Μου ‘χουν στερεψει τα «κλισε»...

Η κακή αμυντική λειτουργία, η μαχητικότητα των Γκιστ και Χάντερ, ο «αειθαλής» Διαμαντίδης, η βοήθεια του κόσμου, το «στοίχημα» του Σάλε και ο στόχος του Final Four. Γράφει στο Mix This ο Κώστας Τάτσης.

Ο Παναθηναϊκός πέτυχε άλλη μία νίκη στην προσπάθεια που κάνει για πρόκριση στην επόμενη φάση του Top 16 της Ευρωλίγκας. Η καλύτερη στα... σημεία Λοκομοτίβ Κουμπάν, ουσιαστικά «υποκλίθηκε» στο μεγαλείο του... σερίφη με τα έξι αστέρια. «Υποκλίθηκε» σε μια ομάδα που όλοι είχαν ξεγραμμένη. Η οποία όμως, ποτέ δεν τα παράτησε και δικαιώθηκε στο έπακρο.

Οι παράγοντες της μεγάλης αυτής επικράτησης, πολλοί. Ο κόσμος εξαιρετικός. Πίστεψε στη νίκη, δίνοντας παράλληλα με τη φωνή του στους παίκτες του «τριφυλλιού», ένα έξτρα κίνητρο. Για τη νίκη. Για την πρόκριση. Για την ομάδα.

Αμυντικά το «τριφύλλι» δεν ξεκίνησε καλά. Η «Λόκο» έβρισκε συνέχεια ελεύθερα σουτ, έχοντας... προτίμηση στα τρίποντα. Οι Ρώσοι έκαναν πάρτι στη weak side του Παναθηναϊκού, αφού η «πράσινη» άμυνα δεν έκλεινε σωστά τους χώρους, με αποτέλεσμα οι αντιδράσεις όλων να είναι κάτι παραπάνω από αργές. Παρόλα αυτά, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Για το καλό όλων, το «έργο» πήρε άλλη τροπή...

Οι «δίδυμοι πύργοι»

Τι να πει κανείς για τον Τζέιμς Γκιστ; Εντυπωσιακός σε κάθε παιχνίδι. Από το «διάβασμα» των φάσεων και τα εντυπωσιακά alley oop με τον Νικ Καλάθη, μέχρι τη μαχητικότητα στη διεκδίκηση των ριμπάουντ. Είτε είναι επιθετικά, είτε αμυντικά. Αν μη τι άλλο, ο Αμερικανός ψηλός, έχει επιστρέψει δριμύτερος από την τιμωρία του, αποδεικνύοντας σε όλους τους επικριτές του πως δεν έχει... τελειώσει ακόμη.

Την Πέμπτη πάντως, ο Γκιστ είχε έναν άξιο συμπαραστάτη κάτω από τις δύο ρακέτες. Την ώρα που ο Κούζμιτς «πονούσε» σε άμυνα κι επίθεση και ο Ραντούλιτσα έδειχνε να κουράζεται, ο Βινς Χάντερ έκανε την εμφάνισή του. Ο νεοαποκτηθείς πάουερ φόργουορντ/σέντερ, μπαίνει σιγά-σιγά στο κλίμα των «πρασίνων». Αυτό το απέδειξε στο παιχνίδι με τους Ρώσους, όχι μόνο ο υπερβάλλων ζήλος του για τις φάσεις που κέρδιζε, αλλά και η σιγουριά με την οποία διεκδικούσε κάθε φάση. Με απόγειο το φανταστικό «γκολ-φάουλ» που πέτυχε σχεδόν πεσμένος στο έδαφος, έδειξε ότι μπορεί να δώσει στη φροντ λάιν του Παναθηναϊκού αυτό που της έλειπε τόσο καιρό. Αθλητικότητα και ευελιξία.

Όπως και να ‘χει, το «τριφύλλι» διαθέτει ποιοτικούς ψηλούς, οι οποίοι προσπαθούν πάντα για το καλύτερο. Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς και η νοοτροπία τους για το μπάσκετ, τους βοηθά πολύ σε αυτό.

Όσο έχει εσένα, δεν φοβάται κανένα

Δημήτρης Διαμαντίδης. Ένα όνομα, μια ιστορία. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού, επιβεβαίωσε για άλλο ένα βράδυ, ότι θα λείψει πολύ. Στον Παναθηναϊκό. Στους φιλάθλους. Σε όλο το μπάσκετ. Έκανε τα πάντα -και- σε αυτή την αναμέτρηση. Είναι από τους λίγους παίκτες στην Ευρώπη, που μπορούν να βρουν γωνία πάσας από το πουθενά. Εκεί που νομίζεις ότι όλα θα χαθούν, εμφανίζεται ο «3D» και το παίρνει πάνω του.

Στο σκοράρισμα, η έφεσή του μπορεί να έχει πέσει. Δεν παίρνει τόσο εύκολα το διάδρομο προς το καλάθι, όπως παλιά. Και αυτό γιατί ξέρει, πως τα πόδια του –όπως έχει πει και ο ίδιος- έχουν βαρύνει απίστευτα. Η εμπειρία του όμως, σε «συνεργασία» με τις ικανότητες που έχει και το μυαλό που διαθέτει, όντας πιο ώριμος από ποτέ, τον κάνουν ακόμη έναν από τους κορυφαίους ευρωπαίους πλέιμεϊκερ σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Στην χθεσινή (17/3) αναμέτρηση δε, η μαχητικότητα και η εμπιστοσύνη στον εαυτό και τους συμπαίκτες του, ήταν συγκινητική. Είναι το πιο τρανό παράδειγμα για τους νέους αθλητές που έρχονται. Το να είσαι 36 και να «βουτάς» στο παρκέ για να κάνεις δική σου την μπάλα, σε κάνει αυτομάτως... κορυφαίο! Υπόκλιση σε αυτό τον αθλητή. Απλά... «αειθαλής»!

Κλείνοντας, δεν μπορούμε να παραλείψουμε τη βοήθεια των «πράσινων» φιλάθλων σε αυτό το απίστευτο comeback του «εξάστερου». Εκεί που όλοι οι άλλοι τον είχαν στείλει ήδη... σπίτι του, το «πράσινο» κοινό ήξερε. Έχει μάθει πια. «Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια», όπως λέει κι ο λαός. Αυτό, ο Παναθηναϊκός το έχει «χτίσει» με πολύ κόπο και ιδρώτα. Το να σε εμπιστεύεται ο κόσμος σου, σού δίνει κίνητρο να συνεχίσεις.

Ένα μεγάλο μπράβο αξίζει και στον Σάσα Τζόρτζεβιτς. Ο Σέρβος προπονητής αμφισβητήθηκε πάρα πολύ από τους «ειδήμονες» του αθλήματος. Δέχθηκε «πόλεμο» από δημοσιογράφους, όσο δεν πάει. Κάποιοι φίλαθλοι μάλιστα, τον είχαν «τελειωμένο». Ευτυχώς ήταν λίγοι. Αλλά και ο «Σάλε», τους... έκλεισε το στόμα. Με σωστές κινήσεις και μεθοδικό μπάσκετ, έφερε τα πάνω-κάτω, δείχνοντας πως τα καλύτερα έρχονται. «Hat off» στον κόουτς λοιπόν, διότι δουλεύει πολύ και αυτό κάνει «μπαμ» από... μίλια μακριά.

Οι «πράσινοι» έχουν θέσει ως στόχο την πρόκριση στο Final Four του Βερολίνου. Μέχρι στιγμής βρίσκονται σε σωστό δρόμο. Ακόμα και σε παιχνίδια που δεν είναι και τόσο καλοί, η ψυχή, η καρδιά και η φανέλα τον οδηγούν. Πρέπει να συνεχίσουν στον ίδιο ρυθμό, αν θέλουν να περάσουν. Τίποτα δεν κερδήθηκε με τη νίκη επί της ρωσικής ομάδας, παρά μόνο μία «μάχη». Ο δρόμος είναι πολύ μακρύς και δύσκολος.

Η μεγάλη διαφορά των δύο ομάδων στο ματς της Πέμπτης ήταν η... φανέλα. Η Λοκομοτίβ του Μπαρτζώκα είναι εξαιρετική ομάδα. Καλοδουλεμένη. Της αξίζει το «εισιτήριο» για το Βερολίνο. Έχει τα φόντα, όχι όμως και το... βάρος των «έξι αστέρων».

Αρθρογράφος: Unknown