Μουσαμπανί.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου